درتاريخ مدرن آمريكا، هر انتخابات ماجرايي است از توطئه ها، دوز و كلك ها، مبارزات قدرت و ضربه هاي بيش و كم ناجوانمردانه كه كارگرداني و صحنه گذاري شان با سياستمداران «كله گنده» است و اجرايش نيز با عروسك هاي خيمه شب بازي كه با دقت تمام انتخاب شده و از سوي تيمي از جنايتكاران جنگي فاسد، «مشاوران» اطلاعاتي و امنيتي و گروه هاي «تعمق» فعال حمايت و هدايت مي شوند. و ماجراي انتخابات سال 2008 نيز از اين قاعده مستثني نيست. «لاري چين» روزنامه نگار آمريكايي كه مقاله ذيل از اوست، دراين راستا مي گويد: اكنون انتخابات جنون آميز ديگري در راه است و وقت آن رسيده كه بار ديگر جنون انتخاب و اميدهاي واهي و بي اساس توده ها را از بين ببريم تا بدانند كه براي كشورشان هيچ «ناجي» اي در كار نيست، بحران جهان پاياني ندارد و مطلقا هيچ «تغييري» نيز انتظارشان را نمي كشد.

درحالي كه مردم آمريكا بارديگر به نمايش مضحك انتخابات كشانده شده و پا به سرگرداني ديگري گذارده اند، «جشنواره» مسخره اي تصميم مي گيرد كه كدام «شخصيت» رياست جمهوري، «مهربان تر و دوست داشتني تر» است، كدام عروسك خيمه شب بازي ازپيش انتخاب شده اي بهترين نطق را تحويل مي دهد و... كمتر توجهي به هيوهايي كه پشت هر كانديدا پنهان اند، نيروهايي كه نخ ها را بالا مي كشند و عروسك ها را به حركت درمي آورند و آنها كه حقيقتا دستور كار ژئوپلتيك را تعيين مي كنند، معطوف مي گردد.

«واشنگتن پست» فهرستي كامل از «اربابان» هريك از عروسك هاي خيمه شب بازي ارائه داده كه مطالعه آن بسيار آموزنده است و «فهرست» مشاوران امنيت ملي و سياست خارجي كه كانديداهاي دوحزب را به رياست جمهوري رهنمون مي گردند» نام دارد. اين فهرست حاوي «كليد» موضوع و محور مركزي است، كه «جنگ» است.

همانطور كه اسامي نشان مي دهند، هر كانديداي مهم (عروسك خيمه شب بازي انتخاب شده كه از بخت بالايي براي پيروزي برخوردار است) دستور كاري است كه نومحافظه كاران قديمي و كنوني، كارمندان «امنيتي و سياستمداران «بودار» نئوليبرال، اعضاي «گروه بيلدربرگ»ها (Bilderberg)، «كميسيون سه جانبه»، «شوراي روابط خارجي» و دستگاه هايي مانند «بنياد هريتيج» (Heritage Foundation)، «مركز مطالعات استراتژيك و بين المللي»، «موسسه بروكينگز» (Brookings Institution)، «آيپك» (AIPAC)، «مؤسسه هوور» (Hoover Institution)، «مؤسسه امريكن اينترپرايز» (American Enterprise Institute) و ديگر مؤسسات و سازمان ها تعيين كرده اند. بدين ترتيب و همان گونه كه در ذيل مشاهده مي كنيم، برخي از خوفناكترين افراد كه به كابوس مي مانند و امروز كره زمين را «در مي نوردند»، پشت كانديداها پنهان اند. اين افراد عبارتند از:

جان مك كين هنري كيسينجر - ريچارد آرميتاژ، معاون سابق وزير خارجه، مأمور مخفي و متحد قديمي بوش- رابرت «بود» مك فارلين، مشاور امنيت ملي ريگان، بوش - ويليام كريستول، رئيس نشريه «ويكلي استاندارد» (نو محافظه كار) - الكساندر هيگ، وزير خارجه ريگان، بوش- جرج شولتز، وزير خارجه ريگان، بوش، «مؤسسه هوور»، «بچتل»- برنت اسكوكرافت، «فورد»، مشاور امنيت ملي جرج اچ دبليو بوش- جيمز وولسي، مدير سابق «سيا» لورنس ايگلبرگر، وزير خارجه جرج اچ دبليو بوش- ويليام بال، وزير نيروي تفنگداران دريايي ريگان- كالين پاول

باراك اوباما زبيگنيو برژينسكي- آنتوني ليك، مشاور امنيت ملي دولت كلينتون- ساراسيوال، معاون وزارت دفاع دولت كلينتون، يك «تزار» ضدشورش- ريچارد كلارك، «تزار» ضد تروريسم در دولت هاي كلينتون و بوش- سوزان رايس، كارشناس آفريقا در دولت كلينتون، عضو شوراي امنيت ملي، «مؤسسه بروكينگز»- بروس ريدل، مأمور سابق «سيا»، شوراي امنيت ملي در امور خاورميانه و آسيا، «بروكينگز».

هيلاري كلينتون

بيل كلينتون- مادلين آلبرايت، وزير خارجه دولت كلينتون- سندي برگر، مشاور امنيت ملي بيل كلينتون - ريچارد هولبروك، سفير آمريكا در سازمان ملل در دولت كلينتون- ژنرال وسلي كلارك، فرمانده نيروهاي آمريكايي در كوزوو در دوران كلينتون- لسلي گلب، شوراي روابط خارجي، وزير سابق امور خارجه و كارمند وزارت دفاع- مارتين اينديك، سفير آمريكا در اسرائيل در دوران كلينتون، «بروكينگز» - استروب تالبوت، معاون وزير خارجه دولت كلينتون، بنيانگذار گروه نفتي «2+6» خليج فارس، «بروكينگز»- جفري اسميت، دادستان سابق «سيا».

رودي جولياني

كيم هولمز، معاون سابق وزير خارجه جرج دبليو بوش، «بنياد هريتيج» - لوئيس فريح، مدير سابق «اف بي آي» - استيفن يتز، معاون سابق ديك چني- نورمن پودهارتز، «مؤسسه هودسون» (نومحافظه كار)- كنت وينستاين، «مؤسسه هودسون» - بسياري افراد ديگر وابسته به نهادهاي نومحافظه كار «مؤسسه هوور» و «بنياد هريتيج».

مايك هاكيبي

«هاكيبي» در مورد تيم خود بسيار محتاطانه و مخفيانه عمل كرده است. در بين اسامي فاش شده مي توان به اشخاص ذيل اشاره كرد: اد رولينز، مأمور جمهوريخواه- فرانك گافني، نو محافظه كار- جان بولتون، سفير آمريكا در سازمان ملل در دولت جرج دبليو بوش

جان ادواردز

«ادواردز» به اين موضوع مي بالد كه تيم بزرگي از افسران حرفه اي، نظاميان و اطلاعاتي ها به راه انداخته كه غالب آنها «هسته فعالان» را تشكيل مي دهند. از جمله: باري بلچمن، معاون آژانس «كنترل تسليحات و خلع سلاح آمريكا» در دوران جيمي كارتر، بنيانگذار و رئيس «مركز هنري ال استيمسون» -ايروينگ بليكستين، دستيار سابق معاون عمليات دريايي، «رند كورپوريشن».

ميت رومني

كافر بلك، حسابدار سابق «سيا» و جرج دبليو بوش، افسر ضدتروريسم، معاون «بلك واتر»، مأمور سابق «سيا» و جرج دبليو بوش -آلبرتو كاردناس، لابي گر و رئيس سابق حزب جمهوريخواه «فلوريدا» -راجر نوريگا، معاون امور نيم كره غربي در دولت جرج دبليو بوش- پيت هوكسترا، نماينده جمهوريخواه «ميشيگان»، كارمند بلندپايه، كميته اطلاعاتي مجلس نمايندگان.

انتخاب عروسك خيمه شب بازي اربابان

همان گونه كه «دانيل استولين» در «داستان واقعي گروه بيلدربرگ» بدان اشاره كرده است، اربابان «دولت جهاني متحد شده» كه اعضايش كل انتخابات را از پشت پرده هدايت مي كنند، به دنبال اهداف عمده ذيل اند: هويت بين المللي، يا «انترناسيوناليسم» -كنترل تمركزيافته مردم جهان- جامعه فراصنعتي با «رشد صفر»- يك كشور جهاني پيوسته بي ثبات -كنترل تمركز يافته كليه سياست هاي خارجي و داخلي -به دست گرفتن قدرت سازمان ملل و ناتو- تجارتي تحت سلطه بلوك انگليس- آمريكا.

اگر چه براي مشخص ساختن انتخاب نهايي گروه هاي عمده اي كه هدايت اين شكل بخشي جهاني را برعهده دارند (بيلدربرگ، كميسيون سه جانبه، شوراي روابط خارجي، و غيره) هنوز بسيار زود است، اما فهرست فوق اينگونه مي نماياند كه عروسك هاي خيمه شب بازي پذيرفته شده براي كاخ سفيد در «جوخه صدر» قرار دارند.

و در حالي كه نمايندگان واقعي «تغييرات»، مانند «دنيس كاسينيچ»، «سينتيا مك كيني» و «ران پل»، هيچ گونه شانسي براي پيروزي ندارند (آراي آنها به هر صورت به طور منظم حذف مي شود)، تنها عروسك هاي خيمه شب بازي باقي مانده، و تيم هاي مربوطه، بانيان و هواداران جنگ كنوني و صاحبان صنايع هستند كه عروسكي را از بين عروسك ها برگزيده، به بهاي پايمال كردن سايرين زير چتر حمايت خود مي گيرند و پرورش مي دهند.

قدر مسلم آن كه، از بين كانديداها به ويژه «جان مك كين» جمهوريخواه، به بدترين عناصر عميقا وابسته است، كه «هنري كيسينجر» برجسته ترين آنهاست. و اين كه مي دانيم «زبيگنيو برژينسكي» حامي «باراك اوباما» دموكرات است، خود بسيار گوياست.

در سال هاي دهه 1980، شركت «مك كين» در رسوايي صندوق هاي پس انداز و وام به عنوان عضو «كيتينگ فاير» (Keating Fire) بدنام، واقعيتي تاريخي است. ديدگاه هاي خشن «مك كين» در مورد جنگ و كشتار نيز ماجرايي ثبت شده است كه در سرمقاله اي به قلم وي مورخ 2001 پيرامون «جنگ، جهنم است. در موردش حالا توافق كنيم»، تجلي مي يابد. بهترين چيزي كه به «مك كين» شكل مي بخشد و او را متصور مي سازد واژه هايي است كه خود به كار برده و بوي خون مي دهند.

همگان به خوبي مي دانند كه هر دو «كلينتون» از ديرباز عضو «بيلدربرگ »ها هستند. و همان گونه كه «دانيل استولين» بدان اشاره دارد، «جان ادواردز» -كه حالا اداي «پوپوليست»ها را در مي آورد- با دقت تمام از سوي «هنري كيسينجر» (كه اكنون در حمايت از «جان مك كين» عمل مي كند) انتخاب شده بود تا در سال 2004 كانديداي معاونت «جان كري» باشد. امروز، چهار سال بعد، بدون شك روابط وي مستحكم نيز شده است.

«جنگ ضدتروريسم» تهاجمي تري در راه است

كاملا واضح است كه با «كانديداهاي» انتخاب شده هيچ پاياني براي جنگ و ادامه زوال و انحطاط امپراتوري آمريكايي وجود ندارد. «جنگ ضدتروريسم» نه تنها ادامه مي يابد، بلكه احتمالا شدت نيز خواهد گرفت و تحت «مديريت جديد» گسترش نيز خواهد يافت. تنها سؤال اين است كه آيا اين گرايش تحت لواي نئوليبرال، يك نظم نوين جهاني چند مليتي «گوناگون تر»، «توافقي دوجانبه»

در «واشنگتن» كه بيشتر رنگ اقتصادي داشته باشد تا سياسي و... قرارخواهد گرفت يا اين كه كماكان به خشونت علني و جنايت «بوش- چني» ادامه خواهد داد؟!

رويدادهاي خشونت باري چون قتل «بوتو» در پاكستان و ديگر رخدادها از قبيل «11سپتامبر» با گزينه دوم مطابقت دارد... اما از نوع «مك كين» و «جولياني»! كانديداها جمهوريخواه به گونه اي يكسان پيوسته همانند «پژواك» دستور كار جنگ نو محافظه كارانه «بوش- چني» و دروغ هاي «تروريسم» و 11سپتامبر، عمل مي كنند. «هاكيبي»، اسب سياه و سركش عجيب و غريب حزب جمهوريخواه، بارها عليه برخي سياست هاي «بوش- چني» انتقاد كرده است، اما نه عليه «جنگ ضدتروريسم» به طور كلي.

كانديداهاي دموكرات جملگي خود را قهرمانان «ضدتروريست ها» يا به عبارت ديگر، ضد تروريست هاي «واقعي»- يعني همان كه «بوش»، نيست- قلمداد كرده اند. ديدگاه هاي مرگبار «اوباما» پيرامون جنگ- كه با ديدگاه هاي «بوش- چني» مشابهت دارد- كاملا مستند است. «اوباما» علاوه بر جنگ عليه ايران اعلام كرده است كه در صورتي كه دولت اسلام آباد «اطلاعاتي دال بر پنهان شدن اسامه بن لادن» در اين كشور در اختيار داشته و عليه القاعده وارد عمل نشود»، به پاكستان نيز حمله خواهد كرد.

در سال 2004، «ادواردز» كه در جريان مناظره اش با «ديك چني» بر سر معاونت رياست جمهوري مدام «جيغ و ويغ» مي كرد كه «تروريست ها را خواهد كشت»، اخيرا بار ديگر اعلام كرده است: «چنانچه، به عنوان رئيس جمهور، مي دانستم كه اسامه بن لادن كجاست، به سراغش مي رفتم!»

«كلينتون» در ارائه جزئيات ديدگاه عجيب و غريبش پيرامون جنگ باز هم از او فراتر رفته است: «بالاخره روزي، احتمالا هنگامي كه موشك ها پرتاب شوند، دولت پاكستان خواهد فهميد كه در مسيرشان قراردارد.» در واقع، به اين نتيجه مي رسيم كه «جنگ، جهنم است. در موردش حالا توافق كنيم» مك كين رأي اكثريت قاطع و مطلق است... و رويداد 11سپتامبر الگويي براي دروغ قرارگرفته است.

شمارش آرا و ديگر توهمات

همان گونه كه قبلا نيز بدان اشاره كرديم، هر جنبه رأي گيري در آمريكا با دستكاري هاي پشت پرده همراه بوده است و اين روند همچنان ادامه دارد. معهذا، اين واقعيتي است كه با پيشرفت فناوري، شركت هاي «دايبولد» (Diebold)، «اي اس اس» (ESS)، «سكويا» (Sequoia) و «اس اي آي سي» (SAIC)- كه اساساً به دستگاه سياسي جمهوريخواه وابسته اند- رأي گيري آمريكايي را در كنترل كامل خود گرفته اند و نسل هاي جديد ماشين هايشان نيز در سال2008 مورد استفاده قرارخواهد گرفت. امواج كوبنده اي كه سال هاي متمادي با هدف نابودي جنايتكارانه دموكراسي جريان داشته و خارج از دسترس موج پرشهامت اعتراض ها و فعاليت نهادهايي مانند «بلك باكس ووتينگ» (Black Box Voting) و سايرين هستند، كماكان بر اوضاع تسلط دارند و سكان كنترل را در دست مي فشارند.

جنايت، فاتح انتخابات 2008

همان گونه كه «مايك روپرت» در «كراسينگ دروبيكن» (Crossing the Rubicon) بدان اشاره كرده است: «آنچه از جنايت و جنگ بهره مي برد، آنچه ويرانگر زندگي انسان ها، كار، خوشبختي، سلامت در همسايگي (چه در آمريكا، افغانستان، آفريقا و يا عراق) است، و در واقع كليد اقتصاد جهاني و عامل تعيين كننده موفقيت در رقابت بيرحمانه به شمار مي رود، قطب نمايي براي تمدن انساني است. نمي توانيم انتظار داشته باشيم كه با عمل كردن به دستور تهيه خوراكي از جانوراني كه كنار جاده له شده اند، دسري شكلاتي به دست آوريم! جنايتكاران به قوانين احترام نمي گذارند. جنايتكاران به دموكراسي اعتقادي ندارند.»

جنايتكاران اجازه «انتخاب» نمي دهند. آنها به نتيجه انتخابات 2008 اجازه عمل نخواهند داد... و شخص ديگري تحميل خواهد شد...¤ در تاريخ مدرن آمريكا، هر انتخابات ماجرايي است از توطئه ها، دوز و كلك ها، مبارزات قدرت و ضربه هاي بيش و كم ناجوانمردانه كه كارگرداني و صحنه گذاري شان با سياستمداران «كله گنده» است.

سرويس خارجي كيهان
منابع: سايت هاي خبري آنلاين ژورنال و آلترانفو

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه