نگاهی به نگاه رویانیان به پروین

علی پروین یکی از بازیکنان خوش تکنیک ایران محسوب می شد که در دل بسیاری از تماشاگران فوتبال و به خصوص پرسپولیسی ها جای خاصی داشت. این محبوبیت با موفقیت های تیم ملی در بازیهای آسیایی پکن بیشتر هم شد ولی چرخ گردون برای علی پروین که به سلطان معروف شده بود داستان دیگری رقم زده بود. برای اولین بار با ناکامی های تیم ملی در مسابقات انتخابی جام جهانی 1994 در محبوبیت پروین خدشه وارد شد.

پروین علیرغم ناکامی در تیم ملی برای پرسپولیسی ها همچنان تصویری از موفقیت بود و به همین خاطر از اوایل دهه 80 هرگاه پرسپولیس نتیجه نمی گرفت نام سلطان علی پروین در سکوهای ورزشگاه به گوش می رسید و هر بار به عنوان منجی پرسپولیس به این تیم فراخوانده می شد. بازگشتی که همه چیز به دنبال می آورد جز نجات بخشی. به همین خاطر با هر بار رفت و آمد منجی نجات ندهنده! از محبوبیتش  کمتر و وصلتش با پرسپولیس سست تر می شد.

اگر چه امروزه نام پروین به مانند گذشته یادآور شکوه و اسطورگی او نیست اما تکنیک و خلاقیت های خارق العاده او در زمین فوتبال در دوران بازیگری اش و هوش غریزی بالای او در تیم ملی(به ویژه کسب اولین قهرمانی آسیایی ایران بعد از انقلاب) همراه با نتایج درخشانی که به عنوان مربی با پرسپولیس در ایران و آسیا داشت باعث شده که علیرغم ناکامی های متعدد محبوبیتش کاملا پاک نشود.

 همین ماندگاری نام و افتخاراتش دلیلی شده برای مدیر عاملانی که محتاج حمایت تماشاگران هستند تا به واسطه نام پروین برای خود افتخار کسب کنند. موضوعی که در تیم های سرخپوشان و بویژه استیل آذین نمودار شد تا بواسطه حضور پروین در این تیم ها، تازه متولدین یک شبه ره صد ساله بپیمایند. آرزوهایی که جز بی حاصلی محصولی دیگر نداشت. به خصوص استیل آذین که با کلی ستاره و چهره و البته همراه داشتن پروین در چند مقطع سرنوشتی جز سقوط نداشت. موضوعی که نشان از بی اثری شگردهای کسب محبوبیت توسط نام ها می دهد.

حال با انتخاب پروین به عنوان همه کاره و مدیر راهبری پرسپولیس ذهن خود بخود به این سو کشیده می شود که رویانیان هم قصد آزمودن دوباره آزموده ای غلط را در سر می پروراند.

 رویانیان که تا قبل از انتخابش به عنوان مدیر عامل پرسپولیس هیچ سابقه ورزشی و فوتبالی نداشته است از هنگامی که به این سمت دست یافته تلاش کرده با نشان دادن علاقه اش به فوتبال و پی گیری امور ورزشی خود را آشنا با این ورزش نشان دهد و از این قافله برای خود مقبولیتی دست و پا کند. از همین رو تلاش دارد تا از نام علی پروین و محبوبیت وی برای خود مشروعیت و مقبولیت بخرد غافل از آنکه مدتهاست بازی با برگ پروین سوخت شده است.

 این تحلیل غلط از محبوبیت پروین هم به عدم شناخت درست رویانیان از فوتبال مربوط می شود. تحلیل غلطی که شاید با نتیجه نظر سنجی دوشنبه شب برنامه 90 او را به پوشالی بودن آن تا حدی واقف کرده باشد. نظر سنجی که حضور پروین  در پرسپولیس را با جمعیتی  60 در صدی در کسب نتایج بهتر پرسپولیس در آینده بی اثر  دانست و نشان داد که محبوبیت پروین تا چه اندازه تنزل کرده و نقش منجی بودنش تا چه اندازه افسانه شده است.

این شگرد مدیران غیر ورزشی یعنی استفاده از نام های محبوب، شگردی است که تنها منحصر به رویانیان نیست بلکه سلف رویانیان هم در گذشته از آن بهره گرفته اند. از جمله حبیب کاشانی که تلاش داشت این آزمون را با علی دیگری بیازماید که نه تنها نتیجه نداد بلکه در پایان هم با اختلاف و دلخوری به پایان رسید و در نهایت منجر به این شد که پرسپولیس خانه ای نه برای حبیب شد و نه علی.

 آیا با توجه به تجربیات گذشته باید در انتظار تکرار سرنوشت شهریار و حبیب برای محمد و سلطان هم باشیم؟ یا قبل از آن که به جدایی این دو و ناکامی رویانیان منجر شود وی به تنزل محبوبیت پروین پی خواهد برد و چاره  کسب مشروعیت و  مقبولیت را در یافتن طرحی نو جستجو خواهد کرد؟