صداقت، بی پاداش نمانَد....

  عصر ایران؛ سروش بامداد- اعلام پرداخت یارانه نقدی اردیبهشت ماه به «همه  ثبت نام کنندگان»، خبری مثبت و درعین حال نیازمند توضیح و شفاف سازی است.

 مثبت، از این نظر که دولت شتاب ندارد و راستی آزمایی و بررسی اطلاعات ارایه شده در فرم های ثبت نامی را با تانی و با در نظر گرفتن تبعات اجتماعی انجام می دهد و چون طبعا در 20 روز آینده این امکان وجود ندارد وجهی که 22 اردیبهشت واریز می شود «همه ثبت نامی ها» را دربر می گیرد و احتمالا ماه به ماه ریزش صورت می پذیرد تا دولت همان 10 میلیون نفری را که واجد شرایط دریافت یارانه نقدی نمی داند کنار بگذارد و چه بسا اگر به منابع درآمدی سرشار دست یابد و در اصطلاح اهل بازاردست و بالش باز شود ( با توافق نهایی هسته ای و آزاد شدن نقل و انتقال پول های بلوکه شده) به همه بپردازد.

آنچه نیاز به شفاف سازی دارد اما این است که این سوء تفاهم پدید نیاید که دیگران می گیرند و انصراف دهندگان زیان دیده اند و به خاطر همکاری و پاسخ مثبت به خواست دولت از دریافت یارانه نقدی - ولو در کوتاه مدت- محروم شده اند.

برای آن که تصویر ملموس تری به دست آید سه همکار شاغل در یک شرکت یا بنگاه را با شرایط نسبتا یکسان در نظر بگیرید. نفر اول ثبت ثبت نام نکرده و انصراف داده است. دومی ثبت نام کرده اما درآمد خود را به صورت واقعی ثبت کرده است. سومی هم ثبت نام کرده اما درآمد واقعی خود را ننوشته و بسیار کمتر ثبت کرده تا مشمول دریافت یارانه نقدی قرار گیرد.

از این سه نفر عجالتا به اولی و درواریز ماه جاری- 22 اردیبهشت - یارانه ای تعلق نمی گیرد.
 
دومی هم چون اذعان کرده بیش از 2.5 میلیون تومان در ماه درآمد دارد احتمالا از 22 خرداد یا 22 تیر کنار گذاشته می شود. سومی اما فعلا دریافت می کند و شاید حالا حالاها!

درنگاه ناظر بیرونی آن که صداقت نشان نداده، برنده این بازی – ولو موقت – جلوه می کند. حال آن که صداقت و راست گویی باید با پاداش همراه باشد و دروغ، پرهزینه در نظر آید.

البته هنوز گمانه های بالا در مقام عمل تحقق نیافته و عجالتا از سه نفر مثال پیش گفته تنها اولی کنار می رود اما این نکته را باید به جد در نظر داشت که در میان ثبت نام کنندگان قطعا شماری از شهروندان - که امیدواریم همگان چنین باشند- حاق واقع و عین درآمد خود را ثبت کرده اند و شماری دیگر – که امیدواریم اندک بوده باشند- «کمتر» اظهار کرده اند.

تدبیری باید اندیشیده شود تا جامعه احساس نکند در قبال «راست اظهاری» یارانه را از دست داده و می دهد. هر چند که شنیده ها حاکی از آن است که از ابتدا دولت تنها حذف دهک های پردرآمد نهم و دهم را مدنظر داشته و قرار بوده مخاطب دعوت به انصراف همین دوباشند نه همه و صدا و سیما به عمد یا به سهو همه را مخاطب قرار داده بود.

چنانچه بخشی از دو دهک پردرآمد انصراف داده باشند و بخش دیگر نیز فرم های خود اظهاری را با صداقت پر کرده باشند عملا چه بسا به راستی آزمایی دهک های درآمدی دیگر نیاز نیفتد و بقیه دریافت کنند.

بار دیگر آن سه نفر را در نظر آوریم:

 مباد که آن که انصراف داده و آن که با صداقت، اطلاعات خود را ثبت کرده با لبخند های تمسخر آمیز سومی رو به رو شوند...