آیا رونالدو باید وارث پیراهن هفت رائول در رئال باشد؟

 گل - شماره پیراهن بازیکن می تواند برداشت های بسیار زیادی را به همراه داشته باشد. به ویژه در باشگاهی مثل رئال مادرید با قدمتی یکصد ساله، بازیکنان با پوشیدن پیراهن سفید کهکشانی ها و شماره بازیکنان افسانه ای پیش از آنها، بار مسئولیت سنگینی را به دوش می کشند.

 نام های فراموش نشدنی بوده اند که پیراهن شماره 7 رئال را بر تن کرده اند؛ بازیکنانی که به عنوان نماد باشگاه هم در خاطره ها و هم به خاطر احترام به عنوان اولین بازیکنانی که در استادیوم رئال بازی کرده اند، نام شان در اذهان می درخشد.

 آنها نام هائی هستند که به چنین شناختی و درکی رسیده اند، بازیکنانی که برای جستجوی نام آنها در صفحات بی انتهای تاریخ باید تنها با عناوین یا القاب خاصی آنها را خطاب کرد. کوپا، آمارو، جوانیتو، بوترگنیو: اینها نام هائی هستند که یادآور بازیکنان تیم پایتخت اسپانیا به عنوان صاحبان برجسته پیراهن شماره 7 می باشند.

 البته، هنوز هم یک نام باقی مانده فراتر از تمامی نام های بالا بوده است؛ نامی که (اگر نگوئیم بزرگترین، بلکه) به عنوان یکی از بزرگترین نام های تاریخ سفیدهای کهکشانی ها در اذهان همه فوتبال دوستان خواهد درخشید.

رائول با تصمیم به جدائی از باشگاهی که به هویت و شخصیت اوست، در سال های باقیمانده حرفه بازیگری خود زندگی و بازی در آلمان را برگزید، و با گل نمایشی خود با ضربه چیپ در بازی آخر هفته گذشته به همه نشان داد که هنوز که هنوز او به طور کامل درخشش خود را از دست نداده است؛ او بسیار سنجیده و حساب شده از بیرون محوطه جریمه، ضربه ای را از روی سر دروازه بان بایرن مونیخ رد کرده و با ظرافت خاصی توپ را به تور دروازه نشاند.

 اما در حالیکه رائول در شالکه هم پیراهن شماره 7 تاریخی خود را بر تن می کند، یک جای خالی در کنار نام بازیکن مادریدی که این پیراهن را خواهد پوشید، به جای گذاشت.

برخی اظهار داشته اند که به خاطر پوشش و کاستن از اندوه ناشی طرفداران رئال به دنبال عزیمت رائول از این تیم، پیراهن شماره 7 وی برای همیشه کنار گذاشته شود تا همچنان سمبلی از روح رئال مادرید باقی بماند.

با این وجود، شماره بازیکنان تیم های فوتبال در لالیگا باید از شماره 1 تا 25 بوده، و بدون توجه به این مسئله که این بازیکن تا چه اندازه ای به لحاظ تاریخی سمبلیک بوده، اجازه کنار گذاشتن یا بازنشسته کردن شماره پیراهن بازیکنان را نمی دهد.

 در فصل بعدی در رئال هم بازیکنی باید وارث پیراهن رائول باشد و از اینرو این سئوال به ذهن خطور می کند که ”چه کسی باید شماره هفت بعدی در رئال مادرید باشد؟“ البته برجسته ترین کاندیدا برای پوشیدن شماره رائول بازیکنی است که، حداقل به لحاظ شخصیتی، برعکس رائول گونزالس است؛ او کسی نیست به جز کریستیانو رونالدو. در جائی که رائول به خاطر فروتنی، تواضع، کلاس، و رفتار اجتماعی به عنوان یک فرد محترم و جنتلمن مورد ستایش قرار می گیرد، شاید کریستیانو رونالدو بیشتر به خاطر کیفیت های مهارت های نمایشی، خودپسندی، و تکبر شناخته شود.


 کریستیانو رونالدو بازیکن جوان و چند میلیون یوروئی در هنگامی که از پیراهن شماره هفت منچستر صرفنطر کرد تا پیراهن شماره 9 رئال را بر تن کند، در رأس اخبار رسانه ها قرار گرفت و این کار او به لقب "سی آر.7"وی پایان داده و لقب جدید "سی. آر. 9" را برایش به ارمغان آورد.

اما اکنون که رائول هم با ترک رئال مادرید پیراهن شماره هفت را به جای گذاشته، به نظر می رسد که کریستیانو رونالدو عزم خود را برای باز پس گیری عنوان پیشین خود جزم کرده تا با این کار به سلطه رائول گونزالس در ذهن هواداران رئال پایان داده و به سمت دوران جدید کریستیانو تحت هدایت مربی جدید پرتغالی خوزه مورینیو گام بردارد.

برخی از طرفداران سنتی مادرید ممکن است واگذاری پیراهن رائول به رونالدو را نوعی توهین به شخصیت باشگاه بدانند، این شماره هفت،که فصل گذشته متعلق به قهرمان وطنی و افسانه حاضر فوتبال بود، به یکی از گرانقیمت ترین بازیکنان فوتبال یعنی کریستیانو رونالدو تعلق می گیرد – سوپراستار درخشان کهکشان عظیم فوتبال و باشگاه رئال مادرید که درآمد و پول دریافتی او از محل توافقات و قراردادهای پشت پرده، تبلیغات، و انجام معاملات کلان به لحاظ دستمزد بیش از دستمزد بسیاری از بازیکنان رئال مادرید به طور یکجا می باشد.

 اما چه او را دوست داشته باشیم و چه از او متنفر باشیم، رونالدو بازیکنی استثنائی است؛ بازیکنی که همانند رائول تنها یکبار در زندگی همانند آن را مشاهده می کنیم. با وجودی که رونالدو ممکن است به لحاظ شخصیتی در تضاد کامل با رائول باشد، اما توان این را دارد تا حتی بزرگترین نام های تاریخ فوتبال در زمین مسابقه را تحت شعاع قرار دهد (و از بسیاری جهات نیز نشان داده که این ظرفیت را دارد).

 و با این وجود اگر بخواهیم مختصراً در این مورد صحبت کنیم، شماره ممکن است هیچ چیزی نباشد به جز ارقامی که هیچ معنای واقعی را در مورد اینکه بازیکنان در تمام تاریخ چگونه جاودانه شده و به شهرت رسیده اند، در خود نداشته باشند، و شاید تعریف مجدد و بازنگری در سمبلها و کنار گذاشتن نسل گذشته بازیکنان فوتبال دقیقاً همان چیزی باشد که هواداران رئال مادرید به آن نیاز دارند تا گذشته ها را از صفحه ذهن خود کنار گذاشته و بار دیگر آنچه را که در حال حاضر هویت گم شده رئال برای تسلط و بزرگی در اروپا می باشد، احیاء کنند.


در واقع، اگر بهر حال در پایان، در حالیکه کریستیانو رونالدو در حال تعریف مجدد علامت خاص خود در قالب پیراهن سفید رئال مادرید بوده و بار دیگر خود را به عنوان آقای  "سی آر.7"معرفی نماید، باز هم به طریق دیگری روح رائول زنده و جاودان خواهد ماند؛ کسی که به کریستیانو رونالدو الهام می بخشد تا با بستن بازوبند کاپیتانی رهبر تیم بوده، به بلوغ و انضباط تازه ای دست یابد (به عنوان یک انسان و یک بازیکن)، و بطور مشخص و بارز رهبر تیمش، چه در دفاع و چه در حمله، باشد، درست همان کاری را که رائول طی سالهای باشکوهی قبل از رونالدو برای تیمش انجام می داده است.