دریاچه ارومیه و دریاچه وان؛ دو همسایه با سرنوشت هایی متفاوت

عصرایران، شیرین ساوالان پور - در حالی که برخی مسوولان اصرار دارند مشکل به وجود آمده در خصوص دریاچه ارومیه را به گردن طبیعت بیندازند و خشک شدن آن را محصول شرایط آب و هوایی قلمداد کنند ، مسافرانی که این روزها از ایران به ترکیه و دریاچه وان می روند و برمی گردند از طراوت و سرزندگی این دریاچه خبر می دهند که در همسایگی استان آذربایجان غربی و در استان وان ترکیه قرار دارد.


به گزارش عصرایران ، دریاچه ارومیه در سال های اخیر مدام رو به خشک شدن بوده و هم اکنون تقریباً نیمی از آن خشکیده و در قسمت هایی هم که آب وجود دارد ، عمق آن بسیار کاهش یافته است به گونه ای که قابلیت کشتیرانی در این دریاچه از بین رفته است!

چندی پیش محمود احمدی نژاد مدعی شد که وضعیت دریاچه طبیعی است و این حالت هر 500 سال یک بار در این دریاچه رخ می دهد! البته وی نگفت که  اطلاعات وی بر چه مبنایی بوده است.
رئیس جمهور ، البته تنها کسی نیست که با نادیده گرفتن سدسازی های غیراصولی و احداث یک جاده غیراستاندارد در وسط دریاچه کوشیده از عوامل انسانی رفع تقصیر کند بلکه بسیاری از مسوولان ملی و محلی نیز چنین دیدگاه هایی را مطرح می کنند و تنها راه نجات دریاچه را بارش نزولات آسمانی می دانند و شرایط اقلیمی را عامل مرگ تدریجی دریاچه می شمارند.

اگر در فاصله تنها 150 کیلومتری دریاچه ارومیه ، دریاچه بزرگ دیگری به اسم " وان" در ترکیه وجود نداشت ، شاید می شد توجیهات مسوولان را پذیرفت ولی وقتی در همسایگی دریاچه ارومیه ، دریاچه وان قرار دارد که نشانی از مرگ در آن دیده نمی شود ، چگونه می توان همه تقصیرها را متوجه آب و هوا کرد و عهده مسوولان سابق و لاحق را از تقصیرها و قصورها مبرا دانست؟!


دریاچه های ارومیه و وان در یک اقلیم آب و هوایی قرار دارند و اگر خشکسالی و کمبود بارش باشد ، هر دو دریاچه از آن متاثر می شوند نه این که یکی به حال احتضار درآید و دیگری در شرایط طبیعی سیر کند.

هدف از این نوشتار ، البته پیدا کردن مقصر و نهیب زدن بر او نیست چه آن که با سیاسی کاری و دریاچه را چماقی برای تسویه حساب کردن ، نه تنها کاری از پیش نمی رود ، بلکه پرونده این زیبای در حال مرگ ، امنیتی می شود و جانش بیشتر به خطر می افتد ؛ بلکه هدف گوشزد کردن این موضوع به مسوولان است که همه تقصیرها را به گردن کائنات و آب و هوا نیندازند و با اقداماتی مانند انتقال هر چه سریعتر آب زودخانه زاب به دریاچه ارومیه و نیز گشودن آب برخی سدها به سمت دریاچه نفس آن را تازه کنند.
حتی اگر لازم باشد ، می توانند از فرصت خشکی دریاچه استفاده کنند و بخش هایی از جاده را که با سنگریزی بر دریاچه احداث شده ، تخریب و به جای آنها چندین پل نصب کنند تا جریان آب در دو طرف دریاچه روان تر شود.


در حال حاضر جاده میانگذر ، دریاچه را به دو قسمت تقسیم کرده است و در میانه این راه ، یک پل یک و نیم کیلومتری وجود دارد که دو بخش شمالی و جنوبی را به هم متصل می کند که از نظر کارشناسان ، به هیچ عنوان کفایت نمی کند.

نجات دریاچه ارومیه ، امروز یک وظیفه ملی است و فردا از آن به عنوان وظیفه ای تاریخی یاد خواهد شد که امیدواریم این گونه بنویسند که به این وظیفه عمل شد.

ما از گذشتگان خود دریاچه تحویل نگرفته ایم که به فرزندان مان کویر تحویل دهیم!