بي گمان، آزادي اين پنج ديپلمات درآستانه مذاکرات يا دادن وعده قابل قبول براي آزادي آنها در زماني نزديک مي تواند تا حدي در بهبود فضا موثر باشد هرچند که با چنين اقدامي، تازه، اوضاع به شرايط قبل از دستگيري اين افراد بر مي گردد.

روزنامه آفرینش در سرمقاله امروز خود نوشت:مقامات آمريکايي اخيرا با توجه به ادامه بازداشت هاله اسفندياري درايران، گفته اند که نسبت به ثمربخش بودن مذاکرات ايران وآمريکا در بغداد، ترديد دارند.

اين اظهارنظر برخلاف ظاهر خود ازآن جهت اميدوار کننده است که نشان مي دهد احتمالا مقامات آمريکايي اين واقعيت ساده را دريافته اند که نمي توان با دستگيري وتهديد و ادبياتي ازاين قبيل، به طرف مقابل، حسن نيت را منتقل کرد. آمريکايي ها درحالي نسبت به دستگيري هاله اسفندياري معترض اند وآن را به مساله مذاکرات دو جانبه با ايران مرتبط مي کنند که خود، دست کم 5 ديپلمات ايراني که در ساختمان کنسولگري ايران فعاليت مي کردند را دريک عمليات کماندويي ربوده وبا خود برده اند وبه هيچ مرجعي هم پاسخگو نيستند.

واقعيت آن است که برغم موافقت طرف ايراني با درخواست کتبي آمريکا براي مذاکره درباره عراق، نه در بين سياستمداران ايراني ونه درميان عامه مردم، اثري از خوش بيني براي رفع سو» تفاهم ها ديده نمي شود زيرا آمريکايي ها در آستانه مذاکرات، نه تنها سيگنال هاي مثبتي نمي فروشند بلکه بردامنه تهديداتشان نيز افزوده اند که دو مورد اخيرآن ، روز گذشته در رسانه ها منعکس شد: ورود 9 کشته جنگي آمريکا به خليج فارس و تاييد طرح ضد ايراني سيا توسط رئيس جمهور آمريکا.

البته اين حرکت هاي خصمانه، چندان تعجب آور هم نيست زيرا ازيک سو، اقتضاي طبيعت آمريکاست واز سوي ديگر، تلاشي است براي جبران سرافکندگي ناشي از ارائه درخواست کتبي به ايران جهت مذاکره با ايراني که رئيس جمهور آمريکا، آن را « محور شرارت» ناميده است.

به هرحال، قرار است در روز هفتم خرداد، ديپلماسي ايراني وآمريکايي دربغداد دور يک ميز بنشينند و درباره نحوه تعاملات دو جانبه براي برقراري امنيت درعراق، با يکديگر گفت وگو کنند.

مع الوصف، آنچه مسلم است اينکه قطعا سايه ديپلمات هاي ربوده شده ايراني برفضاي مذاکرات سنگيني خواهد کرد چه آنکه اگر قرار باشد درعراق امنيت تامين شود ولي اتباع ايراني ازاين امنيت بي نصيب باشند و ديپلمات هاي ايراني در بند بمانند، مذاکره کنندگاني که از تهران راهي بغداد شده اند، قطعا انگيزه زيادي براي مساعدت نخواهند داشت.

بي گمان، آزادي اين پنج ديپلمات درآستانه مذاکرات يا دادن وعده قابل قبول براي آزادي آنها در زماني نزديک مي تواند تا حدي در بهبود فضا موثر باشد هرچند که با چنين اقدامي، تازه، اوضاع به شرايط قبل از دستگيري اين افراد بر مي گردد.

برغم همه اينها، هم دولتمردان ايران وهم همتايان آمريکايي آنها بايد بدانند که فرصت مذاکره آن هم بين دوکشور که يکي ديگري را « شيطان بزرگ » مي نامد وآن ديگري طرف مقابل را « محور شرارت» مي خوانديک اتفاق نادر و سر نوشت ساز است به ويژه آنکه اين رويداد هنگامي رخ داده است که درآمريکا نومحافظه کاران ودر ايران اصول گرايان برسر کار هستند ازاين رو، اي کاش، فرصت حاضر، قدر دانسته شود، چه آنکه اگر اين زمان نيز از دست برود، معلوم نيست چه هنگامي مي توان مذاکرات دو کشور را شاهد بود، البته، بايد تصريح کرد که طي چندماه اخير، طرفي که مدام سيگنال منفي مي فروشد، آمريکاست ولذا مي توان به جرات گفت که مسئول شکست احتمالي مذاکرات نيز واشنگتن است که البته، اميدواريم، شکست در انتظار اين گفت وگو نباشد.