در شرایطی که پیشتر اخباری درباره این که میزان پلاستیک موجود در اقیانوس کمتر از آن چیزی است که تصور می شود، امیدواری و خوش بینی کارشناسان را رقم زده بود، مطالعه اخیر چشم انداز به واقع وحشتناکی را برای ما ترسیم می کند.

نود و نه درصد از پلاستیک های اقیانوسی گم می شوند

زیست نیوز، محمد مهدی حیدرپور - بنابر نتایج مطالعه ای جدید، تعیین مکان 99 درصد از زباله های پلاستیکی که وارد اقیانوس می شوند، امکان پذیر نیست. در شرایطی که پیشتر اخباری درباره این که میزان پلاستیک موجود در اقیانوس کمتر از آن چیزی است که تصور می شود، امیدواری و خوش بینی کارشناسان را رقم زده بود، مطالعه اخیر چشم انداز به واقع وحشتناکی را برای ما ترسیم می کند. همچنین، این پرسش اساسی مطرح می شود که اگر پلاستیک ها در اقیانوس نیستند، پس کجا هستند؟

با توجه به استفاده گسترده توسط انسان، میزان پلاستیک شناور در اقیانوس های جهان باید میلیون ها تن باشد. یک احتمال نگران کننده در این زمینه خوردن پلاستیک ها توسط ماهی ها است. به گفته "اسکار دوآرته"، اقیانوس شناس از دانشگاه استرالیای غربی، اگر این مساله درست باشد، پتانسیل ورود این پلاستیک به شبکه غذایی اقیانوس های جهان وجود دارد و ما نیز بخشی از این شبکه غذایی محسوب می شویم.

انسان سالانه حدود 300 میلیون تن پلاستیک تولید می کند. بخش اعظم این پلاستیک ها راهی اماکن دفن زباله و یا چاله های زباله می شوند. مطالعه آکادمی ملی علوم در دهه 1970 تخمین زد که 0.1 درصد تمام پلاستیک ها از خشکی و به واسطه رودخانه ها، سیل ها، توفان ها و یا کشتی ها وارد اقیانوس می شوند. برخی از این مواد در یخ های قطب شمال به دام افتاده و برخی وارد سواحل شده و حتی می توانند به صخره های ساخته شده از پلاستیک تبدیل شوند. اما بخش اعظم زباله های پلاستیکی باید همچنان در دریا شناور باشند.

برای کشف میزان زباله های پلاستیکی شناور در بسته های زباله تشکیل شده در اقیانوس ها طی مطالعه ای جهانی چهار کشتی هیئت مالااسپینا برای شکار پلاستیک در آب های آزاد طی سال های 2010 و 2011 اعزام شدند. پس از ماه ها بررسی و جستجو دور دنیا، کشتی ها به جای میلیون ها تن پلاستیکی که دانشمندان انتظار داشتند با باری سبک بازگشتند. بنابر محاسبه پژوهشگران، پلاستیک موجود در اقیانوس در بیشترین حالت تنها حدود 40 هزار تن می تواند باشد و بر همین اساس 99 درصد از زباله های پلاستیکی که راهی اقیانوس می شوند، قابل شناسایی نیستند.

هنگامی که پلاستیک در اقیانوس آزاد شناور می شود امواج و تابش نور خورشید می توانند آن را به ذرات کوچکتری تبدیل کنند. این میزان شکست تا جایی می تواند ادامه یابد که ذرات پلاستیک شبیه غذای ماهی به نظر رسیده و خیلی راحت حتی توسط جانداران دریایی کوچک بلعیده شوند.

در شرایطی که کارشناسان به خوردن پلاستیک توسط جانداران دریایی باور دارند اما در حال حاضر آگاهی از پیامدهای بیولوژیکی آن را دشوار ارزیابی کرده اند. آلاینده های اقیانوسی سمی مانند د.د.ت، پی سی بی ها و یا جیوه که به سطح پلاستیک چسبیده اند موجب جذب تمامی آلاینده های موجود در آب توسط پلاستیک شده و در آن متمرکز می شوند. هنگامی که حیوانات پلاستیک را می خورند، این سموم وارد بدن آنها شده و در زنجیره غذایی سفر خود را آغاز می کند که با گونه های محبوب در بازار مانند ماهی تن و شمشیر ماهی وارد برنامه غذایی انسان می شوند. همچنین، ممکن است سموم از بدن ماهی ها دفع شده و بار دیگر به آب بازگردند.

دانشمندان خواستار انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه شده اند زیرا آگاهی از این که حیوانات چه میزان پلاستیک می خورند ناممکن بوده و مقدار برآورد شده پلاستیک ورودی به اقیانوس که در مطالعه اخیر استفاده شده تقریبا نیم قرن عمر دارد.

مطالب و تصاویر زیست محیطی را در این لینک دنبال کنید

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه