پیش نویس قطعنامه جدید شورای امنیت علیه ایران در حالی بر روی میز اعضای این شورا قرار دارد که 2 تحول مهم در پرونده هسته ای ایران رخ داده است: اول آنکه آژانس بین المللی انرژی اتمی رسماً اعلام کرده است که بخش اعظم ابهاماتش درباره فعالیت های هسته ای ایران برطرف شده و اندک مسایل باقی مانده نیز ظرف 4 هفته حل و فصل خواهد شد و دوم اینکه 16 سازمان اطلاعاتی آمریکا صراحتاً بر صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران تاکید کرده اند.

در چنین فضایی که مرجع اصلی و رسمی بین المللی در عرصه انرژی هسته ای و نیز مراکز اطلاعاتی مدعی پرونده، اذعان دارند که فعالیت های هسته ای ایران، در روندی صلح آمیز و قانونمدار حرکت می کند، انتظار متعارف آن است که پرونده هسته ای ایران در شورای حکام مختومه شود و نیز پرونده ارجاعی به شورای امنیت سازمان ملل نیز به وین بازگردد چه آنکه این شورا، در خصوص مسایلی که صلح جهانی را به مخاطره می اندازد، صالح به رسیدگی است و فعالیت های هسته ای ایران، همانگونه که اعلام شده، هیچ خطری برای صلح و امنیت ندارد.

با این حال شاهد آن هستیم که اعضای شورای امنیت، بدون توجه به تحولات اخیر، در فضای چند ماه پیش سیر می کنند و درصدد تصویب قطعنامه علیه ایران هستند.

این، یک رویداد مهم و انحرافی خواهد بود که شورای عالی امنیت علیه فعالیت های صلح آمیز یک عضو سازمان ملل، به تصویب قطعنامه مبادرت کند چه آنکه با وقوع این اتفاق، سنت جدیدی در این شورا پایه ریزی خواهد شد که می تواند صلاحیت آن را از حفظ امنیت جهانی به مداخله گری در فعالیت های متعارف کشورهای جهان گسترش دهد.

سوالی که اینجا مطرح است اینکه اگر آژانس اتمی به خطرناک بودن فعالیت های هسته ای ایران صحه می گذاشت، آیا شورای امنیت علیه ایران موضع گیری می کرد؟‍ پاسخ، مثبت است. حال با توجه به اینکه این شورا علیه فعالیت های صلح آمیز ایران نیز موضع می گیرد، پس چه تفاوتی بین فعالیت های خطرناک و صلح آمیز وجود دارد؟ مگر نه این است که در هر دو حالت این شورا درصدد اعمال فشار بر ایران است؟

این تناقض، تقویت کننده جریان هایی است که در داخل کشور معتقدند نباید برای خوشایند آژانس یا شورای امنیت در فعالیت های هسته این خود ایجاد محدودیت کنیم چه آنکه در هر صورت، "آنها"، علیه "ما" هستند.

صاحبان این دیدگاه که با رویکردهای ضدایرانی غرب روز به روز قوی تر نیز می شوند، برآنند که فعالیت های هسته ای ایران، صرفا یک "بهانه" است و نه یک "دلیل" تا آمریکا و متحدانش به اقدامات ضدایرانی بپردازند و روسیه و چین نیز در این میان، با یک رویکرد دوگانه، منافع خود را با هزینه ایران تامین کنند.

با توجه به اینکه صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران در نهادهای بین المللی و اطلاعاتی ثابت شده است ولی اقدامات ضدایرانی شورای امنیت همچنان ادامه دارد، به نظر می رسد جریانی که درصدد گسترش دامنه فعالیت های هسته ای و کاهش نظارت های بین المللی است بیش از پیش تقویت شود.

در چنین حالتی تبدیل ایران به یک هند، یک پاکستان یا یک کره شمالی که هیچ کنترلی بر فعالیت های هسته ای اش وجود ندارد، دور از انتظار نخواهد بود. قطعا چنان وضعیتی، محصول عملکرد کنونی کشورهایی است که فرقی بین فعالیت های صلح آمیز یا خطرناک هسته ای نمی گذارند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه