فايننشيال تايمز گزارش داد: انگليس در سال 1977 براي ساخت 20 راكتور هستهيي براي شاه مخلوع ايران وارد مذاكرات پنهاني با تهران شد، برنامهاي كه پروژههاي پيشنهادي فرانسه و آلمان در آن زمان در برابر آن هيچ بود.
به گزارش ايسنا، روزنامه فايننشيال تايمز در ادامه اين گزارش آورده است: كارمندان دولتي عاليرتبه انگليس كه مشغول مذاكرات با رييس برنامه انرژي اتمي ايران بودند پيشبيني كردند كه ايران تا پايان قرن بيستم ميتوانست از جانب انگليس به فنآوري لازم جهت توليد تسليحات هستهيي دست يابد. اما طبق آنچه از گزارشات آرشيوي به دست آمده است چنين ملاحظاتي به دليل تلاش براي زنده نگه داشتن صنعت انرژي هستهيي انگليس توسط امضاي اين توافقنامه عظيم ناديده گرفته شد.
درادامه اين گزارش آمده است: يك مقام عاليرتبه در وزارت توني بن، وزير انرژي انگليس در آن زمان در نامهاي به مقر نخست وزيري اين كشور نوشت: در نهايت (به عقيده من در ده سال آينده) اكبر اعتماد، رييس سازمان انرژي اتمي خواستار فنآوري بازفرآوري و غنيسازي خواهد شد. با توجه به وضعيت صنعت ايران ما ميتوانيم تا پايان قرن وي را دست به سر كنيم.
اين روزنامه در ادامه نوشت: وزير انرژي انگليس در نامهاي به جيمز كالاگان، نخست وز ير وقت انگليس گفت كه ايران در ازاي توافق انگليس براي ارايه نيروگاههاي PWR 20 به تهران ميليونها پوند در فنآوري آب سنگين فشرده سرمايه گذاري كند.
بن اذعان داشت كه عاليرتبهترين مشاور انرژي هستهيي وي خود را "درگير پيشنهادي يافت كه لازمه آن يك شراكت هستهيي نزديك بين انگليس و ايران بود و به موجب آن ما ميتوانيم نقشي مهم در توسعه برنامه عظيم انرژي هستهيي آنها و سرمايه گذاري ايران در انگليس باشيم. اين ريسك وجود دارد كه سرانجام مجبور به تامين فنآوري حساس در مراحل بعدي حدود ده سال ديگر شويم."
در ادامه اين گزارش ميخوانيم: در پرونده آرشيوي مربوطه يادداشتي اعتراضي از لرد واينستاك، رييس شركت انگليس GEC وجود دارد كه در آن آمده است كه وي اخيرا خبر اين طرح را شنيده است و از پنهان كاري و تاخير در پيشبرد اين پروژه "شگفت زده شده است".
اين روزنامه انگليسي در ادامه نوشت: در حقيقت تا آن زمان كابينه انگليس تصميم به كاهش سرعت پيشرفت اين مساله گرفته بود، چرا كه جيمي كارتر، رييس جمهور وقت آمريكا در آوريل سال 1997 يك اقدام جديد در زمينه منع اشاعه هستهيي را آغاز كرده بود.
در پايان اين گزارش آمده است: اما پرونده مربوطه نشان ميدهد كه مقامات انگليسي هنوز به شكست رقباي خود از فرانسه و آلمان كه پيشنهاد ساخت يك يا دو راكتور نسبتا كوچك را به شاه ايران پيشنهاد داده اميدوار بودند. تاخير به وجود آمده موجب شد كه تا ژانويه سال 1979، هنگامي كه شاه از ايران فرار كرد و آيت الله روح الله خميني به قدرت رسيد، هيچگونه راكتور انگليسي در ايران ساخته نشده بود و نيروگاههاي فرانسوي و آلماني نيمه كاره بودند. ايران امروزه داراي يك نيروگاه هستهيي فعال نيست.