در حالي كه به رغم رايزني‌هاي ديپلماتيك با آمريكا و كردهاي عراق هنوز اقدام تند دولت تركيه عليه «پ.ك.ك» عملي نشده است، تحت فشار قرار دادن اين گروه توسط تركيه هنوز مورد توجه رسانه‌هاي اين كشور است.

چراغ سبز مربوط به سخت كردن شرايط زندگي در شمال عراق براي «پ.ك.ك»، مرتب روشن و خاموش مي‌شود. در اين ميان خبرها حاكي از اين است كه در آنكارا سران دولت براي پايين آوردن «پ.ك.ك» از كوه، كارهايي انجام مي‌دهند.

به گزارش سرويس بين‌الملل «بازتاب»، روزنامه «مليت» در اين‌باره نوشت: تركيه صداي اعتراض خود نسبت به موجوديت «پ.ك.ك» در شمال عراق را بالا برد و انجام عمليات برون مرزي را در دستور كار خود قرار داد، كه اين امر منجر به تحرك در مثلث واشنگتن، بغداد، كردهاي عراق شد. از «پ.ك.ك» دعوت مي‌شود خود را خلع سلاح كند.

چراغ سبز مربوط به اين‌كه اقداماتي براي سخت كردن شرايط زندگي در شمال عراق براي «پ.ك.ك» انجام خواهند شد، مرتب روشن و خاموش مي‌شود. در اين ميان خبرها حاكي از اين است كه در آنكارا سران دولت براي پايين آوردن «پ.ك.ك» از كوه، كارهايي انجام مي‌دهند. خيلي خوب است زيرا هيچ شكي نداشته باشيد كه منصرف كردن «پ.ك.ك» از خشونت و تروريسم، خلع سلاح و پايين آوردن آن از كوه، از بسياري لحاظ مهمترين مسئله اين كشور است.

تركيه بايد شدت اين مسئله را در چارچوب دمكراسي به ابعاد قابل تحمل كاهش دهد. اگر در اين كار موفق نشود، همچنان در اقتصاد، در صلح و آرامش، در سيستم دمكراتيك و در روابطش با امريكا و اروپا به مشكل بر مي‌خورد، حتي گرفتار وضعيت بسيار بدي مي‌شود. هر كسي كه عقل سالم در كله دارد، مدتها است كه به اين واقعيت پي برده است. اما اين كار آنقدرها هم ساده نيست.

از اين لحاظ، مثلث واشنگتن، بغداد، كردهاي عراق نيز به شرط آنكه اغراق نشود، حائز اهميت است. زيرا گام‌هايي كه در اين مثلث برداشته شوند، مسئله «پ.ك.ك» را وارد مدار حل و فصل خواهند كرد. اما هرگز فراموش نكنيم كه توپ در دست آنكارا است! در حكومت و در دست اقتدار سياسي است.

آيا در آنكارا قاطعيت سياسي براي پايين آوردن «پ.ك.ك» از كوه وجود دارد، يا نه؟ نكته اصلي قضيه در همين سوال نهفته است. همه چيز به اين سوال بستگي دارد. آيا اردوغان مي‌تواند به مقتضيات اين كار عمل كند؟ پاسخ اين سوال خيلي مهم است. زيرا مدتهاست كه در صفوف «پ.ك.ك» نيز در مورد اسلحه و استفاده از ترور و خشونت بحث مي‌شود . هم در داخل «پ.ك.ك»، هم در ميان روشنفكران كرد و هم در جنبش سياسي كرد، هستند كساني كه به شدت با اسلحه، ترور و خشونت مخالفت مي‌كنند. صداهايي كه مي‌گويند بايد اسلحه را از سياست جدا كرد، چون خشونت و تروريسم به بن بست ختم مي‌شوند، روز به روز بلند تر مي‌شوند. اگر حكومت بتواند اقداماتي انجام دهد، اين صداها از اين هم بلندتر خواهند شد.

مي‌توان گفت: جناح شاهين «پ.ك.ك» نيز براي ساكت كردن اين صداها، دو سال قبل دوباره به اسلحه متوسل شد و دكمه خشونت و ترور را فشار داد. به اين ترتيب نام نيروهاي ملي‌گرا، مليت‌پرست، سيب پرست كه مي‌خواهند راه تركيه به اتحاديه اروپا را ببندند و دمكراسي را به هيچ وجه دوست ندارند، نيز در روغن افتاد.

به عبارت ديگر، بين دو سر قضيه يك ائتلاف غير مستقيم به وجود آمد. حكومت براي بر هم زدن اين ائتلاف و اين نقشه، براي آغاز و تسريع روند پايين آوردن «پ.ك.ك» از كوه بايد يك گام بردارد. اين گام نخست – هر نامي كه برايش بگذاريد فرقي نمي‌كند، اعلام يك نوع عفو عمومي است به طوري كه شامل حال آپو و كادر رهبري برجسته «پ.ك.ك» نباشد.

اما هيچ شكي نيست كه قبل از اين گام نخست، «پ.ك.ك» بايد اعلام كند از اسلحه و خشونت دست كشيده است ... اين راه عاقلانه است. راه صلح اينگونه باز مي‌شود. مي‌دانم آسان نيست.

اما شك نداشته باشيد كه تركيه فقط با عبور از اين راه مي‌تواند به آينده اي خوب دست يابد. با اين راه مي‌تواند مسئله را با زحمت و دردسر كمتري حل كند و سقف دولت حقوقي و دمكراتيك را بالاتر ببرد. به علاوه ، تعداد كساني كه در مراكز قدرت در آنكارا و از جمله در داخل حكومت اين حقيقت را مي‌بينند، روز به روز بيشتر مي‌شود نه كمتر.

اما قبلش انتخابات هست! فكر مي‌كنم تا وقتي كه انتخابات سال آينده بي دردسر تمام نشود، موضوع پايين آوردن «پ.ك.ك» از كوه در دستور كار حكومت و سياست قرار نگيرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه