.png "عصر ایران")
۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۲:۱۸
لحظه بلعیدن یک گراز توسط اژدهای کومودو (فیلم) کد ۱۱۷۹۲۰
کار پارک دريفت در ایران
ورزشي هيجان انگيز اما ناشناخته
عصرایران: الهام دانیالی- ظهر روز جمعه است و شما در حال استراحت یک هفته کار، ناگهان از کوچه ده متری شما، مزدای اسپرت شده ای عبور می کند که صدای پخش ماشینش شیشه های منزلتان را به لرزه در می آورد، چنان تیک آفی می کشد که بعد از رفتن آن هم هنوز دودش در فضا پیچیده و جای لاستیکش روی زمین مانده. با سرعت بیش از 80 کیلومتر در ساعت، آنچنان در کوچه ده متری می گذرد که گویی می تواند در صورت دویدن ناگهانی یک کودک این کالسکه آهنی دودی را متوقف کند. اینها معجونی است از آزار مردم و خطر برای خود و مردم.
حالا چه عیب دارد اگر مسابقه ای برگزار شود که در آن طعم قانون شکنی، نه در کوچه های ده متری و اتوبان هایی که ناگهان پیچ نود درجه و دور برگردان در آن ظاهر می شود، بلکه در فضایی کنترل شده احساس شود؟ این به کسی آسیبی نمی رساند و از طرفی به علاقمندان به این طور کارها، فضاو فرصتی می دهد تا به صورت کنترل شده به علاقه خود بپردازند و این بار نه اینکه مورد عتاب قرار گیرند، بلکه مورد تقدیر و تشویق هم باشند، واقعا هم بد نیست، فکرش را بکنید؛ آنها به کسی آسیب نرساندند، از طرفی باعث خوشحالی و هیجان تماشگرانشان هم شده اند.
جمعیت زیادی که روز جمعه 7 خرداد در پیست اتوموبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی به سمت جایگاه مخصوص تماشاچیان در حرکت بودند قرار بود برای اولین بار در ایران شاهد برگزاری اولین مسابقه "کار پارک دریفت" باشند.
حضور عبدو فقالی از قهرمانان رالی چهار چرخ منطقه خاورمیانه با ملیت لبنانی به عنوان داور در این مسابقه برای علاقمندان به رشته های مختلف اتوموبیلرانی جذابیت خاصی داشت. ضمن اینکه قرار بود برنده مسابقه به فینال مسابقات منطقه ای در لبنان اعزام شود و این موضوع خود حساسیت رقابت در این مسابقه را چند برابر می کرد.
کار پارک دریفت
حتما نمونه های فرنگی آنچه را كه در تهران برگزار شد در برنامه های سرگرمی(دیدنی های سابق) دیده اید. حالا خارجی شان را که دیده اید؟ این ورژن ایرانیش است! مسابقه ای که در آن کسانی که ادعا می کنند در راندن اتوموبیل حرفه ای هستند، خوب دستی می کشند، دست فرمان خوبی دارند و چشمه هایی از هنر نمایی هایشان را در بزرگراه ها، خیابان ها و حتی کوچه های باریک داخل شهر بارها دیده ایم، با اتومبیل های دیفرانسیل عقبشان به گونه ای از قدرت اتومبیل خود استفاده می کنند که قسمت عقبی آن به شکل ماهرانه و حساب شده ای روی سطح پیست سر بخورد. حرفه ای هایی که با استفاده درست از دنده در زمانی مناسب و اجرای دقیق عملیات دریفت، ضمن این حرکات ظریف با ماشین، مهارت و هنر خود را به رخ هر بیننده ای می کشند که ناخودآگاه چنین تسلطی را تحسین می کند. آن ها با سرعت زیاد به موانع نزدیک می شوند و سعی می کنند از نزدیک ترین فاصله با مانع دور آن ها حلقه هایی به هم پیوسته شبیه به عدد هشت انگلیسی ترسیم کنند اما نباید به هیچ عنوان به موانع برخورد کنند. هنگام انجام این حرکات هر چه عقب خودرو بیشتر لیز بخورد و صدایی که از تماس لاستیک ها با زمین به گوش می رسد بیشتر باشد و از این اصطکاک دود بیشتری به چشم بخورد، نمره ای که داوران می دهند بیشتر خواهد بود.
اول ایمنی بعد مسابقه؟
علی رغم تبلیغات هیجان انگیزی که برای برگزاری اولین مسابقه "کار پارک دریفت" در استاندارد ترین پیست اتوموبیلرانی ایران انجام شد، وقتی حدود 45 دقیقه مانده به پایان، در دور دوم مسابقه یکی از ماشین های شرکت کننده در پیست آتش گرفت، تمام حاضرین در حالی که نگران انفجار آن بودند، متعجب شده بودند از اینکه هیچ نیروی از پیش سازماندهی شده ای وجود ندارد که حتی یک کپسول آتش نشانی برای خاموش کردن آتش خودرویی که دچار نقص فنی شده بود ببرد و در نهایت خود راننده پیاده می شود و در صندوق عقب را که آتش از آن زبانه می کشد باز می کند و مشغول خاموش کردن آتش می شود. بعد هم وقتی آب ها از آسیاب می افتد، یک وانت یدک کش آرام از نقطه استارت وارد پیست می شود و پس از عبور از مقابل چشمان متعجب تماشاچیان و حاضران به سمت خودرو دچار سانحه می رود، اما وجود آن دیگر نمی تواند موثر باشد چون خطر دیگر بر طرف شده است.
اما در 11 نکته ای که از مدت ها پیش در فراخوان این مسابقه به عنوان "قوانین مسابقه" به آن ها اشاره شده بود هم نکات جالبی به چشم می خورد که شاید اشاره به چند نکته از آن اکنون که مدتی از زمان برگزاری مسابقه می گذرد خالی از لطف نباشد. از جمله اینکه داشتن گواهینامه برای شرکت کنندگان الزامی بود، اما نه گواهینامه شرکت در مسابقات رالی. دیگر اینکه اتومبیل ها فقط با لاستیک های شهری حق شرکت در مسابقه را داشتند و استفاده از لاستیک های مسابقه برای خودروها مجاز نبود.
کار پارک دریفت برای رانندگانی که خلاقیت و استعداد خاصی در رانندگی دارند و ادعاهایشان درباره دست فرمان خوب رنگی واقعی دارد و نمی خواهند این نبوغ خطرناکشان در خیابان های شهر دردسر ایجاد کند فضایی فراهم می کند که با خیال راحت و به دور از شکستن هر قانون و مقرراتی بتوانند هنر نمایی کنند.
حالا چه عیب دارد اگر مسابقه ای برگزار شود که در آن طعم قانون شکنی، نه در کوچه های ده متری و اتوبان هایی که ناگهان پیچ نود درجه و دور برگردان در آن ظاهر می شود، بلکه در فضایی کنترل شده احساس شود؟ این به کسی آسیبی نمی رساند و از طرفی به علاقمندان به این طور کارها، فضاو فرصتی می دهد تا به صورت کنترل شده به علاقه خود بپردازند و این بار نه اینکه مورد عتاب قرار گیرند، بلکه مورد تقدیر و تشویق هم باشند، واقعا هم بد نیست، فکرش را بکنید؛ آنها به کسی آسیب نرساندند، از طرفی باعث خوشحالی و هیجان تماشگرانشان هم شده اند.
جمعیت زیادی که روز جمعه 7 خرداد در پیست اتوموبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی به سمت جایگاه مخصوص تماشاچیان در حرکت بودند قرار بود برای اولین بار در ایران شاهد برگزاری اولین مسابقه "کار پارک دریفت" باشند.
حضور عبدو فقالی از قهرمانان رالی چهار چرخ منطقه خاورمیانه با ملیت لبنانی به عنوان داور در این مسابقه برای علاقمندان به رشته های مختلف اتوموبیلرانی جذابیت خاصی داشت. ضمن اینکه قرار بود برنده مسابقه به فینال مسابقات منطقه ای در لبنان اعزام شود و این موضوع خود حساسیت رقابت در این مسابقه را چند برابر می کرد.
کار پارک دریفت
حتما نمونه های فرنگی آنچه را كه در تهران برگزار شد در برنامه های سرگرمی(دیدنی های سابق) دیده اید. حالا خارجی شان را که دیده اید؟ این ورژن ایرانیش است! مسابقه ای که در آن کسانی که ادعا می کنند در راندن اتوموبیل حرفه ای هستند، خوب دستی می کشند، دست فرمان خوبی دارند و چشمه هایی از هنر نمایی هایشان را در بزرگراه ها، خیابان ها و حتی کوچه های باریک داخل شهر بارها دیده ایم، با اتومبیل های دیفرانسیل عقبشان به گونه ای از قدرت اتومبیل خود استفاده می کنند که قسمت عقبی آن به شکل ماهرانه و حساب شده ای روی سطح پیست سر بخورد. حرفه ای هایی که با استفاده درست از دنده در زمانی مناسب و اجرای دقیق عملیات دریفت، ضمن این حرکات ظریف با ماشین، مهارت و هنر خود را به رخ هر بیننده ای می کشند که ناخودآگاه چنین تسلطی را تحسین می کند. آن ها با سرعت زیاد به موانع نزدیک می شوند و سعی می کنند از نزدیک ترین فاصله با مانع دور آن ها حلقه هایی به هم پیوسته شبیه به عدد هشت انگلیسی ترسیم کنند اما نباید به هیچ عنوان به موانع برخورد کنند. هنگام انجام این حرکات هر چه عقب خودرو بیشتر لیز بخورد و صدایی که از تماس لاستیک ها با زمین به گوش می رسد بیشتر باشد و از این اصطکاک دود بیشتری به چشم بخورد، نمره ای که داوران می دهند بیشتر خواهد بود.
اول ایمنی بعد مسابقه؟
علی رغم تبلیغات هیجان انگیزی که برای برگزاری اولین مسابقه "کار پارک دریفت" در استاندارد ترین پیست اتوموبیلرانی ایران انجام شد، وقتی حدود 45 دقیقه مانده به پایان، در دور دوم مسابقه یکی از ماشین های شرکت کننده در پیست آتش گرفت، تمام حاضرین در حالی که نگران انفجار آن بودند، متعجب شده بودند از اینکه هیچ نیروی از پیش سازماندهی شده ای وجود ندارد که حتی یک کپسول آتش نشانی برای خاموش کردن آتش خودرویی که دچار نقص فنی شده بود ببرد و در نهایت خود راننده پیاده می شود و در صندوق عقب را که آتش از آن زبانه می کشد باز می کند و مشغول خاموش کردن آتش می شود. بعد هم وقتی آب ها از آسیاب می افتد، یک وانت یدک کش آرام از نقطه استارت وارد پیست می شود و پس از عبور از مقابل چشمان متعجب تماشاچیان و حاضران به سمت خودرو دچار سانحه می رود، اما وجود آن دیگر نمی تواند موثر باشد چون خطر دیگر بر طرف شده است.
اما در 11 نکته ای که از مدت ها پیش در فراخوان این مسابقه به عنوان "قوانین مسابقه" به آن ها اشاره شده بود هم نکات جالبی به چشم می خورد که شاید اشاره به چند نکته از آن اکنون که مدتی از زمان برگزاری مسابقه می گذرد خالی از لطف نباشد. از جمله اینکه داشتن گواهینامه برای شرکت کنندگان الزامی بود، اما نه گواهینامه شرکت در مسابقات رالی. دیگر اینکه اتومبیل ها فقط با لاستیک های شهری حق شرکت در مسابقه را داشتند و استفاده از لاستیک های مسابقه برای خودروها مجاز نبود.
کار پارک دریفت برای رانندگانی که خلاقیت و استعداد خاصی در رانندگی دارند و ادعاهایشان درباره دست فرمان خوب رنگی واقعی دارد و نمی خواهند این نبوغ خطرناکشان در خیابان های شهر دردسر ایجاد کند فضایی فراهم می کند که با خیال راحت و به دور از شکستن هر قانون و مقرراتی بتوانند هنر نمایی کنند.
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
وبگردی