مرز حفره هاى سياه را "افق رويدادها" مى نامند. هر جسمى که به آن برسد، به عمق حفره کشيده مى شود و اين در حاليست که از خارج ديده نمى شود که چه چيزى در داخل حفره رخ مى دهد.

"آموس اورى" دانشمند اسرائيلى بطور علمى نشان داد که امکان سفر در زمان وجود دارد.

به گزارش آريا، ساختار رياضى اين کشف، در آخرين شماره مجله علمى "تفسير فيزيک" منتشر شد. آموس اورى پروفسور دانشگاه تکنولوژى اسرائيل، به کمک مدلى رياضى امکان سفر در زمان را ثابت کرد. نتيجه گيرى اصلى اورى چنين است که "براى ساخت ماشين زمان که مناسب چنين سفرى باشد، نياز به نيروى گرانشى عظيمى است".

اين دانشمند در طرح خود از نتيجه تحقيقات "کورت گدل" در سال 1949 استفاده مى کند که طبق آن نظريه نسبيت وجود مدل هاى مختلف فضا و زمان را مفروض دارد.

طبق محاسبات اوري، در صورتى که به ساختار کج (داراى انحراف) فضا-زمان شکل حلقه و يا قيف داده شود، امکان سفر به گذشته بدست مى آيد. در عين حال در هر دور جديد از اين ساختار متمرکز، انسان بيشتر وارد عمق زمان مى شود.

اما براى ساخت ماشين مناسب براى چنين سفري، نياز به نيروى عظيم گرانشى است. چنين فرض مى شود که اين نيروها در نزديک حفره هاى سياه وجود دارند. براى اولين بار در قرن 18-ام درباره حفره هاى سياه صحبت شد. "پى ير سيمون لاپلاس" گفت که اجسام فضايى نامرئى اى وجود دارند که نيروى گرانشى در آنها تا حدى بالاست که هيچ اشعه نورى از آنها منعکس نمى شود. براى اينکه اشعه از يک چنين جسمى فضايى منعکس شود، بايد سرعتى بيش از سرعت نور داشته باشد. تنها در قرن بيستم دانشمندان اين را مطرح کردند که گذشتن از سرعت نور غير ممکن است.

چنين مفروض است که قوانين فيزيکى در اعماق حفره سياه عمل نمى کنند و مختصات فضا و زمان، جاى خود را عوض مى کنند و سفر در فضا تبديل به سفر در زمان مى شود.

در ضمن، عليرغم اهميت محاسبات اوري، هنوز زود است که آرزوى سفر در زمان را داشت. اين دانشمند اعتراف مى کند که مدل رياضى وى را از نظر فنى فعلاً نمى توان عملى کرد.

در عين حال وى تاکيد مى کند که روند توسعه فناورى ها بقدرى سريع است که هيچکس نمى تواند بگويد پس از چند ده سال بشر از چه امکاناتى برخوردار خواهد بود.

در کل، امکان سفر در زمان توسط آلبرت اينشتين توسط نظريه نسبيت پيشگويى شده بود. اين دانشمند تاييد مى کرد که اجسام داراى جرم بزرگ فضا-زمان را منحرف مى کنند و زمان اجسامى که با سرعتى کمتر از سرعت نور حرکت مى کنند، آرام و کند مى شود. بدين ترتيب، براى ما سفر برخى از ذرات در فضاى کيهانى هزاران سال بطول مى انجامد، در صورتيکه براى خود ذرات تنها چند دقيقه وقت مى گيرد.

گرانش سبب منحرف ساختن فضا-زمان است: در نزديکى اجسام سنگين اجسام کوچکتر در مسيرى داراى انحراف پيرامون آن ها به گردش در مى آيند. خطوط منحرف فضا-زمان مى توانند بسته شده و به شکل مدار در آيند که با حرکت روى آنها، جسم بطور حتم با گذشته خود ملاقات مى کند.

ايده سفر در زمان مدت بسيارى است فکر بشرى را که نگران مى کند. درباره اين موضوع، تعداد بسيارى آثار علمى-تخيلى وجود دارند. اما تا کنون حقيقتاً معلوم نيست که آيا تحقق سفر در زمان عملاً ممکن است و يا اين تنها احتمالى نظرى است.

از آنجايى که تا کنون هيچکس ثابت نکرده که سفر در زمان غير ممکن است (در حالى که پايه هاى نظرى درباره ممکن بودن جابجايى در زمان پديدار شده اند)، بطور بالقوه شانس اين که فردى بتواند به گذشته بازگشته و يا آينده را ببيند، همچنان وجود دارند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه