نمادسوزي هاي سياسي و نمادهاي جوانان فردا

سايت خبري تحليلي وطن - نمادهاي مذهبي و ملي، معرف شخصيت، هويت ديني و ملي ملت ها محسوب مي شوند. با توجه به نقشي كه اين نمادها در غنابخشي به هويت، سبقه تاريخي و نيز انسجام و وفاق ملي و اقتدار فرهنگ و تمدن و تاريخ ملتها دارند از عناصر افتخار و مايه مباهات كشورها به شمار مي روند. هر ملتي كه از تعداد بيش تري از آن ها برخوردار باشد، نشان از داشتن ريشه هايي قوي در عمق جوامع ،ملل ، فرهنگ و تمدني تأثيرگذار در تاريخ حيات بشري دارد.

به همين دليل است كه امروزه برخي از كشورها در صدد تصاحب نمادها، آثار فاخر و ناياب فرهنگي و گنجينه هاي با ارزش باستاني و اسطوره هاي ديگر كشورها بر آمده اند و تلاش دارند كه آن ها را به نام كشور خويش ثبت و تملك نمايند.

و يا برخي از كشورها با مشابه سازي نمادها و نشان ها حتي آداب و رسوم ديگر كشورها كه شناسنامه و معرف آنهاست سعي دارند جاي پايي از آن ها را در كشور خويش نشانه گذاري نموده و از اين طريق هويت و شناسه تاريخ كم عمق خويش را غنا بخشند.

امروزه اگر در ميان ملتهاي جهان در حوزه هاي وسيع و گسترده تمدن و فرهنگ حرفي براي گفتن داريم به خاطر اين است كه نمادها و آثار و مفاخر مدفون در خاك اين سرزمين پر گهر و مكتوب، ملموس و قابل رؤيت در موزه هاي بزرگ، مراكز فرهنگي و علمي دنياست و نيز ملتي ريشه دار كه آن ها را درسينه هاي خويش پروراندند و با دل و جان از آنها نگهباني و پاسداري نموده اند.

وجود مفاخر ملي و مذهبي كه نمادهاي ماندگار و پر ارزش اين مرز و بوم هستند. همچون: ابن سينا، مولانا و جمال الدين اسدآبادي و ... كه چشم طمع اغيار با جعل واقعيت هاي تاريخي در صددند تا آنها را جزو مفاخر تاريخي خويش دانسته و به جهان معرفي كنند اين امر وظيفه ما را در حفظ و پاسداري و حراست بيش از پيش از اين نمادها دوچندان، مي نمايد.

در كنار اين مهم يعني پاسداشت مواريث و مفاخر، اساطير گذشته بر ما فرض است كه در اين برهه از تاريخ و حيات فرهنگي و سياسي اين سرزمين نسبت به نمادسازي و نمادپروري بزرگان، چهره ها و مفاخر ماندگار انساني و آثار فرهنگي و هنري، گام هاي اساسي برداريم و همان گونه كه نياكان ما، از اين راه پر خطر سربلند عبور نموده اند، ما نيز براي آيندگان اين سنت حسنه و نيكو را به ارمغان آورده و مايه هاي مباهات و سربلندي را در آينده براي آنها فراهم سازيم.

اگر نگاهي دقيق و با تأمل به تاريخ معاصر ايران به خصوص تاريخ دوران انقلاب اسلامي و دفاع مقدس داشته باشيم، در خواهيم يافت كه اين دوران پر از شخصيت ها و بزرگاني است كه ظرفيت و قابليت نماد شدن را دارند. همان گونه كه سورناي جوان در جنگ با سرداركراسوس فرمانده سپاه روم كه قصد داشت ماجراي اسكندر را دوباره تكرار كند. در نبردحران ( 53قبل از ميلاد) با رشادت و دلاوري هاي بسيار زياد توانست او را شكست دهد علي رغم، گذشت چند قرن از وقوع اين حادثه تاريخي هنوز هم به عنوان نماد مبارزه عليه متجاوزان به ميهن عزيز ايران مي باشد.

در عصر حاضر نيز بزرگان و شخصيت هاي والا مقامي هستند كه با فداكاري و تلاش هاي بي وقفه و تحمل سختي ها و شدائد سبب رهايي ملت ايران از بند ظلم، استبداد و تجاوز شدند. و نيز جواناني كه با ايثار و از خودگذشتگي و كم ترين تجهيزات و امكانات، متجاوزين به ميهن اسلامي را در دوران دفاع مقدس سر جاي خويش نشاندند.

آري عصر كنوني، دوراني پر از نمادهاي تاريخي براي اين مرزو بوم مي باشد. نمادهاي ديني و ملي هم چون: حضرت امام خميني(ره)، شهيد بهشتي، رجايي ، مطهري، شريعتي، چمران، باكري ها، همت، خرازي، بابايي، صيادشيرازي، شيرودي و... بيائيم بسترها و زمينه هاي جاودانگي و ماندگاري اين نمادهاي مقاومت و مبارزه با استبداد و جهل را به عنوان آثار و جلوه هايي مانا و پايدار (ضمن پاس داشت و حرمت قائل شدن به حريم آ ن ها)، مهيا سازيم، اين مهم نه تنها براي الگوسازي براي تربيت نسل جوان و نوجوان ما بسيار مؤثر خواهند بود بلكه براي تاريخ پر افتخار ما در آينده، براي مباهات فرزندان و نسل هاي بعد از ما، براي بالندگي و سر افزازي ايران عزيز، بسيار پر ارزش خواهد بود.

بياييم امروز تحت هر شرايطي اين نمادهاي جاودان را به هر عنوان و با هر نگاه و انگيزه اي زمينه هاي بي توجهي، تخريب و كم ارزشي آن ها را فراهم نسازيم، اين كار، ظلمي است مضاعف براي تاريخ آينده اين كشور كه ما با دستان خويش به جاي نماد سازي، به نماد سوزي بپردازيم، به قول سعدي شيرين سخن برشاخ ننشينيم و بن نبُريم كه در اين كار اول كساني كه آسيب به آن ها خواهد رسيد همان بر شاخ نشينان خواهند بود.

اين سرمايه ها و اساطير تنها مربوط به ما و نسل امروزي ما نيستند كه نسبت به آنها با بي مهري برخورد نماييم، اين ها دارايي هاي ملي براي آينده اين سرزميند. اينها تابلوهاي مبارزه با ظلم، تجاوز و ستمند. تابلويي گويا با نقاشي ها و تصاويري رنگارنگ با صحنه هاي مختلف از ايستادگي و مقاومت يك ملت دلير و در محاصره ، كه جرمشان تنها نه گفتن به سردمداران دنياي جهل، زور و تجاوز است.

مبادا با ندانم كاري، برخوردهاي احساسي و قهري، سياست زدگي هاي غير منطقي، اين الگوها و تابلوها را دچار صدمه و آسيب كنيم و نقش هاي قشنگ و زيبايي را كه آفريده اند، كم رنگ و بي اثر كنيم.

امروز نبايد در قيل و قال سياست، طرح مباحث فرهنگي و مسائل دروني و خانوادگي نظام ،نسبت به اين نمادها بي مهري كنيم و با برخوردها و حركات احساسي غير عقلاني و زودگذر نسل هاي آينده خويش را از از اين ظرفيت بسيار بالا و غني بي بهره نموده و دچار خلاء و سرافكندگي نماييم.

بياييم در اين ميدان نقدو نقادي و فضاي پر هياهوي مباحث سياسي با رعايت انصاف و عدالت چه در گفتار و چه در عمل با تمام توان و قدرت به تقويت و معرفي اين نمادها در سطح جوامع بين المللي بپردازيم تا در فرداي تاريخ مورد سرزنش نسل هاي آينده قرار نگيريم كه چرا در اين برهه از تاريخ جامعه ايران دچار خلاء و فقدان نمادها شده است.