شاید کسی تصور این را هم نمیکرد که زنان افغان که سالها تحت حکومت طالبان، از هرگونه فعالیت اجتماعی منع شده بودند، چنین انگیزهای برای فوتبال از خود نشان دهند.
به گزارش مهر به نقل از صدای آلمان، کشوری که در آن تا گذشتهای نه چندان دور، مردان هم اجازه فوتبال نداشتند، تعداد دختران علاقمند به این ورزش به حدی است که در مدتی کوتاه، ۲۲ تیم دختران در کابل شکل گرفته و در یکی از مدرسهها، ۳۰ جفت کفش و لباس ورزشی که برای دختران دانشآموز در نظر گرفته شده بود، مدتهاست که دیگر کفاف استقبال علاقمندان را نمیدهد.
طرح گسترش فوتبال در میان بانوان افغانستان این امکان را بهوجود آورد تا ۳۰ بانوی افغان یک دوره آموزشی فوتبال را در آلمان، زیر نظر دو مربی بوندسلیگا به پایان برسانند و در پایان، پس از پشت سر گذاشتن آزمون، موفق به دریافت کارت مربیگری شوند.
از نظر وی، جنبش و تحرک اکنون در زنان افغان از یکسو یک نیاز است و از سویی دیگر یک وسیله؛ وسیلهای برای درگیری و پذیرش بیشتر در جامعه و شکلگیری شخصیت اجتماعی.
به گفته سرابی، طبق نظرسنجیهای انجام شده، علاوه بر ورزشهای با توپ، انگیزه عجیبی میان زنان افغان برای ورزشهای رزمی آسیایی همچون تکواندو، کاراته و جودو وجود دارد؛ علاقهای که هیچگاه پیش از این فرصت مطرح شدن نداشته است.
شاید این انگیزه زمانی بیشتر خود را نشان داد که کمتر از دو سال پیش یک دختر نوجوان افغانی مدال برنز رقابتهای تکواندوی آسیا در کره جنوبی را به گردن آویخت.
والدینی که همچنان ترس گذشته در وجودشان ریشه دارد از سویی با خواسته فرزندان خود موافقند و از سوی دیگر نمیخواهند که تمرینها و مسابقات در فضای باز انجام شوند، حداقل در افغانستان. البته بازیها در حال حاضر در لباسهای پوشیده و با حجاب سر و در مکانهای مخصوص و زیر نظارت انجام میشوند. هنوز در افغانستان هستند بسیاری که معتقدند فوتبال هیچ ارتباطی به زنان ندارد و امری کاملاً مردانه است.