به طور سنتي ديوارهاي يک ساختمان تکيه گاه سازه آن بودند و ساختمان هاي بلند ديوارهاي ضخيم تر لازم داشتند. ساختمان 16 طبقه اي در شيکاگو که سال 1891، ديواري به ضخامت 6 فوت (8/1متر) نیاز داشت. نياز به ديوارهاي خيلي ضخيم با اختراع ساختمان اسکلت فولادي بر طرف شد بدين صورت که اسکلت فولادي صلب وزن ساختمان را حمل مي کند و ديوارهاي خارجي صرفاً جهت پوشش اسکلت هستند. اولين ساختماني که از اين طراحي استفاده نمود ساختمان 10 طبقه شرکت بيمه خانه در شيکاگو، به سال 1885 بود.
عمارت ول ورس (Woolworth) با ارتفاع 792 فوت (242 متر) در نيويورک سال 1913 بنا شد. اسکلت فولادي آن روي فونداسيون تقويت شده توسط شمع هاي بتني تا بستر سنگي بر پا شده بود. جهت مقاومت در برابر بادهاي پيش بيني شده مهاربندي شده و آسانسورهاي پر سرعت آن دسترسي مکاني و سرويس سريع السير را فراهم مي کرد.
متن کامل را در ستون مقالات بخوانيد.