محمدرضا حكيمي: مرگ كاسترو فاجعه بشري است

محمدرضا حكيمي، متفكر ايراني در ديدار با يك هيأت كوبايي وجود فيدل كاسترو را در اين زمان، مهم و غنيمت دانست و گفت: اگر اتفاقي براي فيدل كاسترو بيفتد، يك فاجعه بشري رخ داده است.

به گزارش فارس، يك هيأت كوبايي متشكل از بوناونتورا كاستا قائم مقام سازمان كوبايي دوستي با ملت‌ها(ICAP)،‌ ارنستو كوربو عضو كميته مركزي سازمان جوانان كوبا، پاتريسا فلچيا رييس فدراسيون دانش‌آموزان كوبا، فليكس گوترالس مسئول بخش خاورميانه و ايران در سازمان ICAP، آنتونيو گررو فرزند يكي از پنج زنداني كوبا در بند دولت آمريكا و شهرابي رئيس انجمن دوستي ايران و كوبا، عصر يكشنبه 20 اسفند، با حضور در منزل محمدرضا حكيمي، با اين متفكر ديني ديدار و گفت‌وگو كردند.

در ابتداي اين ديدار، حكيمي با بيان اين‌كه اين‌روزها دچار كسالت است و روزانه 16 قرص مي‌خورد، از وضعيت جسمي فيدل كاسترو جويا شد.

بوناونتورا كاستا در پاسخ گفت: خيلي خوشحاليم از اينكه اينجا هستيم و معذرت مي‌خواهيم كه با اين وضع جسمي مزاحم شما شده‌ايم. وضعيت جسمي آقاي فيدل كاسترو رو به بهبود است و آقاي رائول، برادر ايشان كه زمام امور را در غياب آقاي كاسترو در اختيار دارند، گفته‌اند كه به زودي آقاي كاسترو به مديريت اول كشور بازمي‌گردند.

وي افزود: آقاي كاسترو بارها از اينكه ايرانيان نسبت به وضعيت جسمي ايشان ابراز نگراني مي‌كنند اعلام تشكر كرده‌اند و خيلي خرسندند از اين كه هرچند در جامعه حضور ندارند، اما ملت كوبا به راه او ادامه مي‌دهند. ما هم خيلي متشكريم كه شما از وضعيت سلامت ايشان جويا شديد.

حكيمي سپس گفت: از طرف ما جعبه‌هاي شيريني يزدي به عنوان عيادت براي آقاي كاسترو ببريد، چون اين رسم ما ايراني‌ها است.

نويسنده كتاب «الحياة» در ادامه به جهان‌خواري آمريكا اشاره كرد و يادآور شد: امروز آمريكا جهانخواري‌اش را به حد زيادي رسانده است و مثل گرگي است كه دهن باز كرده است. دراين شرايط اگر اتفاقي براي فيدل كاسترو بيفتد، يك فاجعه بشري رخ داده است. امروز بشريت محتاج به انسان‌هايي است كه واقعا خودشان بشر باشند.

وي به موضوع عدالت در حكومت شيعي اشاره و اضافه كرد: در تاريخ آمده است كه حضرت علي(ع) غذايش دوغ و نان خشك بوده است. از آن امام مي‌پرسيدند كه چرا اين غذاها را مي‌خوريد، ايشان مي‌گفت شايد در دورترين قلمرو حكومت من كسي باشد كه چنين غذايي را هم نداشته باشد. امام خميني(ره) نيز كه يك عالم شيعي بود وقتي در ايران قيام كرد، براي طلب قدرت نبود، بلكه او براي نجات ملت سلطنت پادشاهي را ساقط كرد. در واقع امام براي ريشه‌كني فقر قيام كردند. من هم بنا بر اين اصل اينطور[ساده] زندگي مي‌كنم و معتقدم سران حكومت بايد ساده باشند.

حكيمي ادامه داد: در اسلام هر كسي كه از لحاظ قدرت و دانش بالاتر است بايد ساده‌تر زندگي كند. من سال‌هاست كه درباره تشيع مطالعه و تحقيق كرده‌ام. پايه‌هاي تشيع را سه چيز مي‌دانم: خدا، انسان و عدالت.

وي سپس به ذكر مثالي از عدالت حضرت علي(ع) پرداخت و گفت: در زمان حضرت علي (ع) كه اجناس، وسيله مبادلات بوده است و پول به اين صورت رايج نبود، يك بار هفت گوني نان خشك از شهرهاي اسلام براي حضرت علي(ع) فرستاده شد تا آن حضرت ميان مردم تقسيم كند.

حضرت وقتي كه مي‌خواستند نان‌ها را در كوفه كه مركز حكومت ايشان بود، تقسيم كنند، آن‌ها را هفت بخش كردند و يك قرص نان زياد آمد. به حضرت علي(ع) گفتند كه يك قرص نان مهم نيست و مي‌شود آن را به يكي از هفت منطقه كوفه داد. اما حضرت با دست خودش نان را 7 لقمه كرد و هر لقمه را به يك منطقه كوفه داد. اين هويت تشيع است. يك بار هم پيشكار حضرت مأمور شد تا به يك خطاكاري 20 تازيانه بزند كه او به اشتباه 23 تازيانه زد. حضرت تازيانه را از پيشكار گرفتند و 3 تازيانه به خود آن پيشكار زدند.

اين محقق شيعي اظهار داشت: 45 سال پيش در يك محفل دانشگاهي وقتي از عدالت شيعي صحبت مي‌كردم، يك فردي كه دكتراي اقتصاد داشت، گفت كاش امروز كاسترو اينجا بود تا مي‌ديد ما در تشيع چه چيزهايي داريم. بنابراين رابطه ما با كوبا و كاسترو خيلي قديمي است.

وي افزود: حقيقتا ترازوي ما انسانيت است و مذهب در درجه بعدي قرار دارد، ما اول به كساني احترام مي‌گذاريم كه انسانيت را مدنظر داشته باشند و بعد به مذهبشان توجه مي‌كنيم و بنا بر اين اصل به كاسترو احترام مي‌گذاريم. پيغمبر اسلام(ص) مي‌فرمايد حاكميت با كفر مي‌ماند، اما با ظلم نمي‌ماند. بنابراين ما از نظر مسائل انساني با شما پيوند داريم. اميدواريم برسد كه انسان‌ها نجات پيدا كند و همه آقاي خودشان باشند و كسي بر كسي آقايي نكند.

حكيمي ادامه داد: ارسطو در كتاب «سياست» طبقه بردگان را تجويز و تأييد كرده است تا اشراف خوش بگذارنند. اما در منطق شيعه علوي برده وجود ندارد، حتي پيغمبر(ص) دستور داد كه بهترين زندگي را براي برده‌ها تأمين كنيد. من اين‌ها را از جهت تبليغ براي اسلام نمي‌گويم، فقط مي‌خواهم اطلاعاتي درباره اسلام داشته باشيد.

وي سپس به نامه‌اي كه براي آقاي كاسترو نوشته بود اشاره كرد و گفت: آقاي كاسترو جوابي كوتاه داده‌اند كه البته رسيد نامه من است. اميدوارم كه حال ايشان بهتر شود و بتوانند به صورت محتوايي به نامه من جواب بدهند. من نخواستم ترجمه اسپانيايي نامه من منتشر شود. زيرا اين نامه سرگشاده نبود و منظور من تبليغ براي اسلام هم نبود، زيرا اعتقادم دارم در كره زمين انسان اصل است و به همين نيت بايد همه انسان باشند و اگر انسانيت را از ما بگيرند هيچ فرقي با حيوان نداريم. شاخصي كه ما را از حيوانات جدا مي‌كند مفهوم انساني است.

حكيمي گفت: ائمه ما كه از نظر ما خيلي قديس هستند، شب‌ها براي فقرا غذا مي‌بردند. به آنها گفته مي‌شد كه خيلي از اين فقرا، مسلمان نيستند. ائمه جواب مي‌دادند مسلمان نيستند، اما انسان كه هستند. ارزش هر شخصي به ارزشي كه او به انسانيت مي‌دهد، بستگي دارد.

در پايان ديدار هيأت كوبايي، كتاب «طرح بوش عليه كوبا» نوشته «آلاركون» رئيس مجلس مردمي كوبا، از سوي هيأت كوبايي به حكيمي تقديم شد. اين استاد فلسفه اسلامي نيز كتاب «فيلسوف عدالت»(نوشته كريم فيضي) را كه درباره زندگي علمي و عملي محمدرضا حكيمي است، به اعضاي اين هيأت اهدا كرد.

محمدرضا حكيمي در سال 1314 در مشهد زاده شد. پدرش مرحوم حاج عبدالوهاب حكيمي از متشرعان و محترمين بازار مشهد بود. حكيمي در سال 1320 ابتدا راهي مكتب و سپس مدرسه شد و در سال 1326 در حوزه علميه خراسان تحصيلات خود را آغاز كرد و بيست سال به علم اندوزي و خودسازي پرداخت. ايشان در طي اين مدت به فراگيري دروس مقدمات و سطح و بعد از آن به درس خارج پرداخت و در كنار آن ساليان درازي به تحصيل فلسفه و كلام، همت گماشت و ادبيات عرب را نزد شيخ محمدتقي اديب نيشابوري فرا گرفت. حكيمي همچنين از محضر استاداني همچون آيت‌الله شيخ مجتبي قزويني خراساني، آيت‌الله العظمي سيدمحمدهادي ميلاني و آيت‌الله ميرزا احمد مدرس يزدي بهره‌ها برد، و جهت فراگيري نجوم، تقويم و برخي علوم ديگر به محضر استاداني چون حاج شيخ اسماعيل نجوميان، حاج سيدابوالحسن حافظيان و حاجي خان مخيري شتافت.

محمدرضا حكيمي در سال 1348، اجازه اجتهاد را از شيخ آقابزرگ تهراني دريافت كرد. حكيمي كه خود از «مرزبانان حماسه جاويد» است، در طول چند دهه نسل معاصر را با عمق انديشه و گستردگي آثار مردان با فضيلت آشنا كرده و با نگارش ده‌ها كتاب –كه گاه شمارگان آنها به صد هزار رسيده است– مخاطبين خود را به سرچشمه زلال وحي نزديك كرده است.

بعثت، عيد غدير، عاشورا، مهدي، خورشدي مغرب، كلام جاودانه، قيام جاودانه، الحياه (دايره المعارف بزرگ اسلامي) مكتب تفكيك، فرياد روزها، جهش ها، بيدارگران اقاليم قبله، امام در عينيت جامعه، هويت صنفي روحاني، حماسه غدير، ادبيات و تعهد در اسلام، دانش مسلمين، حماسه مرزبانان جاويد، از جمله آثار مكتوب حكيمي است.