ازدیاد جمعیت با این روش ره به خطاست / با کاربران

چند سالی است که در خصوص رشد منفی جمعیت و نیاز کشور به افزایش جمعیت مطالبی بیان شده ، غرض از تحریر کردن این متن ، خدای نکرده سیاه نمایی نیست ولی نقدی است بر رویکردهای مسولین و نمایندگان محترم مجلس  که یا فقط ظاهر امر را رویت می نمایند و یا این مطالب را می بینند و برای رفع تکلیف قوانین تصویب می کنند.

شکی براین نیست که رشد کشور درچندسال گذشته منفی شده و جامعه رو به پیری می رود.اما تنها تفکر بر افزایش بی حد و حصر جمعیت ، یادآور شرایط سالهای اول انقلاب را می نمایاند. براساس آمارهای مرکز آمار ایران جمعیت کشور در سالهای دهه 50 حدود30میلیون نفر بوده است که در طول دوران جنگ این رقم نزدیک به رقم آمار امروز یعنی 70میلیون نفر رسیده و بایک حساب ساده به این نتیجه می رسیم که جمعیت ظرف چندسال دوبرابر شده ، بدون درنظر گرفتن زیرساختهای لازم.نتیجه این فرآیند ، کمبود فضای آموزشی ،فرهنگی ، ورزشی ، ودرمانی و درآخر جایگاه شغلی در سالهای انتهایی دهه 60 و دهه 70 بوده است.

حال امروز متولیان امر با برخورد سلبی و قهری (تصویب جرم برای انجام اعمال وازکتومی و سقط جنین توسط نمایندگان محترم مجلس جدا از تبعات آن که قبلا در مطالب قبلی عصر ایران بیان شد)و پیشنهادات توده گرایی و خلق الساعه که فقط در کشورهای جهان سومی می توان آن را رویت نمود(پیشنهاد شهردار محترم مشهد درخصوص فرزند پنجم و دریافت 5.000.000 تومان)سعی درافزایش جمعیت به هر قیمتی را دارند.آیا این مسولین دلسوز در این معقوله تا به حال پای درد دل مردم نشسته اندو یا باسیاست خارج ازگود نشستن به مردم میگویند لنگش کن. آیا محاسبات هزینه ای به ثمر رساندن یک فرزند از بدو تولد تا تشکیل زندگی آنهم با حقوق مصوب قانون کار و حداقل امکانات مورد نیاز امروز در معادلاتشان جای دارد.حتی درشهرهای کوچک و روستاها که امرفرزند چهارم و پنجم که امری طبیعی است رقبتی به این مسئله نشان نمی دهند چون دغدغه معیشت دارند آنهم در زمانه هدفمندی یارانه ها.

مدینه فاضله به جامعه متعالی نیاز دارد و این مهم بدون شادابی ، امنیت ، فرهنگ و اشتغال ممکن نیست و بدون این عناصر جامعه مثل گیاه خودرو پرورش می یابد چنانکه عنان از دست متولیان خارج می گردد و توسل به طرح های مقطعی و ضربتی سعی در کنترل آن را دارند که چه بسا نتیجه عکس می بینند.بابررسی آمارها ، بیکاری ،اختلاف طبقاتی و... نقشی اساسی و ریشه ای در بروز بِزه و ناهنجاریهای اجتماعی را بازی می کند. آیا چاره ای برای این مسئله اندیشه شده است.

 یک مثال ساده برای خوانندگان ،اگر قرار باشد جمعیت ایران به 150میلیون نفر برسد ، شهری که شما درآن زندگی می کنید جمعیت آن تقریبا دوبرابر می شود.آیا شهر شما گنجایش ارائه امکانات و خدمات درتمامی زمینه های شهری (فرهنگی ـ ورزشی ـ رفاهی ـ حمل و نقل ـ درمان و.... ) را دارد؟

تصور کنید با امکانات موجود درحال حاضر که افزایش چندانی ندارد و طولانی شدن پروژهای عمرانی تا فاز بهره برداری (به طور مثال پروژه آزادراه تهران شمال)و کیفیت پایین بعض از این پروژه ها در زمان بهره برداری (راه آهن شیراز)و  یا بالکل ، ظرفیت های خود را ازدست می دهد(حمل و نقل درون شهری در کلان شهرها) آیا ما می توانیم سخن از افزایش جمعیت بزنیم.آمار تصادفات جاده ای ، جدای ازکیفیت خودروهای ساخت داخل ،با کیفیت و ظرفیت جاده های موجود ، با افزایش جمعیت ، دو که شاید چند برابر شود.

البته طبق تجربیات گذشته اگر هم  پیش بینی در خصوص افزایش جمعیت شود در حد ایجاد یک سازمان با ردیف بودجه خواهد بود که کارشان تهیه خوراک خبری برای رسانه هاست تا تهیه راهکارهای اصولی .

ماخواهان جامعه ای پویا و سالم هستیم ولی با روشهایی که درگذشته و حال درپیش گرفته شده ، آینده خوبی را نمیتوان برای افزایش جمعیت به صورت منطقی، متصور بود.

جدای ازاین سطور نویسنده این مطلب با گذشت 10 سال اززندگی مشترک به دلایل پزشکی هنوز صاحب فرزندی نشده وبعد از درمانهای متعدد تصمیم بر استفاده ازخدمات ناباروری گرفته ولی تاکنون بعد از2عملIUI و یک عمل  IVF و باصرف هزینه ای بالغ بر 150.000.000ريال (آنهم با حقوق کارگری )، هیچ نتیجه ای حاصل نگردیده است.وجالب تر اینکه اینهمه فریاد و فغان برای افزایش جمعیت از سوی مسولین خدوم و نمایندگان محترم زده می شود ، ولی هیچگونه چترحمایتی و یا خدمات مشاوره ای برای کاستن فشار مالی ، روحی و روانی زوجین از سوی دولت وسازمانهای مرتبط  تدارک دیده نشده است.
این از همان سیاست های یک بام دو هوای مسولین محترم  می باشد.حال انکه با مراجعه به  مراکز ناباروری(مرکز درمان ناباروی منتصریه ، نوین و رضوی درمشهد) باخیل زوجهایی که از این مشکل رنج می برند ، مواجه می شوید که زندگیشان در آستانه ازهم متلاشی شدن است. (قابل توجه متولیان امر ازدواج). امیداست ، تصمیمات منطقی و اصولی ، در لوایح و  قوانین مصوب بیش تر از بیش جایگزین شود.