رئيس كميسيون بين‌المللي خلع سلاح هسته‌اي در مصاحبه با «ورميا نوواستي» گفت بايد ايرانيها در ازاي تضمين‌هايي، از جمله در زمينه عدم تعرض، براي چشم پوشي از غني سازي اورانيوم ترغيب شوند، هرچند اين كشور طبق پيمان ان. پي.تي. حق غني سازي اورانيوم را دارد و براي صرف نظر كردن از آن بايد بهاي اين مسئله پرداخته شود.

چند روز قبل هانس بليكس رئيس كميسيون بين‌المللي خلع سلاح هسته‌اي سفري به مسكو داشت. وي در رابطه با مسئله عدم گسترش سلاحهاي هسته‌اي مصاحبه اي اختصاصي با روزنامه «ورميا نوواستي» انجام داده است.

به گفته وي، جامعه بين‌الملل در برخورد با امكانات هسته‌اي كشورهاي مختلف پيگيرانه عمل نكرده و برخورد يكساني ندارد.

نسبت به فعاليتهاي هسته‌اي ايران حساسيت نشان مي‌دهد،در حاليكه به كشور هند كه عضو پيمان منع گسترش هم نيست،كاري ندارد و آمريكاييان حتي با آنها در زمينه همكاريهاي هسته اي موافقت نامه امضاء مي‌كنند. ولي در رابطه با تهران كه عضو ان.پي.تي است، مانع از برخورداري از اين فناوري مي‌شوند. به گفته وي،در اينجا برخوردهاي دوگانه كاملا مشهود است: كشوري حتي دست به آزمايش هسته‌اي ميزند و داراي توان بالقوه هسته اي است،در حاليكه كشور ديگري چنين حقي ندارد.

هانس بليكس خاطر نشان ساخت بايد تلاش شود تا تمامي مفاد سيستم دفاع ضد موشكي اجرا گردد و اين مسئله شامل مذاكرات مربوط به خلع سلاح نيز مي‌شود، هرچند نشست اخير در اين زمينه با موفقيت چنداني مواجه نبود.

وي متذكر شد كه از نقطه نظر انرژي، از استفاده از انرژي هسته اي استقبال مي‌كند. كشورهايي نظير هند، پاكستان و چين به استفاده از اين شكل جديد انرژي علاقه بسياري نشان مي‌دهند، چرا كه درآينده نيازمند انرژي بسياري هستند. البته اين مسئله بعد ديگري هم دارد، چرا كه اين فعاليتها مي‌تواند مغاير با رژيم منع گسترش باشد.

بليكس در خصوص مشكل هسته‌اي ايران يادآور شد كه بايد ايرانيها در ازاي تضمين هاي خاصي، از جمله در زمينه عدم تعرض نظامي، براي چشم پوشي از غني سازي اورانيوم ترغيب شوند، هرچند اين كشور بر اساس مفاد پيمان منع گسترش حق غني سازي اورانيوم را دارد. به همين دليل است كه جامعه جهاني اگر نگران اهداف آينده ايران است، بايد در عوض بهاي صرف نظر كردن از توسعه برنامه هسته اي آن‌را هم بپردازد. به گفته وي، حتي اگر ايران تلاش كند ثابت نمايد كه قصد ساخت سلاح هسته‌اي را ندارد، در آينده ممكن است نظرش تغيير پيدا كند.

به عقيده وي، بهترين راهكار، راهكار اروپاييان است، هرچند كه چنين برخوردي نمي‌تواند جامع و فراگير باشد. بايد كشورهايي كه در خصوص اين مسئله موجب نگراني شده اند، ترغيب شوند كه در ازاي تضمين عدم تعرض به آنها، عدم تلاش براي سرنگوني حكومت‌هاي حاكم بر آنها و البته ارائه كمكهاي اقتصادي، از ساخت سلاح هسته اي صرف نظر كنند.

به گفته وي، نمونه بارز اين مسئله مسئله هسته اي كره شمالي است ، هرچند مسئله در مورد ايران كمي دشوارتر خواهد بود، چرا كه نشاندن ايالات متحده آمريكا و ايران پشت ميز مذاكره، با توجه به تيرگي روابط دو كشور كه مربوط به گروگانگيري در سفارت آمريكا در سال 1979 در تهران مي‌شود، كار آساني نخواهد بود. البته در ايالات متحده هم گروهي هستند كه نسبت به آغاز مذاكره با ايران تمايل نشان مي‌دهند، ولي پشت دربهاي بسته كاري از دست آنها ساخته نخواهد بود.

وي تصريح نمود، البته از جهاتي هم ميزان همكاري ايران با آژانس بين المللي انرژي اتمي در مقايسه با كره شمالي بسيار بيشتر است و با آنها بهتر مي‌توان در خصوص ادامه فعاليت بازرسان آژانس در اين كشور به توافق رسيد. در حالي كه كره شمالي بطور كامل دربهاي خود را به روي بازرسيهاي بين المللي بسته است. بايد با احتياط كامل مقامات پيونگيانگ را نيز در اين زمينه متقاعد كرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه