این ترورها نیز پیامی از غرب به ایران قبل از مذاکرت ژنو بود که نمادی از چماق در رویکرد آمریکا در مقابل ایران است. شاید بتوان آن را با هدف گیری هواپیمای مسافربری ایران در سال های پایانی جنگ تحمیلی مقایسه کرد.

عصرایران - رضا غبیشاوی - مذاکرات موسوم به ژنو -3 با حضور سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت به عنوان نماینده کشورمان و کاترین آشتون مسول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به عنوان نماینده کشورهای مجموعه 1+5 امروز سه شنبه در شهر ژنو سوئیس آغاز می شود.

در این دوره نیز به مانند گذشته ، کشورهای غربی از مذاکرات دو روزه با عنوان "آخرین گفت و گو ها یا آخرین فرصت برای سازش دو طرف بر سر برنامه هسته ای ایران " یاد کرده اند! و البته سوال اینجاست نتیجه مذاکرات هسته ای ژنو -3 چه می شود؟ این مذاکرات با نتیجه قابل تاملی همراه خواهد شد؟ آیا آمریکا و اروپا از یک سو و ایران از سوی دیگر از محصول مذاکرات راضی خواهند بود؟

این مذاکرات چند روز قبل از آغاز با رویدادهای مهمی روبه رو شد. از جمله می توان به حضور هیلاری کلینتون و منوچهر متکی وزرای خارجه آمریکا و ایران در اجلاس امنیتی منامه اشاره کرد.

در این اجلاس هیلاری به سمت متکی می رود و به او سلام می کند که با پاسخی جز یک سلام متقابل رو به رو نمی شود. این دومین زن وزیر امور خارجه در آمریکا نیز این موضوع را رسانه ای می کند.

از آن سو متکی نیز در هنگام سخنرانی همتای آمریکایی اش ، مشغول مزمزه کردن شام می شود و ضمن سر کشیدن لیک لیوان نوشیدنی، به گفت وگو با کنار دستی خود می پردازد تا عکاسان و خبرنگاران و دیگران را متوجه واکنش ایران به این سخنرانی کند . اما به نظر می رسد مهمترین حادثه این اجلاس، مصاحبه کلینتون با بی بی سی بود که به صراحت گفت: آمریکا می تواند غنی سازی اورانیوم در ایران را بپذیرد البته به شرایطی.

این مهمترین موضوعی است که در چند ماه اخیر از سوی آمریکایی ها منتشرشده است. مهمترین مسئله در برنامه هسته ای ایران همین فعالیت غنی سازی در ایران است که تهران بر انجام بی کم و کاست آن تاکید دارد و آن را با هیچ چیزی طاق نمی زند و مبادله نمی کند.

امید همیشه ایران نیز همین بوده که پس از پافشاری های گسترده و پیشروی در زمینه غنی سازی اورانیوم، در حداقل مطالبات بتواند غرب و آمریکا را به پذیرش غنی سازی سه و نیم درصدی در ایران وادار کند و هم اکنون نیز وزیر خارجه آمریکا با اما و اگرهایی، زمزمه این موضوع را آغاز کرده است. مخاطب این اما و اگرها هم نه ایران بلکه رسانه های غربی و دیگر اعضای 1+5 است که بر کلینتون خرده نگیرند. به ویژه آن که به یاد بیاوریم غربی ها پیشتر در طرح خروج اورانیوم سه و نیم درصد از ایران و مبادله آن با محصول 20 درصد ، عملاً اصل غنی سازی در ایران را پذیرفته بودند.

جالب آنجاست که وجه اشتراک تمامی قطعنامه های صادر شده علیه ایران در شورای امنیت و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران نیز تاکید بر رد غنی سازی اورانیوم درخاک کشورمان بود. حال به نظر می رسد کلینتون سعی می کند با طرح این موضوع، ایران را به دریافت آنچه در تمامی این سال ها به دنبال آن بود امیدوار کند تا با اشتیاق بیشتری به سمت مذاکرات ژنو -3 برود.

از سوی دیگر در ایام منتهی به مذاکرات با حادثه دیگری نیز روبه رو بودیم: ترور دو دانشمند هسته ای ایران. به نظر ، این ترورها پیامی از غرب به ایران قبل از مذاکرت ژنو بود که نمادی از چماق در رویکرد آمریکا در مقابل ایران است. شاید بتوان آن را با هدف گیری هواپیمای مسافربری ایران در سال های پایانی جنگ تحمیلی مقایسه کرد.

دستور کار؟

این مذاکرات نیز به مانند مذاکرات ژنو -2 که سال گذشته در این شهر برگزار شد دستور کار مشخص و قابل توافقی میان دو طرف مذاکرات ندارد. از یک سو طرف ایرانی اصل بررسی موضوع هسته ای ایران را رد می کند و موضوع مذاکرات را مسائل جهانی می داند یا اینکه به صراحت اعلام می کند که حقوق هسته ای ایران نه "موضوع "مذاکره که پ"یش فرض" مذاکره است و این یعنی اینکه ایران تنها برای امتیاز گیری به مذاکرات می رود و بس.

با این حال به نظر نگارنده این مذاکرات برخلاف صحبت های دو طرف، دارای دستور کار مشخص و معینی است که هر دو از آن مطلع و درباره آن هماهنگی های لازم را برقرار کرده اند اما از رسانه ای کردن آن خودداری می کنند.

این همان حالتی است که در مذاکرات ژنو 2 نیز اتفاق افتاد. هر دو طرف قبل از ورود به این مذاکرات صحبت های بسیار متفاوتی داشتند و کار به این جا رسید که حتی بررسی پرونده هسته ای ایران نیز تکذیب شد اما از آن سو به یکباره با طرح موضوع مبادله اورانیوم کم غنی شده ایران با سوخت هسته ای و جالب تر از آن توافق ابتدایی دو طرف روبه رو می شویم.

نتیجه

با توجه به جدیدترین اظهارات محمود احمدی نژاد رئیس جمهور که خطاب به غرب گفت:" فرصت مذاکرات را از دست ندهند" نتیجه نشست ژنو - 3 چیزی همانند ژنو- 2 است یعنی پیش بینی می شود به مانند گذشته، ایران و غرب با موضوع جدیدی از مذاکرات خارج شوند و هر دو طرف نیز به صورت مقدماتی در این باره توافق کنند اما در نهایت پس از مدت زمان نسبتا طولانی توافق نهایی صورت نخواهد گرفت و از مذاکرات ژنو -3 نیز چیزی دستگیر 1+5 نخواهد شد و فقط وفقط مقطع زمانی دیگری در این برو و بیاها و رفت وآمدها صرف خواهد شد.

برنامه هسته ای ایران با سرعت خوبی در حال حرکت است حال اگر 1+5 بخواهند با این روند همراهی کند این تصمیم آنهاست اما در غیر این صورت تهران مانعی در برابر خود نمی بیند. اتفاقا هر چه میزان تحریم ها و مجازات های غرب علیه ایران بیشتر شود تهران به دلیل گران شدن هزینه های هسته ای خود، مطالباتی متناسب با این هزینه ها خواهد خواست.
تحریم ها ، بر هر چیزی در ایران اثر گذار باشند ، قادر به توقف برنامه هسته ای نخواهند بود.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه