عصر ایران ؛ مازیار آقازاده - به تصویر زیر نگاه کنید.
ظاهر امر نشان دهنده تلاش برای نجات یک وال است که به ساحل آمده است. آمدن وال ها به ساحل و در شن ماندن آنها اقدام معمولی است و هر از گاهی این اتفاق در سواحل مختلف دنیا می افتد و عموما اگر چنین اتفاقی روی دهد فعالان و دوستداران حقوق حیوانات و گارد ساحلی دست به دست هم می دهند و وال عظیم الجثه چند تنی را به آب های آزاد بر می گردانند.
حالا برای توضیح بیشتر باید بدانید که تصویری که دیدید در سواحل استرالیا است و نشان دهنده تلاش گارد ساحلی این کشور برای نجات وال است.
وال یک حیوان نادر طبیعت است و از این رو در هر گوشه ای از جهان که چنین اتفاقی بیافتد همه امکانات بسیج می شوند تا از مرگ عظیم الجثه ترین جاندار زنده روی زمین جلوگیری کنند.
اما تصور کنید به جای این وال یک قایق پر از مهاجران انسانی بودند. آیا دولت استرالیا باز با آنها همان رفتار دلسوزانه با وال ها را خواهد داشت؟
اگر چنین تصوری دارید که دولت دموکراتیک استرالیا چنین کاری خواهد کرد کاملا در اشتباهید. دولت دموکراتیک ! استرالیا که ظاهرا خود را به همه موازین حقوق بشری پای بند می داند، رفتاری با مهاجران و پناهجویان غیر قانونی دارد که مشابه آن در دوران برده داری و با برده های آفریقایی صورت می گرفت.
این ادعای گزافی نیست و نیاز به توضیح ندارد و با یک مصاحبه و یا مطالعه میدانی ساده از مهاجران غیر قانونی که به استرالیا رفته اند و یا بازگشته اند قابل اثبات است. همه این مهاجران می دانند که رفتار دولت استرالیا در زمینه مهاجران دون اخلاق انسانی و به شدت بی رحمانه است.
درست است که مهاجران غیر قانونی یک مشکل جدی برای دولت استرالیاست اما نکته در اینجا است : دولتی که ادعای دموکراسی و حقوق بشر دارد به طور سیستماتیک به دنبال ایجاد یک جهنم از فضای کمپ هایی است که تبعید گاه مهاجران غیر قانونی به این سرزمین اند و این اقدام سیستماتیک تبدیل به سیاست دولت استرالیا شده است.
نکته دردآور این است که با وجود این همه تحقیر و تنبیه و سیاست سرکوب سیستماتیک مهاجران غیر قانونی در کمپ های جزایر گینه نو و جزیره کریسمس که تبعید گاه مهاجران غیر قانونی به استرالیا شده است، همچنان سالانه دهها هزار مهاجر غیر قانونی که متاسفانه بر اساس آمار بیش از یک سوم از آنها را ایرانی ها تشکیل می دهند ، به قصد پناهندگی و اخذ اقامت در استرالیا از آب های اندونزی با قایق هایی نا مطمئن راهی سفر به دیاری می شوند که نه تنها مسئولان آن روی خوشی به آنها نشان نخواهند داد بلکه محتملا به فرض سالم رسیدن به سواحل استرالیا باید راهی کمپ های مهاجران در جزیره کریسمس یا گینه نو شوند و ماه ها و سال ها در آنجا تحقیر شوند.
اخیرا نیز گزارش هایی مبنی بر تجاوز به برخی زنان ساکن کمپ ها به بیرون درز کرده است و در ظاهر دولت استرالیا اعلام کرده است که به این ادعاها رسیدگی می کند ولی تونی ابوت نخست وزیر استرالیا روز سه شنبه (با وقاحت تمام) در پاسخ به یکی از نمایندگان حزب سبز استرالیا در پارلمان ، اعلام کرد که حتی حقیقتی دردآور چون تجاوز به زنان مهاجر در کمپ ها دلیلی برای تغییر سیاست کنونی دولت استرالیا در نحوه رفتار با مهاجران غیر قانونی نخواهد بود.
دولت استرالیا می کوشد انگیزه مهاجرت های غیر قانونی را کاهش دهد و بسیاری از این روش هایی که برای این کار به کار می برد، غیر انسانی و مغایر با اخلاق انسانی و حقوق بشر و بسیار متکبرانه است.
روش "آگهی تلویزیونی" یکی از روش های متکبرانه دولت استرالیا است که در شبکه های تلویزیونی فارسی زبان و دیگر شبکه های کشورهایی که در لیست مهاجر فرستان عمده استرالیا هستند، پخش می شود.
در این آگهی ماموری "مو بور و چشم آبی" که نماینده دولت استرالیا است می گوید : "استرالیا سرزمین شما نخواهد شد!" زبان تکبر و تفرعن و تحقیر مهاجران و دیگر ملیت ها از آغاز تا انتهای این آگهی موج می زند.
سیاست دیگر دولت استرالیا ایجاد شرایط زیستی غیر قابل تحمل در اردوگاه ها و کمپ ها است که به قول معروف " مهاجران غیر قانونی، عطای سفر به استرالیا را به لقای رسیدن به این کمپ ها ببخشند " و از مهاجرت غیر قانونی به استرالیا حذر کنند و بحث اصلی این نوشتار در این است که این اقدام دولت استرالیا نقض فاحش حقوق بشر و به دور از اخلاق انسانی است.
کسی در این مساله تردید ندارد که هر دولتی می کوشد حافظ مرزهای خود باشد و از ورود غیر قانونی اتباع خارجی جلوگیری کند، اما باید در نظر داشت بسیاری از مهاجران به استرالیا از سر ناچاری و شرایط دشوار زندگی در کشورشان یا از روی ناآگاهی و تبلیغات مردم فریبی که درباره استرالیا – به عنوان سرزمین فرصت ها- می شود ، دار و ندار خود را در یک کوله پشتی می گذارند و به امید قاچاقچیان اندونزیایی و فیلیپینی سوار بر قایق های غیر ایمن می شوند تا شاید پایشان به سواحل استرالیا برسد.
در هر سال صدها نفر در این راه قربانی می شوند و همه ماهه خبرهایی از غرق شدن قایق ها در سواحل استرالیا و مرگ دهها و صدها مهاجر در این حوادث منتشر می شود.
دولت استرالیا اما بدون توجه به رفتارهای غیر مسئولانه و مغایر با حقوق بشر در مواجهه با پناهجویان غیر قانونی همچنان به سیاست سرکوب و شدت عمل از طریق سیستماتیک ادامه می دهد و نکته تلخ این داستان آنجاست که دولت کانبرا ادعای دموکراسی هم دارد و خود را یک دولت دموکراتیک و مدافع حقوق بشر می داند!
باید از دولتمردان استرالیا پرسید : از نظر آنها سرنوشت یک انسان مهم تر است یا یک وال ؟ اگر واقعا برای وال هایی که گاهی در سواحل آنها به گل می نشینند دل می سوزانند قطعا باید دلشان به حال انسان هایی که با هزار امید و آرزو به ساحل شان می رسند هم بسوزد و بر این نکته واقف باشند که قطعا بسیاری از آنها یک یا چند فصل بسیار تلخ و دشوار از زندگی خود را پشت سر گذاشته اند و با هزار امید و آرزو دست به مهاجرت زده اند.
البته این نوشتار و راقم این سطور نمی خواهد اقدام مهاجران غیر قانونی را توجیه کند و یا از دولت استرالیا بخواهد زیر پای مهاجران غیر قانونی فرش قرمز پهن کند، اما این انتظار از یک دولت که ادعای رفتار دموکراتیک و رفتار بر اساس استانداردهای حقوق بشر دارد خواسته زیادی نیست که از سیاست " سرکوب سیستماتیک مهاجران غیر قانونی با ابزار غیر مستقیم " دست بردارد و رفتاری انسانی تر در پیش گیرد و یا اگر می خواهد همچنان به سیاست های بی رحمانه و سنگدلانه خود در مواجهه با انسان های مهاجر ادامه دهد، "پز و ژست" دموکراسی خواهی و حقوق بشری نگیرد .
جناب تونی ابوت، نخست وزیر دولت فخیمه استرالیا !
کاش جان انسان هایی که ولو به طور غیر قانونی پا به سواحل تان می گذارند در چشم شما به اندازه سرنوشت وال ها ارزش داشته باشد.
انسانها آگاهانه و با داشتن عقل و دانش دست به مهاجرت غیر قانونی می زنند در ضمن از سرزمین خودشان به کشور دیگری می روند اما والها این درک را ندارند در ضمن برای آنها مرزی مشخص نشده و از ازل تا کنون در آن محدوه زندگی کرده اند و بسیاری از رفتار های اشباه انسانها موجب آمدن آنها به ساحل بوده است .
نویسنده محترم:
کار غیر قانونی سزاش همینه. بخصوص وقتی برای یک کشور به یک مشکل تبدیل بشه.
مثل اعدام قاچاقچیان در ایران هست
بعضی وقت ها راه دیگه ای نیست.
مگه چند نفر تو ایران جونشون در خطره که این همه با قایق اومدن اینجا ؟ بغیر از اینه که می گن می ریم اونجا دولت پول می دهُ خونه می ده چرا ما نگیریم ؟ ما تو ایران چه گلی به سر افغان ها زدیم که این همه از عالم توقع داریم ؟
همین سیاست دولت استرالیا باعث شده دیگه قایقی نیاد ! این یعنی حفظ جون اون آدم های بی فکری که جون زن و بچه شون واسشون مهم نیست و می خوان با قایق بیان !
در ضمن مساله تجاوز هم نبوده چند خانم اقدام به خودکشی کردن در اعتزاض به وضعیت بلاتکلیفی خودشون و بچه هاشون.
1- استرالیا و نیوزلند قوانین سختی در مورد ورود مجرمین به خاکشون دارن، همونطور که میدونید چند وقت پیش مایک تایسون (بکسور اسطوره ای) به علت اینکه بیشتر از 5 سال در زندان بود نتونست ویزای نیوزلند رو بگیره (در واقع اونو به نیوزلند راه ندادند) و فقط چند روزی داخل استرالیا بود. حالا خیلی از مهاجران غیر قانونی وسط راه تمام مدارک شناسایی شون رو از بین میبرن، دولت استرالیا باید هزینه های گزاف کنه که مطمین بشه این فرد یه قاتل خطرناک نیست که پا به خاک کشورش بذاره. این یک دلیل جابجایی افراد به جزایر اطراف.
2- پناهجو طبق تعریف کسیه که به علت های خاصی (دینی، سیاسی، جنگ و..) جانش در معرض خطر باشه، و اگه به جای دیگه ای مهاجرت نکنه ممکنه کشته بشه. شما از همون روش تحقیقات میدانی بررسی کنید ببینید چند در صد مهاجران غیر قانونی ایرانی در تعریف پناهجو قرار میگیرن؟ بعید میدونم بیشتر از 5 درصد باشه. بقیه خونه و زندگی رو فروختن و یه پولی جمع کردن تا با قایق به سمت رویاها برن. ذولت استرالیا به مرور فهمیده که اکثرا پناهجو نیستن، و اگه توی مملکت خودشون بمونن کشته نمیشن.
3- شرایط قانونی مهاجرت به استرالیا، برای تک تک افراد روی زمین یکسانه (مدت زمان گرفت نتیجه فرق میکنه)، چرا یه دولت باید افرادی رو به کشور راه بده که فقط از کشور خودشون فرار کردن ؟؟ و به جاش افراد تحصیل کرده و با سابقه رو برای پیشرفت کشورش به طور قانونی جذب نکنه؟؟ دولت استرالیا از تمام مهاجران قانونی (بدون توجه به ملیت) استقبال میکنه.
4 - عصر ایران، در طبقه بندی دقت کنیم، ما مهاجر داریم (کسی که قانونی اقدام میکنه که کلی هم دنگ . فنگ داره) و پناهجو (قانونی کسی که جانش در معرض خطر فوریه) (غیر قانونی، کسی که اموال و میفروشه و با قایق میره که حالش رو ببره)
موارد دیگه هم هست، اما به نظر من بهتره سر خنجرتون رو به یه سمت دیگه ببرین و نقد کنین که چرا جوان های ما سوار قایق میشن، و با کلی آرزو به هیچ میرسن.
و در آخر اینکه؛ این همه سیاست های سخت گیرانه، تقصیر پناهجویان غیر قانونی (دروغین) و باعث شده او نهایی هم که از روی ناچای پناه آوردن به استرالیا به ناکجا آباد برن.
در مجموع بنده با اقدامات دولت استرالیا موافقم.
فقط ايران اينطوره که هر کي به هر کيه
مهم این است که آمد و شد به هر کشوری باید قانونمند باشد، چه استرالیا باشد چه ایران یا افغانستان.
بیایید خود را به جای دولت استرالیا بگذارید سال گذشته در چنین ایامی هر 2 روز یک قایق وارد آبهای استرالیا می شد و از هر سه قایق یکی دچار حادثه !
چگونه باید جلوی این هنه حادثه را گرفت چه کسی می داند چه تعداد از هموطنان ما جان خود را از دست دادند آیا شما آماری دارید؟؟؟؟؟؟
خود شما گفته اید در شبکه های فارسی زبان به وضوح مهاجران غیر قانونی تحقیر می شوند دولت به هر طریق ممکن دارد اعلام می کند مهاجران غیر قانونی راهی به استرالیا ندارند باز این مردم عزیز کشور ما ایران که بالاترین تعداد مهاجرین غیر قانونی را تشکیل می دهند ده ها و گاها صدها میلیون هزینه می کنند تا خود را به دست تحقیر کنندگان برسانند مشکل از کیست دولت استرالیا؟!؟!
اما نوشته اید در کمپ ها به افراد تجاوز شده من به صحت و سقم این خبر کاری ندارم اما همینقدر می دانم کسی که زن و فرزند خود را در اختیار قاچاقچیانی قرار می دها که تابع هیچ قانون و ضابطه ای نیستند باید و حتما میداند که آنها هر کجا و هر زمانی که بخواهند به آنها تجاوز هم خواهند کرد پس کسیکه با علم به این موضوع راهی می شود نمیتواند معترض باشد حتی اگر این موضوع صحت داشته باشد
در پایان لازم به ذکر است راه مهاجرت قانونی استرالیا برای همه و از جمله ایرانیان باز است و هزاران ایرانی مهاجر متخصص در این کشور فعالیت می کنند و همگی حامی سیاست های سختگیرانه در مقابل مهاجران غیر قانونی هستند چرا که نمی خواهند بیش از این شاهد تحقیر نام ایران و ایرانی باشند.
اگر مایل بودید مقاله ای با آمار تفصیلی در این رابطه برایتان خواهم نوشت تا خوانندگان محترم سایت شما بدانند مقصر دولت استرالیاست یا ما !!!؟؟؟