«جوزف» طبق عادت روزانه به همراه چهار نفر از دوستانش براي دويدن بيرون رفته بود و هنگامی که همراهانش گفته بودند که خسته اند، از آنها خواسته بود تا يك دور ديگر مسير پارك تا پل روبرو را بدود و به جمع دوستانش بپيوندد اما گويي وي براي استقبال از مرگ مي رفت...

روبرت فيسك

--------------

از سال 1983 كه در لبنان زندگي مي كنم، هيچ گاه اتاق كارم به اين حد نلرزيده بود و چنين صداي مهيبي نشنيده بودم. درختان خرماي موجود در خيابانها هم به شدت مي لرزيدند و هيچكس آرام و قرار نداشت! هواي اتاقم ناگهان تغيير عجيبي كرد و لحظه اي حس كردم روح از تنم خارج شده است اما تمام اين تفكرات، زماني كه صداي انفجار به گوشم رسيد از بين رفت. اسراييل در فاصله 4 كيلومتري محل كارم موشك زده بود.

آيا هر روز قرار است همين طور باشد؟ راستي، براي انجام انقلاب، چند نفر بايد بي خانمان شوند؟ برنامه بعدي چيست؟ آيا اسراييل قصد تخريب بيروت را دارد؟ آيا به همين دليل بود كه كشورهاي آمريكا و اروپايي، شهروندان خود را به سرعت از بيروت خارج كردند؟ كه بيروت براي تخريب آماده شود و هيچ شهروند غربي كشته نشود؟

ديروز هم مثل روزهاي قبل بدون آنكه نيازي به گفتن باشد، روز قتل عام مردم لبنان بود. كوچك و بزرگ سلاخي شده بودند. يك بمب اسراييلي ،مرگ 40 كارگر باغ هاي سرسبز لبنان را رقم زده بود اما براي انتقال آنها به بيمارستانهاي لبنان، نه جاده اي بود و نه وسيله نقليه اي. مصدومان به هر ترتیبی که شده، به نقاط مرزي سوريه منتقل شدند و باقي اجساد همانجا ماندند. در حمله اي ديگر توسط جنگده هاي اسراييل، 7 تن ديگر كشته و چند نفر زخمي شدند كه حال همه مصدومان وخيم گزارش شده است.

با حمله اسراييل به مناطق مسيحي نشين نيز اين باور در ذهن مردم لبنان نقش بسته كه جنگ بلند مدتي در پيش است زيرا دفعات قبل، اسراييل به مناطق غير مسلمان حمله نمي كرد. حاصل اين حمله نيز مرگ چند تن از شهروندان لبناني بود. يكي از اين شهروندان به نام جوزف، طبق عادت روزانه براي دويدن به همراه چهار نفر از دوستانش بيرون رفته بود و هنگامی که همراهانش گفته بودند که خسته اند ، از آنها خواسته بود تا يك دور ديگر مسير پارك تا پل روبرو را برود و به جمع دوستانش بپيوندد اما گويي وي براي استقبال از مرگ مي رفت...زيرا وقتي كه رفت، در راه برگشت ديگر جنازه اش هم قابل شناسايي نبود.

از شواهد امر پيداست كه اسراييل هدفش را گم كرده است زيرا در طول مبارزه با نيروهاي مقاومت، تنها موفق به كشتن حداكثر 50 نفر از آنها شده است و بيش از 700 نفر غير نظامي در اين مبارزه نابرابر جان داده اند. كارخانه هاي توليد شير تخريب شده، منابع نفت و بنزين منفجر شده، كارخانه هاي توليد برق از بين رفته و فرودگاه لبنان تعطيل شده است ، اما هدف از اين همه تخريب و ويرانگري چيست؟

آمريكا به خوبي مي داند كه هيچ راهي بهتر از مذاكره نيست ،اما در عين حال باز هم از اسراييل حمايت مي كند ؛ امادرپايان راه بايد ديد رييس جمهور آمريكا را ، كه به دليل بحراني شدن اوضاع، خود براي مذاكره با اسد به سوريه مي رود! حال بايد از آمريكا پرسيد در لبنان به دنبال چيست؟ چرا كشتار مردمي كه دولتي دموكرات را روي كار آوردند را محكوم نمي كند؟ 75000 نفر ارتشي لبنان كه نمي تواند از كشورش حمايت كند به چه دردي مي خورد؟ البته تاوان كم كاري ارتش لبنان را حزب الله مي دهد! در حال حاضر، ديپلماسي حزب الله كپي برداري شده از اسراييل است و هيچ ايرادي هم بر آن وارد نيست...گفتند بيروت را بزنيد، تل آويو را ميزنيم و تا کنون نیز خلف وعده نكرده اند!

اكنون مردم كشورهاي عربي منتظر فرمان سيد حسن نصر الله هستند و نيازي به دستور مقاماتي ترسو چون مبارك در مصر و ملك عبدالله در اردن ندارند. آنها جبهه مناسبي اتخاذ نكرده اند و حامي آمريكايي شده اند كه در عراق و افغانستان شكست لازم را خورده است و همبن امر منجر به سرخوردگي آنها خواهد شد.

اما بايد اعتراف كنيم كه جنگي كه ما، آمريكا، اسراييل و غرب در پيش گرفته اند، جنگ با مليتي خاص نيست بلكه جنگ با اسلام و اسلام گرايان است و زماني كه مردم مظلوم قانا به خاك و خون كشيده شده بودند مي ديدم كه جنازه هاي بچه ها را با پلاستيك مي پوشاندند و والدينشان ضجه مي زدند و فرياد انتقام گيري از عاملان جنايت سر مي دادند...براي همين مي ترسم...مي ترسم يازده سپتامبر ديگري روي دهد .

ترجمه: امید عرب

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه