پستچى عهد قاجار ايران مى گويد: در آن زمان ماهانه ۴۰تومان دستمزد و ۲۰ تومان بابت هزينه نگهدارى شترى كه سريع ترين وسيله رساندن نامه بود، دريافت مى كردم.

محمد مهرانى ۱۱۵ساله كه پيرترين و قديمى ترين پستچى بازنشسته كشور است با يادآورى روزهايى كه رساندن يك نامه درون استانى ۶روز طول مى كشيده پست پيشتاز و ارسال يكروزه نامه از بندرعباس به ديگر نقاط كشور را باور نمى كند و آن را معجزه مى داند.

وى كه هم اكنون در روستاى كلاهى شهرستان ميناب واقع در ۱۰۰كيلومترى شرق بندرعباس مركز استان هرمزگان زندگى مى كند متولد سال ۱۲۷۱هجرى شمسى است و در ۲۵سالگى همكارى خود را با اداره پست آن روزگار كه بى شباهت به چاپارخانه نبوده، آغاز كرد.

پستچى عهد قاجار ايران مى گويد: در آن زمان ماهانه ۴۰تومان دستمزد و ۲۰ تومان بابت هزينه نگهدارى شترى كه سريع ترين وسيله رساندن نامه بود، دريافت مى كردم.

مهرانى ادامه مى دهد: در آن سال ها ماشين نبود و ما براى مبادله نامه ها از شتر استفاده مى كرديم به طورى كه مسير۵۰فرسخى (۳۰۰كيلومترى ) بندرعباس ـ بندرجاسك را در مدت ۶روز طى مى كرديم.

قديمى ترين پيك معاصر ايران با يادآورى روزهايى كه اسلحه بدوش نامه ها را مى رسانده از نبود امنيت در آن زمان و تأثيرش در كار خود مى گويد و مى افزايد: پستچى هاى قديم چون همراه نامه ها، دستمزد كاركنان دولت را هم مى بردند، مانند نظاميان مسلح بودند.

پير پست ايران ادامه مى دهد: به دليل نبود امنيت فقط سوار شتر مى شديم، چون در بيابان ها شتر سرگردان زياد بود و راهزنان نمى توانستند رد ما را بگيرند در حالى كه اگر از بايسيكل و كپ كپى (دوچرخه و موتوسيكلت !) استفاده مى كرديم، امكان داشت راهزنان از طريق دنبال كردن جاى چرخ از مسيرمان مطلع شده و به ما حمله كنند.

وى كه درطول خدمت، ۱۵شترش درمسيرهاى مختلف تلف شده اند، از نظرمردم درباره پستچى هاى آن زمان مطلب جالبى را بازگو مى كند.

به گفته مهرانى درآن زمان مردم به قدرى به پست اهميت مى دادند و پول آن را به خاطر زحمات پستچى حلال مى دانستند كه حقوق دريافتى از دولت را با پول پستچى ها عوض مى كردند. وى هم اكنون در سن ۱۱۵سالگى با ۳ فرزند پسر و يك دختر و ۳۹نوه و نتيجه روزگار را روى ويلچر اهدايى بهزيستى سر مى كند و دلش به حقوق بازنشستگى فعلى اش كه حدود۲۰۰هزارتومان درماه است، خوش است.

اين پيرمردكه درجشنواره شهيدرجايى درسال ۸۴به عنوان بازنشسته نمونه كشورانتخاب شده، اين اتفاق رايكى ازشيرين ترين رويدادهاى زندگى خود مى داند و مى گويد: جايزه اين جشنواره بعداز۲سال به دستم رسيددرحالى كه اگرزمان خدمت خودم بود و مى خواستم خودم آن را با شتر از تهران بياورم بيشتراز۲ماه طول نمى كشيد.

منبع: ایران