زمانه عجيبي است، به هيچ چيز نمي توان اطمينان کرد. تا به حال شنيده و ديده بوديم که فلان پروژه يا فلان کار را که از سال ها پيش انجام شده بود، به نام دولت مي زدند و انگار نه انگار که آن کار و منشاء اثر آن از دولت يا دولت هاي قبلي بوده است.

حتي در مراسم افتتاح يا تقدير هم از دولت قبل يا مديران سابق نه فقط نامي نمي برند بلکه طوري سخن مي گويند که شروع و پايان کار در اين دولت بوده است، اما اين را نديده بوديم که آمارهاي بين المللي را مصادره کنند.

قضيه بسيار ساده است. هفته گذشته برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) طبق رسم هر ساله گزارش توسعه انساني را منتشر کرد.

انتشار اين گزارش که سال 2008-2007 را دربر داشت برخي را دچار اين توهم کرد که مبناي آمار ايران سال هاي 2006 و 2007 يا سال هاي 1385 و 1386 است به عبارت ديگر دو سال اول دولت احمدي نژاد.از اين رو آنها شاخص رشد توسعه انساني ايران را که اعم از شاخص توسعه، افزايش درآمد سرانه، اميد به زندگي و... بود از موفقيت هاي دولت نهم برشمردند.

قبول اين توهم براي کارشناساني که نحوه تهيه آمارهاي ايران را مي دانند بسيار سخت بود زيرا ماخذ آمار سازمان هاي بين المللي نهادهاي ايراني است و اگر غير از اين باشد آنها با توجه به معيار و ملاک هاي خود و مدل هايي که دارند آمارها را برآورد و در صورتي که نتوانند به تخمين هم برسند «آمار موجود نيست» اعلام مي کنند.

در حال حاضر ماخذ اصلي آمار برنامه توسعه سازمان ملل متحد بانک جهاني، صندوق بين المللي پول و ديگر نهادهاي بين المللي، آمارهايي است که از سوي ايران ارائه مي شود. با توجه به اين مهم که سال آماري ايران در خصوص برنامه هاي جمعيتي سال 1385 است که اطلاعات آن هم به تازگي از سوي مرکز آمار ايران منتشر شده است چطور امکان دارد آمارهاي برنامه توسعه سازمان ملل متحد که جزء آمارهاي موفق دولت خاتمي است، به نفع دولت احمدي نژاد مصادره شود و در تشريح اين آمارها که حداکثر سال 2005 ميلادي است و (11 دي ماه 84) از واژه «پارسال» و «امسال» استفاده شود.

منبع: اعتماد

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه