فاجعه غمبار انسانی در صدا و سیما

در جایی که بیش از اندازه در مقابل چشمهای ما قرار دارد ، جایی که حتی از روی هواپیما هم قابل مشاهده بر روی تهران است ، بزرگترین تخلف اداری، سالهاست که در حال انجام است به طوری که معیشت 12 هزار کارمند و خانواده های آنها با آن دست به گریبان است ، اما ... . می گویند وقتی چیزی بیشتر از اندازه به چشمانتان نزدیک شود ، آنرا نمی بینید!

به گزارش اعتدال، سیستم مدیریتی غلط و ناکارآمد سازمان صدا و سیما، با عملکرد فاجعه بار در حوزه مدیریت منابع انسانی و امور اداری، تراژدی غم انگیزی را رغم زده است.

جالب آنجاست که در طول سالیان گذشته، بارها احتمال کاندیداتوری رییس این سازمان، برای انتخابات ریاست جمهوری به گوش می رسد، و این در حالیست که مدیر این سازمان ، در 5 سال از مدیریت خویش بر این مجموعه، نه تنها از ابعاد این فاجعه نکاسته، بلکه این مشکل در زمان مدیریت وی ، به مساله ای تقریبا لاینحل بدل گردیده است.

بنا بر این گزارش، قریب به 12 هزار نفر در بخش های مختلف صدا و سیما ، بدون هیچ گونه رابطه استخدامی، بیمه، مزایا و حقوق مشخص، مشغول به کار هستند.

البته صدا و سیما از تعداد بسیار زیادی نیروی رسمی هم استفاده می کند ، اما غالب این نیروها در بخش های اداری و ستادی این سازمان مشغول به کارند و حقوق و مزایایی معادل کارمندان رسمی دولت دارند.

واژه ابداعی مدیران صدا و سیما، برای بهره کشی از کارکنانی که حتی یک برگ قرارداد نیز در اختیار آنها قرار نمی گیرد، واژه «نیروی برنامه ای» می باشد.

«برنامه ای» های صدا و سیما از هرگونه حقی محرومند . بر روی کارت شناسایی این نیروهای زحمت کش ، با فونت بسیار درشت و رنگ قرمز ، درج شده است: «فاقد رابطه استخدامی»! ، «فقط مخصوص تردد»!

«برنامه ای» ها تمامی مراحل طاقت فرسای گزینش، حراست و... را طی کرده اند، اما اگر بعد از سالها کار، در جای دیگری کاری بیابند، سازمان مفخم صدا و سیما، حتی برگه ای مبنی بر سابقه کار نیز به آنها نمی دهد.

«برنامه ای» ها که بعضا از 5 تا 15 سال سابقه خدمت روزانه و بدون انقطاع در صدا و سیما را دارند ، با ساعات کاری تقریبا دو برابر نیروهای رسمی این سازمان ، اشتغال در شیفتهای شبانه و روزهای تعطیل و به کارگیری در قسمتهایی که کارهایی سخت، فرسایشی و خطرناک دارد ، حقوقی کمتر از یک سوم نیروهای رسمی دریافت می کنند و هیچ گونه پایه حقوقی نیز ندارند، و صد البته چیزی به نام هرگونه «مرخصی» نیز واژه ای غریب برای این کارمندان است.

«برنامه ای» ها که بخش اعظم برنامه سازی و کارهای تولیدی صدا و سیما را در معاونت سیما ، معاونت صدا ، معاونت سیاسی و بخش های خبری را بر عهده دارند ، هیچکدام از فردای خود خبری ندارد ، مدیر بخواهد فردا هم سر کار هستند و اگر مدیر نخواهد ، فردایی در کار نیست .

همه اینها درحالی ست که این روزها حتی یک کارگاه کابینت سازی با 5 کارمند ، در صورت خودداری از بیمه کارکنان خود با خطر تعطیلی و جریمه های سنگین روبروست ، اما 12 هزار «برنامه ای»، بعضا از جوانی در صدا و سیما مشغول به کارند ، در این مدت ازدواج کرده اند ، بچه دار شده اند ، برخی پیر شده اند ، اما سازمان معظم صدا و سیما ، یک روز هم سابقه بیمه برای آنها رد کرده است و از هیچ گونه خدمات درمانی و بیمه ای نیز برخوردار نیستند. سازمانهای عظیم نظارتی کشور ، دستگاه قضایی، سازمان بازرسی و  دیگر سازمانهای نظارتی در کشور هم که همیشه کارهای مهم دیگری برای انجام دادن ، دارند و استعمار گسترده کارکنان در سازمانی به گستره ی صدا و سیما ، امر چندان مهمی به نظر نمی رسد! کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی هم که همیشه امور مهمتری برای پرداختن دارد.

امکانات عظیم صدا و سیما ، مرکز بهداشت مجهز صدا و سیما ، مجتمع های بزرگ سیاحتی در سراسر کشور نظیر زیبا کنار و مشهد ، مجتمع های ورزشی صدا و سیما و ... ؛ هیچکدام به این کارمندان «برنامه ای» خدمات نمی دهد.

«برنامه ای» ها از  عیدی مصوب کارمندان ، وام های اعطایی سازمانی و هرگونه مزایا محرومند ، استعمار می شوند و سخنی نمی گویند ، آخر تشکیلات حقوقی گسترده ی صدا و سیما ، با وکلایی زبده ، آماده است تا در مقابل هر شکایتی از این کارمندان از خود دفاع کند و صد البته ، هر «برنامه ای» به خوبی می داند که در صورت کوچکترین اعتراض ، «اخراج» ، انتظارش را می کشد.

شاید به نظر خوانندگان، این مطالب کمی غلو آمیز و غیر قابل باور به نظر برسد، اما موارد ذکر شده، تنها گوشه ای از قصه پر غصه کارمندان «برنامه ای» شاغل در این سازمان است .

حسین، در شبکه اول سیما مشغول به کار است ، 13 سال سابقه کار تمام وقت در این سازمان دارد، همسر او هم کارمند شبکه دوم سیماست، همسر نیز 9 سال سابقه کار دارد، آنها در طول این سالهای کار، با هم ازدواج کرده و فرزندی نیز دارند، هر دو مدرک کارشناسی دارند، این زوج تقریبا تمامی ساعتهای روزانه خود را در صدا و سیما مشغول به کارند ، مجموع دریافتی هر دوی آنها به سختی کفاف زندگی را می دهد و تقریبا معادل یک کارمند رسمی این سازمان است ، مجموعه بزرگ درمانی صدا و سیما ، هیچ امکانی را برای تولد پسر حسین در اختیار آنها قرار نداده ، حسین به خبرنگار ما می گوید : «تمام این سالها احساس بردگی داشته ام» و وقتی می پرسم چرا به وزارت کار یا سازمان بازرسی شکایت نمی کنی؟ ، می گوید : «ای بابا! می خواهی از همین یک لقمه نان نیز بیفتم ؟ من زن و بچه دارم ...»

محمود در یکی از مهمترین بخشهای خبری صدا وسیما مشغول به کار «دبیری اخبار» اخبار است ،  پس از 9 سال کار و با مدرک کارشناسی ، در دوران میانسالی ، دختری را به عقد خود درآوره ، اما 3 سال است که ازدواج نکرده اند ، می پرسم چرا ؟ محمود می گوید : «بعد از اینهمه سال کار ، صدا و سیما حتی یکی از سالنهای مختلفی را هم که دارد ، برای عروسی در اختیار من قرار نمی دهد ، می گویند برای رسمی هاست، انگار ما آدم نیستیم ، برای پول پیش خانه و هزینه های عروسی نمی توانم وام بگیرم ، نامه برای بانک نمی دهند ، نامه اشتغال نمی دهند و ... »

سری به حال تاسف تکان می دهم ، وارد رژی (اتاق فرمان) یکی از شبکه ها می شوم ، از 9 نفر نیروی مشغول به کار ، 6 نفر «برنامه ای» هستند ، می گویند قرار است یک روزی در طرحی که معروف به «ساماندهی» است ، سر و سامان یابند ، و روزی که معلوم نیست چند سال دیگر باشد ، تازه با آنها قرارداد یکساله بسته شود.

وارد پخش شبکه اول سیما می شوم، از 45 نیروی مشغول به کار ، 39 نفر «برنامه ای» هستند!

5 نفر رسمی و یک نفر «ساماندهی» شده، به سراغ او می روم، تا می فهمد که خبرنگارم، آهی می کشد، می گوید با 17 سال سابقه کار، بالاخره و با دوندگیهای زیاد و دستور مستقیم ضرغامی به خاطر اینکه نیروی متخصصی هستم ، در طرح ساماندهی قرار گرفته ام و قراردادی (به طور سالیانه) شده ام ، اما یک روز هم از سابقه ی کارم محسوب نشده ، کد پرسنلیم ، آغاز به کار را در سال 89 نشان می دهد ، حساب کرده ام تازه در 75 سالگی بازنشسته می شوم ، بیمه ما «برنامه ای» های «ساماندهی» شده نیز با کارمندان صدا و سیما فرق دارد و بیمه تامین اجتماعی است!

برای پیگیری با دفتر ریاست محترم تماس می گیرم ، می گویند به ما مربوط نمی شود ، با دفتر معاون اداری و مالی تماس بگیرید ، آنجا تماس می گیرم ، می گویند بیخودی شلوغش نکنید ، ما همه را ساماندهی می کنیم ، می گویم کی ؟ می گویند زمان آن مشخص نیست .

به سراغ حجت الاسلام موسی قربانی ، عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس می روم ، ابتدا تعجب می کند و در ادامه می گوید : اگر واقعا این جوری باشد که یک دستگاه دولتی، چه صدا وسیما و چه دیگر ارگان های دولتی که نیرویی را بگیرد و بیمه نکند ، قطعا هم خلاف است و هم ظلم به آن کارمند که در این ارگان مشغول به کار است.

وی تاکید می کند : دستگاها باید بیشتر قانون را رعایت کنند و ظلم به کارمند نکنند.
قول بررسی می دهد ، به او می گویم : دوباره برای پیگیری مراجعه می کنم.

به سراغ اعضای کمیسیون اصل 90 ، مقام مسوول در سازمان بازرسی و وزارت کار می روم ، وقت مصاحبه برای هفته بعد می دهند و مسوولان صدا و سیما ، همچنان از پاسخ اجتناب می کنند .

پیشنهادی به 20:30

به سردبیر محترم 20:30 که بهتر و کاملتر از ما به مسائل فوق الذکر اشراف دارند ، پیشنهاد می کنیم تا لابلای اخبار خود و یا «صرفا جهت اطلاع» که مدعی اند تمام مشکلات کشور را نشان می دهند ، و نیشگون از همه دستگاهها می گیرند ، اشاره ای هم به تراژدی غمباری که در صدا و سیما در جریان است ، داشته باشند ، باور کنید ، راه دوری نمی رود!

لازم به ذکر است که در تحریریه خبر 20:30 هم به مانند دیگر بخشهای خبری و دیگر قسمتهای صدا و سیما ، به جز سردبیر این بخش که نیروی رسمی است ، 4 نفر دیگر «برنامه ای» هستند که البته یک نفر آنها در دست ساماندهی است! البته به این لیست اسامی بسیاری از مجریان و تهیه کنندگان معروف سیما را هم اضافه کنید ، از عمو پورنگ دوست داشتنی بچه ها ، احسان علیخانی ، فرزاد حسنی ، فرزاد جمشیدی تا ... ، همه و همه «برنامه ای» هستند .