تهرانی‌ها و بحران تاکسی شب یلدا

 
عصر ایران؛ فرورتیش رضوانیه - بی‌نظمی در سیستم حمل‌نقل تاکسیرانی، جشن شب یلدا را به کام گروهی از شهروندان تلخ کرد.

پنجشنبه همزمان با آغاز طولانی‌ترین شب سال و خلوت شدن خیابان‌ها و تعطیلی بسیاری از فروشگاه‌ها و مغازه‌ها، بسیاری از رانندگان تاکسی‌های گردشی و موسسه‌های کرایه اتومبیل نیز با خیالی آسوده کار خود را رها کردند و به مهمانی رفتند.
این در حالی است که کمبود ناگهانی تاکسی در شهر، خانواده‌هایی که اتومبیل نداشتند را با مشکلاتی مواجه ساخت به طوری که آنها هنگام ترک مهمانی و بازگشت به منازل خود مجبور شدند که تا نزدیک صبح در منزل میزبان بمانند و منتظر رسیدن اتومبیل کرایه آژانس باشند.

اپراتور شب یک موسسه کرایه اتومبیل با اشاره به این که تاکنون با مشکلی به این بزرگی روبه‌رو نشده بود، به خبرنگار عصرایران گفت: «امشب چند راننده ما به این بهانه که ساعت‌ها در ترافیک گرفتار شده‌اند، کارشان را رها کردند و پس از رساندن آخرین مسافر خود دیگر به آژانس برنگشتند و از همان‌جا به خانه و مهمانی رفتند».

مدیر یک آژانس اتومبیل در غرب تهران نیز می‌گوید: «بیشتر کسانی که در شیفت شب رانندگی می‌کنند، روزها در شغل یا مشاغل دیگری فعالیت دارند و همیشه چرت می‌زنند، اما ما هم چاره‌ای جز استخدام آنها نداریم، چون نمی‌توانیم شب‌ها تعطیل کنیم. امشب همه همکارهای من دچار مشکل شده‌اند. چندین تماس تلفنی از آژانس‌های اطراف و حتی یک منطقه دیگر داشتم که به من التماس می‌کردند تا برایشان خودرو بفرستم».
 
ادامه ناامیدی از تاکسیرانی 

شهروندان تهرانی که اتومبیل شخصی نداشتند، شب یلدا را در حالی کنار خیابان سپری کردند که خطوط تلفن مرکز 133 تاکسیرانی تهران به عنوان یکی از مطمئن‌ترین وسایل حمل‌ونقل مسافران، از ابتدای شب تا نزدیک صبح دچار اختلال ناشی از ترافیک خطوط شده و قادر به پاسخ‌گویی به تماس شهروندان نبود.

همیشه با آغاز فصل سرما، ترافیک خیابان‌های تهران را فرا می‌گیرد و مسافران مجبور هستند در چهارراه‌ها و میدان‌ها مدت‌ها منتظر تاکسی باشند. به محض بارش باران یا برف نیز نرخ کرایه‌ها با تشخیص شخص راننده افزایش می‌یابد و کنترل رانندگان و نظارت بر آنها تنها در میان سخنان مسئولان شهری و مصاحبه‌هایشان با رسانه‌‌ها قابل مشاهده است و در حقیقت نمودی ندارد.

با گذشت 32 سال از تاسیس سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران، هنوز کسی نمی‌داند چطور راننده‌ها را در خیابان‌ها نگاه دارد و به آنها بگوید که با صندلی شکسته و پاره و اتومبیل بدون بخاری و دستگیره بالابر شیشه نباید اقدام به جابه‌جایی مسافران کنند!
سال‌هاست «احترام به مسافر» در اندازه شعاری مکتوب باقی مانده و محقق نشده است و به یقین نخواهد شد: چند درصد از رانندگان آژانس در حمل چمدان به مشتری خود کمک می‌کنند؟ چند درصد بدون اجازه سیگار نمی‌کشند؟ چند درصد در صورت بلد نبودن آدرس و انتخاب اشتباه مسیر، اشتباه خود را می‌پذیرند و بدون نق‌ زدن و گرفتن اضافه کرایه، مشتری را تا مقصد می‌رسانند؟ 

تاکنون بارها پیش آمده که رانندگان آژانس از این که مسافر پشت سر آنها و روی صندلی پشت می‌نشیند انتقاد کرده و دچار رنجش خاطر شده‌اند و گفته‌اند: «مگر من راننده شما هستم؟» و بحث تا جایی ادامه یافته که مسافر مجبور شده طبق خواسته راننده عمل کرده و روی صندلی جلو بنشیند. آیا این تقصیر مسافر است که راننده آژانس مجبور شده تا به این شغل دوم، سوم یا چهارم و پنجم روی بیاورد؟

اکنون به نظر می‌رسد در شب یلدا علاوه بر عدم پذیرش مسئولیت شغلی از سوی رانندگان، آشنا نبودن اپراتورهای شیفت شب دفاتر نیز در بروز بحران آژانس تاثیرگذار بوده است.

بی‌اتومبیل‌های بیچاره

هرچند دستگاه‌های دولتی و مدیریت شهری پایتخت تلاش می‌کنند تا شهروندان را از خرید اتومبیل شخصی منصرف کنند، اما از سوی دیگر بی‌نظمی در سیستم حمل‌ونقل عمومی و ادامه ناامنی خیابان‌ها در شب، هر روز بیش از گذشته مردم را به سوی تهیه وسیله نقلیه می‌کشاند.

اکنون یکی از دلایل افزایش مسافران آژانس‌های کرایه اتومبیل در شب یلدا که به تمدید اقامت آنها در منزل میزبان منجر شد، سهمیه‌بندی سوخت است که باعث می‌شود دیگر کمتر کسی تمایل داشته باشد که با اتومبیل خود کسی را تا مقصد برساند. بسیاری از شهروندان شب یلدا را با این تفکر سپری کردند که می‌بایست در نخستین فرصت ممکن اتومبیل شخصی تهیه کند، زیرا به تاکسیرانی و موسسه‌های کرایه اتومبیل هیچ امیدی نیست و کسی دلش به حال مردم نمی‌سوزد؛ نه مسئول، نه مدیر آژانس و نه راننده... !