برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های امروز

«موشک های ما به تل آویو می رسد اما»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که در آن می خوانید؛بیش از دو هفته است که رژیم صهیونیستی همچنان و هر روز مردم مظلوم غزه را مرد و زن و کودک بیگناه را قتل عام می کند و چه بسیار مردمی که روزه هایشان به خون به ناحق ریخته شان افطار می شود. تا روز گذشته بیش از ۶52 انسان بی گناه در خیابان ها و در خانه هایشان با موشک ها و راکت های هلی کوپترها و هواپیماهای جنگی فوق مدرن اسرائیل به شهادت رسیده اند و بیش از ۴۲۰۰ نفر مجروح شده اند بسیاری از این کشته شدگان و مجروحان کودکان معصومی هستند که در کوچه و بازار یا کنار ساحل غزه مشغول بازی بودند و یا در حالی که منتظر شیر مادر بودند ترکش بمب های جنایت کاران جنگی رژیم صهیونیستی حنجره هایشان را درید و کامشان به جای شیر از خون پر شد این جنایت های جنگی، آدم کشی ها و قتل عام مردم بی گناه در حالی توسط جلادان صهیونیست انجام می شود که آمریکا و برخی کشورهای اروپایی همچنان از مرتکبان این جنایت ها و خون خوارترین رژیم جهان حمایت می کنند.

دبیرکل سازمان ملل متحد نیز که اولین وظیفه اش حمایت از حقوق ملت ها و مردم مظلوم است در عین وقاحت و بی شرمی به نفع جنایت کاران صهیونیست موضع گیری می کند. اکثر نهادهای حقوقی نیز گویا همچنان خود را به خواب زده اند در بحبوحه این جنایت های جنگی و قتل عام مردم مظلوم فلسطین حتی سران بسیاری از کشورهای عربی که ادعای مسلمانی هم دارند با آن همه عِدّه و عُدّه و آن همه سلاح های پیشرفته و ارتش های چند صد هزار نفری مثل موش به لانه های خود خزیده اند و کوردلی هایشان سبب شده تا چشم بر این همه جنایت علیه انسانیت و برادران و خواهران مسلمان خود در غزه ببندند و آن قدر دچار قساوت و نگران خدشه وارد شدن به حکومت های غیرمردمی شان هستند که ضجه زنان و کودکان مظلوم فلسطینی را نمی شنوند.

حالا که وضعیت به این گونه است و مردم مظلوم غزه که رمضان و روزه هایشان به دست جانیان به خون کشیده شده و حتی جان کودکانشان در خانه هایشان در امان نیست و حالا که صاحبان زر و زور و قلدران و مدعیان حقوق بشر به جای حمایت از مردم مظلوم و صاحبان اصلی سرزمین فلسطین از غاصبان و جانیان حمایت می کنند و حالا که اکثر سران بی غیرت عرب نه تنها یک فشنگ و نیروی نظامی برای مردم مظلوم غزه نمی فرستند ملت ایران براساس وظیفه انسانی و دینی خود این مردم مظلوم را تنها نخواهد گذاشت.

اگرچه ارتشی و سپاهی و بسیجی ایرانی با غیرت و سلحشور مدافع حق و در هم کوبنده ظالم و مدافع مظلوم و بسیاری از جوانانی که داوطلب اعزام به غزه هستند نیز به تشخیص مسئولان نظام به دلایلی محکم نمی توانند به دفاع نظامی از مردم مظلوم و به خاک و خون کشیده شده غزه اقدام کنند و در شرایطی که فعلا بنا نیست که قلب ارتش جنایت کار رژیم صهیونیستی و مراکز حساس آن از ایران با موشک های ساخت فرزندان این ملت نشانه گرفته شود تا هم بساط گنده گویی و گزافه گویی های رژیم صهیونیستی و تهدید کشورمان به حمله نظامی برای همیشه جمع شود و هم مردم مظلوم غزه از چنگال این خون ریزان جنایتکار رهایی یابند.

اما ایران و ایرانی به عنوان مدافع حقوق مظلومان نه تنها آماده پذیرش و درمان مجروحان فلسطینی و ارسال غذا و دارو و کمک های انسان دوستانه به غزه است بلکه مردم مهربان و انسان دوستش این شب ها علاوه بر این که برای خلاصی همه مظلومان از چنگال ظالمان از جمله رهایی مردم فلسطین از چنگال خون ریز صهیونیست های غاصب دعا می کنند و در خلوت خود در سجده های شان به خاطر پرپر شدن نوزادان و کودکان بی گناه غزه اشک می ریزند هر چه می توانند و هر کجا فرصتی بیابند در رسانه های شنیداری و دیداری، و رسانه های مکتوب و غیرمکتوب و فضای مجازی در دفاع از مظلومان غزه بر سر جنایت کاران صهیونیست فریاد می کشند تا هم سهمی داشته باشند در به انزوا کشاندن جلادان صهیونیستی و ترغیب مجامع بین المللی به دفاع از مردم مظلوم فلسطین و هم در نزد خدای عالمیان در فردای قیامت پاسخی داشته باشند که ندای مظلوم را با غمخواری هایشان، فریادهایشان، راهپیمایی هایشان در روز قدس، کمک های معنوی و انسان دوستانه شان و حضور میلیونی در خیابان ها و کمپین میلیونی در فضای مجازی بی جواب نگذاشتند و به روشنی ثابت کنند که به پیروی از سرور و سالار شهیدان حضرت حسین بن علی (ع) مردانه در مقابل شمرها و یزیدهای زمان خود خواهند ایستاد.

کیهان:سلاخی انسانیت روی تپه ‏های سدیروت

«سلاخی انسانیت روی تپه ‏های سدیروت»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد صرفی است که د آن می خوانید؛«رنگین کمان» و «روزهای استغفار!»(سال 2004)، «باران های تابستان» و «ابرهای پاییز» (سال 2006)، «تابستان داغ» و «سرب گداخته» (سال 2008)، «بازگشت اکو» و «ستون دفاع» (سال 2012 ) و امسال نیز «لبه حفاظتی»؛ اینها نام جنگ هایی است که اسرائیل طی یک دهه گذشته علیه باریکه غزه به راه انداخته و البته اگر قرار باشد قصه پر غصه غزه را از «روز نکبت» مرور کنیم، این لیست سیاه، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود.

تصاویر بدن های نحیف کودکان خردسال غزه که به معنای واقعی کلمه آبکش شده اند، شاید تکراری تر از آن باشد که جهان را تکان بدهد اما امسال تصاویری از جنگ غزه منتشر شد که جای تامل بسیار دارد؛ تجاوز به غزه وارد هفدهمین روز خود می شود. در نخستین روزها، آفتاب که غروب می کرد، ساکنان سدیروت بالای تپه ها می رفتند با مشروب و تنقلات. روی مبل و صندلی می نشستند و به صحنه ای در چند کیلومتری خود نگاه می کردند. بعضی ها هم با خود دوربین آورده بودند تا دقیق تر ببینند. هربار که ستونی از دود و آتش از غزه بلند می شد صدای هلهله و سوت و کف هم از تپه های سدیروت به هوا می رفت... و بگذریم از امروز که موشک های مقاومت به عمق فلسطین اشغالی می رسد، همه آن جرثومه های فساد به پناهگاه ها خزیده اند و یا با عجله سرزمین اشغالی را ترک گفته اند... اما، اینها را شهروندان تنها دموکراسی خاورمیانه می نامند. همان هایی که آمریکا و اروپا نگران امنیت شان بوده و می گویند نباید در ترس و واهمه از موشک های مقاومت زندگی کنند. آمریکا و اروپا خود را نماینده جامعه جهانی می خوانند اما تظاهرات مسالمت آمیز علیه این کشتار و جنایت جنگی را نیز برنمی تابند. وقتی وزیران خارجه چند کشور اروپایی رسماً بیانیه می دهند و معترضان به کشتار غزه را به یهودی ستیزی و خشونت متهم کرده و سرزنش می کنند، ران درمر، سفیر اسرائیل در آمریکا هم حتماً حق دارد در کنفرانسی در واشنگتن بگوید: بعضی بی شرمانه اسرائیل را به نسل کشی متهم می کنند و تلاش می کنند ما را جنایتکار جنگی جلوه دهند. اما واقعیت این است که ارتش اسرائیل باید جایزه صلح نوبل دریافت کند... یک جایزه نوبل برای جنگیدن در نهایت خویشتنداری!

یک سوی این میدان مردم غزه هستند. مردمی که آنها را باید محبوسان بزرگ ترین زندان روباز جهان نامید. برای ارتباط با جهان بیرون دو در بیشتر پیش روی آنها نیست. غرب غزه ساحل مدیترانه است. مردان فلسطینی می توانند تنها در محدوده 3 مایلی ساحل غزه ماهیگیری کنند و البته همین هم خالی از خطر روبرو شدن با گشت های دریایی اسرائیل نیست که بی دلیل به سویشان آتش می گشایند.

از شمال و غرب، باریکه غزه به سرزمین های اشغالی منتهی می شود. در حالی که بطور متوسط عرض غزه تنها 10 کیلومتر است اما آنها در فاصله یک و نیم کیلومتری از مرز با اسرائیل حق کشت و کار ندارند و اگر به محدوده 500 متری حائل نزدیک شوند، با باران گلوله روبرو خواهند شد. جنوب غزه، مصر است. کشوری که اکنون ژنرال عبدالفتاح السیسی بر آن حکم می راند و گذرگاه رفح را چنان بسته است که سوزنی هم امکان عبور نداشته باشد. چه رسد آبی، غذایی، سوختی یا سلاحی.

متهم کردن این مردم به خشونت، انداختن تقصیر جنگ به گردن مقاومت و گذاشتن آنها و اسرائیلی ها در ترازوی اخلاق و ادعای اینکه هر دو طرف دست به خشونت می زنند، وقاحت زیادی می طلبد. ساده لوحان و شعبد ه بازانی که گمان می کنند اگر مقاومت نباشد، صلح و آرامش می آید، باید موضع «آیلت شاکد» -عضو پارلمان اسرائیل- را بخوانند. موضعی که در سرزمین های اشغالی کم طرفدار هم نیست. او می نویسد؛ «در پس هر تروریست ده ها مرد و زن ایستاده اند که او بدون وجود آنها امکان فعالیت تروریستی را نمی یافت. همه این مردان و زنان، جنگجویان دشمن هستند و مسئولیت ریخته شدن خون آنها با خودشان است. این موضوع شامل مادران شهیدان هم می ‎شود که فرزندان خود را با گل و بوسه به جهنم- منظورش بهشت جاودان است- می فرستند. آنها نیز باید به دنبال پسرانشان روانه جهنم شوند و چیزی از این عادلانه تر وجود ندارد. آنها باید بروند؛ همراه با خانه هایی که در آنها این مارها را پرورانده اند. در غیر این صورت، مارهای کوچک دیگری در آنجا پرورش خواهند یافت.»

اسرائیل و حامیانش تحمل کمترین اثری از مقاومت را ندارند و جالب آنکه گویی برای درهم کوبیدن همه جریان ها و کشورهای معتقد به مقاومت نیز نسخه ای یکسان در آستین دارند. روز یکشنبه این هفته که با کشتار 100 فلسطینی در شجاعیه تبدیل به یکشنبه سیاه شد، «دن شاپیرو» سفیر آمریکا در تل آویو در مصاحبه با کانال 2 اسرائیل گفت: آمریکا به دنبال تقویت نیروهای میانه رو در غزه است!

نیروهای میانه رو! عبارت عجیبی است. هرکس در هرکجای دنیا علیه صهیونیسم و استکبار بپاخیزد نامش افراطی و تندرو است و هر جریانی که بتواند این خشم مقدس را فرو بنشاند و ظلم و جنایت را تحمل کند، لاجرم میانه رو است و باید حمایت و تقویت شود.

از آمریکا و نوکران اروپایی اش هیچ تعجبی نیست و اگر غیر از این رفتار کنند باید شک کرد اما تاسف آنجایی است که کشورهای مدعی اسلام، نه تنها چشم بر سلاخ خانه غزه بسته اند که اگر دقیق تر شوی اثر انگشت آنها را نیز بر این ساطور می بینی.

عاموس گیلعاد رئیس بخش روابط سیاسی- نظامی وزارت جنگ رژیم صهیونیستی چندی پیش گفت: چیز آشکاری نیست، همه چیز پنهان است اما همکاری های امنیتی ما با مصر و کشورهای حاشیه خلیج فارس بی نظیر است. در هیچ دوره ای روابط سیاسی و امنیتی ما با اعراب به این خوبی نبوده است.

گویا دیگر نیازی به پنهان کاری هم احساس نمی شود. روزهای اول جنگ غزه، شائول موفاز وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی در مصاحبه با کانال 10 اسرائیل آشکارا گفت: ما روی نقش عربستان و امارات در خلع سلاح حماس حساب می کنیم. وقتی از موفاز بیشتر در این مورد توضیح خواسته شد، وی از برنامه صهیونیست ها برای سپردن بازسازی ویرانه غزه به این دو کشور پس از پایان جنگ اشاره کرد.

طرح آمریکایی، دلارهای عربی و گلوله های عبری؛ معادله پیچیده ای نیست. آمریکا می خواهد سازشکاران را به نقاب میانه رویی، جانشین مقاومت کند. گلوله های اسرائیلی بر سر مردم مظلوم غزه می بارد و خانه هایشان ویران می شود تا بلکه دست از مقاومت بکشند و پادشاه عربستان، در تماسی تلفنی، ژنرال کودتاچی مصر را مامور تهیه طرح آتش بس می کند. طرحی که در قاهره و با مشورت تل آویو تهیه شده و حداقل خواسته های مردم غزه - یعنی خروج از محاصره همه جانبه - در آن نادیده گرفته است. مقاومت آن را رد می کند و اصلاً مگر می شود طرح مرگ خود را پذیرفت! پس به تندروی متهم می شود و چاره کار چیست؟ نیروهای میانه رو!

میانه روها کت و شلوار می پوشند، کراوات می زنند، پشت میز می نشینند و درباره صلح حرف می زنند. صلحی که حدود 70 سال است، خبری از آن نیست. فلسطینی ها از سال 1948 خانه های خود را ترک کرده اند و آواره اند. میانسال هایشان پیر شدند و پیرهایشان مردند و کلید، نمادی شد از بازگشت به خانه. اما چند سالی است که جوان هایشان فهمیده اند برای بازگشت به خانه، به جای کلید باید اسلحه به دست بگیرند.

بدون مقاومت، آرزوی صلح برای سرزمین فلسطین و ساکنان آن به مقاله تغزلی و مضحک شاهزاده سعودی می انجامد. روزنامه صهیونیستی هاآرتص همین چندی پیش پذیرای خیالات رئیس سابق دستگاه اطلاعاتی عربستان بود؛ می خواهم تصور کنم از ریاض سوار هواپیما شده ام و به طور مستقیم به قدس پرواز کرده ام، در آنجا نیز سوار بر تاکسی شده ام به زیارت «قبه الصخره» رفته ام. پس از انجام این کارها به «موزه هولوکاست» رفته ام... وه! چه لذت بخش خواهد بود که نه تنها فلسطینی ها بلکه اسرائیلی ها نیز به ملاقات من در ریاض بیایند و از خانه آبا و اجدادی من در درعیه هم بازدید کنند!

جنگ غزه، جنگ اسرائیل و فلسطین نیست. جنگ بربریت و انسانیت است و در این میدان نمی توان در میانه ایستاد. شاید نتوان به غزه رفت و دست آن پزشک نروژی بیمارستان شفا را بوسید که به اوباما نوشت؛ اگر قلب داری یک شب به غزه بیا، شاید نتوان به تپه های سدیروت رفت و حساب انسانیت را با بنی اسرائیل صاف کرد اما حداقل می توان فردا به خیابان رفت و فریاد زد انسانیت هنوز زنده است. فریادی برای حمایت از قربانیان سلاخی غزه و برائت از شبه انسان های تپه های سدیروت.

جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته

«تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که ر آن می خوانید؛ماه ضیافت الهی به روزهای پایانی خود نزدیک می شود و کم کم باید با این ماه پرفیض و برکت و مغفرت وداع کرد. صدای برچیده شدن سفره معنوی این ماه به گوش می رسد و زمزمه ملائک که در این ماه از آسمان به زمین آمده بودند تا از میهمانان این ماه پذیرایی کنند، در شب های باقیمانده شنیده می شود که "بندگان بسیاری به ساحل امن و امان رسیدند" و ایکاش سهم ما از این میهمانی الهی، عاقبت بخیری و عافیت دین و دنیا و آخرت باشد.

چند صباحی دیگر از ماه عزیز الهی باقی نمانده و سرانجام صبحی از راه می رسد که طلیعه اش دیگررمضان نیست. باید از این فرصت باقیمانده حداکثر استفاده را برد و خود را در جمع کسانی قرار داد که در زیر آبشار رحمت الهی از آلودگی ها پاک شدند و خود را برای خدا صاف کردند. هنوز فرصت برای بازماندگان از این قافله باقیست و می توان به فطرت پاک الهی بازگشت. هنوز فرشتگان الهی در زمین و آسمان ندای "هل من تائب" سر می دهند و افراد را به استفاده از فضای معنوی رمضان و تولدی دوباره فرا می خوانند.

در این هفته همچنین درحالی که مسلمانان ایران و جهان در هفته پایانی ماه مبارک رمضان برای برپایی روز جهانی قدس آماده می شدند، داغی سنگین بر قلب امت اسلام نشست و صهیونیستهای سفاک و جنایتکار برای دومین هفته پیاپی مردم روزه دار غزه را به خاک و خون کشیدند، به همین دلیل امسال روز قدس از هر سال دیگر خونین تر و غمبارتر است. بیش از دو هفته است که رژیم صهیونیستی در غزه حمام خون به راه انداخته و در این مدت هیچ فریادرسی برای کودکان و زنان بیدفاع غزه نیست. رژیم های مدعی دفاع از حقوق بشر در غرب و مجامع بین المللی که باید حامی مظلوم باشند فقط تماشاچی جنایات صهیونیستها بوده و با سکوت مرگبار خود باعث تشدید این فجایع هستند. متأسفانه دریغ از یک اقدام بازدارنده که این حامیان مدعی حقوق بشر انجام دهند. دریغ از اینکه جامعه جهانی که غرب مدعی نمایندگی آن است و سازمانها به اصطلاح حقوق بشری کوچکترین اعتراضی به کشتار بی رحمانه صدها زن و کودک فلسطینی ابراز کنند. همه مهر سکوت بر لب نهاده و فجایع غزه را به نظاره نشسته اند.
اعراب مرتجع هم به شیوه مرسوم، سکوت مرگ پیشه کرده اند و این نسل کشی فجیع را نظاره می کنند و برگ سیاه دیگری در کارنامه سیاه خود در این بیش از 6دهه اشغال فلسطین ثبت می کنند.

از این رو روز جهانی قدس که میراث بزرگ امام خمینی برای مسلمانان جهان است باید امسال توفنده تر از همیشه برگزار شود. امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در اولین سال پیروزی انقلاب اسلامی در ایران طی پیامی با اعلام آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس از عموم مسلمانان جهان و دولتهای اسلامی خواستند که برای کوتاه کردن دست رژیم غاصب صهیونیستی از فلسطین و قدس شریف، حمایت خود را از مردم فلسطین اعلام کنند. از آن تاریخ 35 سال می گذرد و در این مدت مسأله فلسطین و آزادی بیت المقدس به عنوان اولویت نخست امت اسلامی تبدیل شده و روز قدس نیز هر ساله از اهمیت و جایگاه ویژه ای نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از نقاط جهان برخوردار شده است. قطعاً روز قدس امسال فرصتی است که ملت ایران و دیگر ملتهای مسلمان بتوانند به طور یکپارچه به یاری ملت مظلوم فلسطین برخیزند و اقدامات ددمنشانه رژیم صهیونیستی را محکوم کرده و به جهانیان نشان دهند ملت فلسطین تنها نیست و مسلمانان در کنار برادران و خواهران مظلوم خود در غزه ایستاده اند.

در پایان هفته گذشته و در پایان مذاکرات ششماهه ایران و گروه 1+5 در وین اعلام شد که مذاکرات برای دستیابی به توافق جامع تا 4 ماه دیگر یعنی تا سوم آذر تمدید می شود. البته برای طرف ایرانی قابل پیش بینی بود که با توجه به وجود برخی اراده های سیاسی خارج از محیط مذاکره و زیاده خواهی هایی که در فضای مذاکره بر سر تعداد سانتریفیوژها و آب سنگین اراک تأثیر می گذارد، مشکلاتی در دستیابی به توافق پدید آید ولی همانطور که هیات ایرانی تاکید کرده در صورت وجود اراده و حسن نیت در طرف مقابل، تنظیم توافق جامع و نهایی دور از دسترس نیست و می توان در فضایی سازنده به نتیجه ای "برد - برد" که هم متضمن رفع نگرانی های غرب و هم دستیابی به حقوق هسته ای ایران و رفع تحریم ها باشد، دست یافت.

این هفته، اوجگیری حملات وحشیانه صهیونیستها علیه مردم بی دفاع فلسیطن در صدر اخبار و گزارش های خارجی قرار داشت.

ارتش صهیونیستی این هفته تهاجم زمینی به غزه را آغاز کرد تا بیش از پیش عطش خونریزی و کشتار خود را فرو نشاند و ماهیت پلید و جنایتکارانه اش را در معرض دید و قضاوت جهانیان قرار دهد. صهیونیست ها با یورش زمینی با سبعانه ترین شکل، صدها فلسطینی دیگر را به خاک و خون کشیدند به گونه ای که روز اول حمله و تنها در محله "شجاعیه" غزه نزدیک به 80 نفر قتل عام شده، هزاران نفر زخمی و صدها منزل با خاک یکسان شدند. اکنون پس از گذشت 18 روز از یورش وحشیانه صهیونیستها، شمار شهدای فلسطینی به 700 نفر نزدیک شده است، این درحالی است که مجامع جهانی با سکوت ننگین خود به جلادان صهیونیست برای گسترش جنایاتشان چراغ سبز نشان می دهند. دولتهای جهان نیز بی اعتنایی نفرت انگیزی را پیش گرفته اند و چشم خود را به روی وحشی گری صهیونیست ها فرو بسته و به گونه ای عمل می کنند که گویی کودکان و زنان فلسطینی مستحق این جنایات هستند و این بیانگر حاکم بودن روحیه ارعاب و محافظه کاری بر دولتهای جهان است و از مرگ وجدان ها و افول انسانیت نزد دولتمردان جهان حکایت می کند. در مقابل، انزجار ملت های جهان از صهیونیست ها روز به روز بیشتر می شود و شاید اگر سالها تلاش تبلیغاتی می شد اینگونه میسر نبود تا مردم جهان به خصوص نسل جدید، به ماهیت پلید صهیونیست ها پی ببرند و به حقانیت ملت فلسطین ایمان آورند. خون فلسطینی های بی دفاع تأثیر خود را گذاشته و صهیونیست ها را در انزوای مرگبار جهانی قرار داده است. این از نشانه های شکست قطعی صهیونیست ها می باشد که قطعاً بازتاب آنرا می توان در مراسم روز جهانی قدس به روشنی مشاهده کرد.

این هفته عراق نیز شاهد تحولات تازه، هم در زمینه سیاسی و هم نظامی بود. در صحنه سیاسی، تشکیل مجلس گام مهمی بود در مسیر اعاده ثبات و سیاسی، به ویژه پس از حوادث ماه گذشته و تحرکات گروه تروریستی داعش. پس از تشکیل جلسه و انتخاب "سلیم الجبوری" به عنوان رئیس، مجلس عراق روز گذشته نیز برای انتخاب رئیس جمهور تشکیل جلسه داد. مجلس باید تا 30 روز آینده بر سر انتخاب رئیس جمهور توافق کند. براساس توافق گروهها، رئیس جمهور در عراق سهم کردها می باشد و نخست وزیر به شیعه ها و رئیس مجلس نیز به سنی ها تعلق دارد. "برهم صالح" و "فواد معصوم"، دو نامزد مطرح ریاست جمهوری هستند. بازگشت جلال طالبانی به عراق پس از طی یک دوره طولانی معالجه در آلمان، واقعه دیگری است که می تواند به بهبود شرایط سیاسی این کشور کمک کند به خصوص با در نظر گرفتن اینکه، طالبانی حامی تمامیت ارضی عراق است و با زمزمه های جدایی طلبی که توسط مسعود بارزانی و دارودسته وی مطرح می شود مخالفت صریح دارد.

در صحنه نظامی نیز ارتش عراق پیشروی هایی در فلوجه و الانبار داشت که گزارش ها حکایت از کشته شدن صدها نفر از تروریست های داعش دارد. مجموعه این رویدادها نشانه های آنرا دارد که اوضاع عراق به سمت ثبات پیش می رود.

این هفته سقوط هواپیمای مالزی در اوکراین، ابعاد بحران در این کشور را گسترده تر کرد و دامنه اختلافات غرب با روسیه را افزایش داد. هواپیمای مالزیایی در مسیر خود، هنگام عبور از شرق اوکراین سقوط کرد و همه 298 سرنشین آن کشته شدند.

دولت اوکراین عامل سقوط هواپیما را شلیک موشک روسی توسط جدایی طلبان عنوان کرد، ادعایی که توسط جدایی طلبان و روسیه رد شد. در پی این حادثه غرب نیز در تایید ادعای اوکراین وارد عمل شد و روسیه را به دلیل به وجود آوردن بحران در شرق اوکراین و حمایت از جدایی طلبان به باد انتقاد گرفت. قرار شد ناظرانی از سازمان های بین المللی چند و چون ماجرا را پیگیری کنند و با رفتن به محل حادثه، به جمع آوری شواهد و مدارک بپردازند تا اینکه مشخص شود چه کسی مقصر این حادثه است. با اینحال با توجه به اینکه بعد سیاسی حادثه قوی تر از سایر ابعاد آن است بعید است به این زودیها و یا حتی برای همیشه، واقعیت حادثه آشکار شود.

رسالت:روز جهانی قدس

«روز جهانی قدس»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛صهیونیست ها چه فکر می کردند، چه شد؟ نبرد 17 روزه حماس با رژیم صهیونیستی، چهارمین نبرد جدی اعراب و اسرائیل است. طی نیم قرن اخیر، صهیونیست ها ارتش های عربی را بویژه در جنگ شش روزه در هم شکستند و هرجا جنگی بوده پیروزی با صهیونیست ها بوده است که دامنه تصرفات خود را گسترش دادند. اما با پیروزی انقلاب اسلامی این پیروزی ها به افول میل کرد. ارتش صهیونیستی از حالت تهاجمی به حالت دفاعی و از حالت پیشروی به عقب نشینی و التماس برای برقراری آتش بس رو آ ورد.

جنگ 33 روزه حزب الله با ارتش صهیونیستی، اولین طعم شکست را به صهیونیست ها چشاند و نشان داد اگر اعراب قصد جنگیدن داشته باشند راه برای پیروزی باز است. جنگ 22 روزه و 8 روزه حماس هم از همین دست پیروزی ها بود. اکنون انتفاضه رمضان، ارتش رژیم صهیونیستی را به دام انداخته است و رژیم صهیونیستی از این نبرد جان سالم به در نخواهد برد. صهیونیست ها در نبردهایی توفیق داشتند که از قبل، رهبران عرب را خریده بودند و فشنگ ها را قبل از خشاب گذاری، از لوله تفنگ اعراب درآورده بودند. اما امروز در برابر ارتش مردمی حزب الله، حماس و ... قرار دارند که قرار است تا آخرین فشنگ، تا آخرین نفر و تا آخرین نفس، جنگ ادامه پیدا کند. این راهبرد نه تنها سطح خودکشی ها در ارتش اسرائیل را بالا خواهد برد بلکه شکست را برای ارتش رژیم صهیونیستی رقم خواهد زد.

قرار بود رژیم صهیونیستی، مقاومت را در سوریه سرگرم کند. با پیروزی بشاراسد بر تروریسم، صهیونیست ها بازی داعش و تجزیه را در عراق به پا کردند تا شاید نگاه ها از سرزمین های اشغالی و ادامه جنایات صهیونیست ها در قدس شریف منحرف شود و حکام مستبد و کودک کش رژیم صهیونیستی نفسی تازه کنند. اما خدا خواست صهیونیست ها در تله جدید گرفتار آیند و بی اختیار به جنگی ناخواسته کشیده شوند. کشته شدن سه صهیونیست شهرک نشین و اقدامات تلافی جویانه صهیونیست ها مقدمه ای شد تا در آستانه روز قدس، روز نفرت جهانی از پدیده صهیونیسم، رژیم اشغالگر قدس به دام جنگ واقعی اعراب و اسرائیل که می توان آن را جنگ چهارم واقعی اعراب و اسرائیل توصیف کرد، کشانده شود.

پدیده های جنگ چهارم چیست؟ برای اولین بار آتش موشک های مقاومت تمام سرزمین های رژیم صهیونیستی حتی تل آویو و حیفا را در هم کوبید. اکنون بیش از نیمی از جمعیت سرزمین های اشغالی در پناهگاه ها به سر می برند. فعالیت اقتصادی تقریبا تعطیل است. ارتش اسرائیل که در نیم قرن اخیر سرزمین های زیادی از اعراب را به تصرف و اشغال درآورده است در جنگ چهارم حتی نتوانست 300 متر پیشروی داشته باشد. زیرساخت های دفاعی، خط تولید مهمات و موشک و آرایش نظامی مقاومت در غزه پس از دو هفته نبرد، دست نخورده باقی مانده و اسرائیل فقط توانسته است زنان، کودکان و پیران را در غزه هدف قرار دهد.

دستگاه اطلاعاتی اسرائیل از کار افتاده و هدف های انسانی، نه نظامی در دستور کار ارتش رژیم صهیونیستی است . شمار زیادی از نظامیان رژیم اشغالگر قدس کشته و زخمی شده اند که به تدریج آنها مجبور به اعلام بخشی از آن تلفات شده اند. آثار شکست و استیصال در کابینه اسرائیل و ارتش رژیم صهیونیستی مشاهده می شود. خط برقراری آتش بس در واشنگتن، پاریس، لندن، قاهره و ... فعال است اما نتوانستند کاری بکنند.

امروز جنازه صدها کودک فلسطینی و پیکر متلاشی شده خانواده های آنها بویژه در قتل عام های خانوادگی، در رسانه های جهان در جلوی چشمان مردم حیرت زده پنج قاره جهان قرار دارد. رژیم صهیونیستی بیش از این تاب این نفرت جهانی علیه خود را نخواهد داشت.

فردا روز جهانی قدس است. قرار است ملت های جهان در این روز به خیابان ها بیایند و جنایت های جنگی و کشتارهای بی رحمانه رژیم صهیونیستی علیه یک ملت بی دفاع را محکوم کنند.فردا شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، سراسر جهان را فرا خواهد گرفت.

فردا روزی است که اسرائیل علاوه بر چشیدن طعم شکست نظامی، طعم تلخ شکست سیاسی را خواهد چشید.

بدون شک تداوم پایداری و مقاومت در غزه در برابر ارتش تا بن دندان مسلح رژیم صهیونیستی، پیروزی جنگ چهارم اعراب و اسرائیل را به دنبال خواهد داشت. این پیروزی تحولات بزرگی را در حوزه سیاسی و نظامی منطقه رقم خواهد زد. پس از این دیگر رژیم صهیونیستی هرگز خود را درگیر یک نبرد نظامی با اعراب نخواهد کرد. امروز مردم غزه به نمایندگی از ملت فلسطین و اعراب و حتی کل مسلمانان جهان، با رژیم صهیونیستی می جنگند. امروز مردم سرزمین های اشغالی بویژه منطقه کرانه غربی رود اردن به نمایندگی از همه فلسطینی ها و مردم عرب و مسلمانان جهان، هر روز در برابر نظامیان صهیونیستی تظاهرات می کنند و مشعل فروزان مقاومت را روشن نگه می دارند.

و فردا همه جهان، یکصدا علیه جنایات اسرائیل و نیم قرن خونریزی، تجاوز، نقض حقوق بشر و جنایات گسترده جنگی قیام خواهند کرد و آزادی قدس شریف را فریاد خواهند زد.

قدس:غزه مظلوم

«غزه مظلوم»عنوان یدداشت روز روزنامه قدس به قلم پیرمحمد ملازهی است که در آن می خوانید؛زنان و کودکان فلسطینی در غزه با مظلومیتی تاریخی روبرو شده اند. از یک طرف از هوا و زمین و دریا زیر گلوله باران ارتش اشغالگر صهیونیستی قرار دارند که به هیچ معیار انسانی و اخلاقی خود را پایبند نمی دانند و از طرف دیگر عمده ترین رسانه های دنیای غرب و مدعی حقوق بشر مظلوم را جای ظالم نشانده اند و در فریب جهانیان تا آنجا پیش رفته اند که وجدانهای آگاه در خود غرب را به واکنش کشانده اند.

کشته ها و شهدای غزه مدام در حال افزایش است و هر کودکی که به خون کشیده می شود رسوایی کسانی است که می توانند کاری بکنند و جلوی این خونریزی ددمنشانه صهیونیست ها را بگیرند ولی نه تنها دست روی دست گذاشته اند بلکه آشکارا از کشتار فلسطینیان حمایت می کنند.

پرسش این است که چرا این همه کشتار زنان و کودکان مظلوم در بی تفاوتی جهانیان ادامه می یابد؟ اهداف پشت پرده این جنایت های ضد بشری چیست و چرا فلسطینیان قربانی می شوند؟ واقع امر آن است که پاسخ روشنی وجود ندارد. اما می تواند اهداف قصاب فلسطینیان «نتانیاهو» را حدس زد. دو احتمال در این خصوص قوی تر است. اول ایجاد و تشدید شکاف بین تشکیلات خودگردان و جنبش حماس، دوم به آزمایش گذاشتن گنبد آهنین اینکه رژیم صهیونیستی ورشکستگی اخلاقی خود را در غزه به نمایش گذاشته است، ظاهرا در مقابل اهداف پیش بینی شده از اهمیت چندانی برخوردار نیست. تلاش تشکیلات خودگردان و جنبش حماس برای آنکه دولت وحدت ملی تشکیل دهند روند صلح را تقویت می کند و صهیونیست ها برای برهم زدن همین روند است که به سلاخی مردم در غزه رفته اند.

جریان راستگرا و پنهان شده در پشت مذهب یهود به درستی می داند که وحدت در میان فلسطینیان اندیشه تأسیس کشور فلسطین را مجددا زنده خواهد کرد و برای آنکه جهانیان را فریب دهند حماس را بهانه قرار داده اند که توان پرتاب موشکی اش امنیت اسرائیل را به خطر می اندازد. در همین حال پروژه گنبد آهنین که آن همه روی آن سرمایه گذاری و تبلیغ شده است نیازمند آزمایش در صحنه واقعی جنگ و عملیات بوده است. بنابراین دور از ذهن است که سران جنایتکار رژیم صهیونیستی به مخالفت رو به گسترش افکار عمومی جهان بی اعتنا باشند و حساب سود وزیان عملیات جنایتکارانه خود را نداشته باشند.

لذا به آزمایش گذاشتن پروژه پر خرج گنبد آهنین، هدف مشترک رژیم صهیونیستی و آمریکاست. واقعیت آن است که توازن قدرت وجود ندارد. این را از یک ارزیابی مقدماتی از تعداد تلفات طرفین می توان بدرستی درک کرد. اما قدرت مقاومت در سلاح نیست بلکه در تحمل، قاطعیت در دفاع از خود و افشای چهره جنایتکاران است. وقتی نتانیاهو در دنیای غرب که حامی اوست با هیتلر مقایسه می شود به این معناست که خون زنها و کودکان مظلوم غزه دامن جنایتکاران را گرفته و آنها را به محکمه تاریخ کشانده است.

حامیان آمریکایی و اروپایی رژیم صهیونیستی نیز نمی توانند از لکه ننگ حمایت از کشتار مردم بی دفاع غزه دامن خود را پاک کنند. مردم غزه شهدای زیادی داده اند و هنوز هم خواهند داد اما یک موضوع را با خون خود روشن ساخته اند که کشتار بی گناهان راه حلی بدست نمی دهد و صهیونیست ها نمی توانند بقای ننگین خود را از این طریق در خاورمیانه همیشگی سازند. در عین حال مقاومت فلسطینیان در غزه را می باید جدا از محاسبات مادی در نظر گرفت. اصل مقاومت قطع نظر از عدم توازن مادی قدرت آینده را رقم خواهد زد. صلح و امنیت اگر برای غزه وجود نداشته باشد برای اسرائیل هم وجود نخواهد داشت و کشتارزنان و کودکان مظلوم غزه هیچ آرامشی را برای صهیونیست ها به ارمغان نخواهد آورد.

صهیونیست ها دیر یا زود می باید این واقعیت را دریابند که صلاح و ثبات و زندگی آرام بدون احقاق حقوق فلسطینیان خواب و خیالی بیش نیست. دنیای عرب و اسلام نیز مسؤول است. حمایت از غزه و توقف کشتار مردم مسؤولیتی تاریخی است که هیچ مسلمانی نمی تواند از آن شانه خالی کند. حکومت های دنیای عرب که نظاره گر بی تفاوت کشتار مردم غزه هستند در شرایط بوجود آمده مسؤولند و روزی مجبور به پاسخگویی خواهند شد. ملتهای مسلمان سرانجام روزی بیدار خواهند شد و حساب شهدای غزه را نه تنها از صهیونیست ها که از حکام خود هم خواهند گرفت.

در هر حال غزه امروز مظلوم است و صدای مظلوم را نمی توان برای همیشه در گلو خفه کرد. خون زنان و کودکان غزه ملتهای جهان را بیدار کرده و تظاهرات و محکومیت رژیم صهیونیستی تا قلب اروپا و آمریکا رسیده است. مقاومت غزه البته که بهای سنگینی دارد ولی در نهایت طعم تلخ شکست به کام صهیونیست ها خواهد بود.

سیاست روز:مقصد دیار قدس همپای جلودار...

«مقصد دیار قدس همپای جلودار...»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خواید؛انقلاب ایران، احیا کننده اسلام ناب محمدی(ص) بود، به گونه ای که باعث شد تا اهریمنان تاریخ لرزه براندامشان بیفتد و بفهمند، زمان یکه تازی و قلدری پایان یافته و یک ایدئولوژی ناب وجود دارد تا بتواند، دنیای ساخته دست آنها را ویران کند.

بیش از ۶۵ سال است که مردم فلسطین در هجوم دژخیمان صهیونیستی قرار دارند و همچنان ایستادگی می کنند تا حق به ناحق از دست رفته خود را پس بگیرند. پاره تن اسلام از سوی رژیمی از پیکره جهان اسلام جدا شده است، که زایش او از همان زمانی که آمریکا و انگلیس آن را به وجود آوردند، برای مقابله با ایدئولوژی و فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) بود.

تشکیل کشوری جعلی با نام اسرائیل بر آن بود تا جهان اسلام فرو بپاشد و دیگر نتواند به عنوان یک قدرت لایزال الهی و اسلامی در مقابل قلدران جنایتکار قد علم کند. سران کشورهای عربی - اسلامی با سهل انگاری، قصور و تن دادن به این ذلت، زمینه ماندگاری آن را تاکنون فراهم کردند.

اگر رفتار سران کشورهای عربی به گونه ای دیگر بود، آیا اکنون شاهد کشتارهای گاه و بی گاه مردم فلسطین از سوی جنایتکاران صهیونیستی می بودیم؟!

اما انقلاب اسلامی ایران این خواب خوش را از چشمان همه آنهایی که حامی این رژیم خونخوار بودند و هستند گرفت و از ۳۵ سال پیش تاکنون، آب خوش از گلوی دیوصفتان تاریخ پایین نرفته است.

فلسطین نقطه انسجام و اتحاد همه مسلمانان جهان است. شیعه و سنی از هر طیفی که به اسلام واقعی اعتقاد دارند و در دامن اسلام آمریکایی نیفتاده اند، دغدغه فلسطین دارند. غفلت از فلسطین و لبنان، شکست اسلام است. «هم غزه هم لبنان، جانم فدای اسلام» باید آرمان همه مسلمانان جهان باشد.

آنگاه که حضرت امام(ره) آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را روز جهانی قدس نامید، شاید کسی تصورش را هم نمی کرد که، چنین روزی در تاریخ ثبت شود و هر سال مسلمانان و آزادی خواهان جهان، در سراسر دنیا علیه رژیم صهیونیستی تظاهرات کنند و مرگ بر اسرائیل سر دهند.

استراتژی بلند مدت حضرت امام(ره) اگر نبود، موضوع فلسطین به فراموشی سپرده می شد و اینک جهان اسلام با استحاله گسترده ای همراه گشته بود.

انقلاب اسلامی همه برنامه ها و دسیسه های دشمنان اسلام را برباد داد و رویای آنها را باطل کرد.
اکنون مردم مظلوم فلسطین، دل به حمایت های مسلمانان جهان بسته اند که در رأس آنها نظام و مردم ایران اسلامی طلایه دار آن است.

سران کشورهای عربی که اکنون از گروه های تروریستی همچون داعش حمایت می کنند و آنها را به جان مسلمانان انداخته اند، اگر همین حمایت را از فلسطین می کردند، اکنون اوضاع و تحولات منطقه به نفع جهان اسلام بود.

نیروهای تکفیری که اکنون در سوریه و عراق به جنگ با اسلام مشغول هستند، باید لوله تفنگ خود را به سوی تل آویو نشانه بگیرند. اما تن دادن به ذلت سران برخی کشورهای عربی، باعث شده است اختلافات مذهبی در منطقه افزایش یابد و همین موضوع، دست سران رژیم صهیونیستی را برای جنایت بیشتر علیه مردم فلسطین بازتر گذاشته است.

میلیاردها دلار پول نفت مسلمانان خرج گروه های تروریستی تکفیری می شود و در کنار آن، مردم فلسطین زیر آتش پرحجم ارتش صهیونیستی جان می دهند و هیچ ابزار دفاع از خود هم ندارند.

از زمان آغاز نبرد نابرابر میان مقاومت اسلامی فلسطین با ارتش رژیم اسرائیل، ثابت شده است که همین مردم اگر تجهیز به سلاح شوند به راحتی می توانند، از پس صهیونیست ها برآیند. اکنون تنها حامیان واقعی این مردم مظلوم، ایران وحزب الله لبنان است.

لبنان زخم خورده رژیم صهیونیستی است. حزب الله به خوبی راه مقابله با چنین ارتشی را می داند و آن را به رزمندگان مقاومت آموخته است. حزب الله خاری در چشم اسرائیل است. تل آویو خوب می داند که در افتادن با چنین نیروی عقیدتی، تبعات سنگینی را برای او رقم خواهد زد.

مقاومت اسلامی فلسطین و حزب الله لبنان باید تقویت شوند. هم مادی، هم معنوی. رژیم اسرائیل از سوی دولت های آمریکا و اروپایی به شدت حمایت می شود. کمک های مالی بلاعوض و فروش تجهیزات و سلاح های پیشرفته نظامی به این رژیم به طور گسترده انجام می شود. آنها اسرائیل را به عنوان خط مقدم خود، در مقابل اسلام می دانند. آیا ما نباید به عنوان کشور انقلابی ایران اسلامی، از نیروهای مقاومت که در خط مقدم هستند حمایت کنیم؟!

سوریه، عراق، حزب الله لبنان، فلسطین همه این کشورها در خط مقدم مقاومت مقابل رژیم صهیونیستی قرار دارند.
آنهایی را که در زمانی شعار «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» سر می دادند و اکنون چند روزی است که بر سر آن مناقشه ای و مجادله ای به پا شده، به این سخن سید حسن نصر الله توجه می دهم که گفته است؛ «مردم لبنان از ایران انتظار ندارند که اگر اسرائیل علیه لبنان جنگ به پا کرد، مردم ایران به آنها کمک کنند. اما مردم لبنان لحظه ای که اسرائیل به ایران حمله کند، آنها لحظه شماری می کنند، نخستین کسانی باشند که علیه اسرائیل وارد جنگ می شوند.» با چنین اعتقاد راسخ و روحیه ای بسیار بی انصافی است که عافیت طلبی برخی را ببینیم.
دور زمانی است که این شعر و سرود حماسی به گوش نرسیده است. تنها چند بیت از آن که سروده استاد حمید سبزواری است، بخوانید؛

جانان من اندوه لبنان کشت ما را
بشکست داغ دیر یاسین پشت ما را
جانان من برخیز و بشنو بانگ چاووش
آنک امام ما علم بگرفته بر دوش
تکبیر زن لبیک گو بنشین به رهوار
مقصد دیار قدس همپای جلودار...

وطن امروز:حمله دشمن فرضی!

«حمله دشمن فرضی!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم محمد واعظی است که در آن می خوانید؛ هاشمی در سیبل عقده گشایی جدیدالاسلام ها، خیالبافی برای حصر هاشمی، حمله افراطیون به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، سناریوی حصر هاشمی توسط محافظه کاران کلید خورد!

جملات بالا تیتر مجموعه ای از رسانه هاست که در برابر توصیه های دلسوزانه «وطن امروز» به هاشمی رفسنجانی به صورت «خودجوش» و «بی مزد و منت» به سناریوپردازی پردامنه ای مبادرت ورزیدند. رویه ثابت این چند رسانه زنجیره ای خانوادگی چنین است که روزانه عکس هاشمی رفسنجانی را عامدانه روی جلد کار کرده و برخی موضع گیری های شبهه ناک وی را تیتر یک خط خبری خود می کنند. اصرار عجیبی بر هزینه سازی و جریان سازی به محوریت هاشمی دارند و در این میان از کشیدن پی در پی چک های بی محل از حساب آبرو و اعتبار وی نیز ابایی ندارند. همچنین در مقابل احزاب و گروه های زیادی را مترصد اجرای توطئه ضد رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در کشور جلوه می دهند. یک روز احمدی نژاد را رقیب خبیث می دانستند و امروز در دوره به قدرت رسیدن حسن روحانیِ دوست، هراس افکنی از هیولایی موهوم و ناشناخته که نقشه برای هاشمی می کشد را کلید زده، در دستور کار قرار داده اند! اما پشت پرده چه خبر است و مدیریت این جریان چگونه می اندیشد؟

«ساختن دشمن فرضی» یکی از شیوه های قدیمی سیاسیون کهنه کار است که به رغم تکیه بر کرسی قدرت، برای بقا و ماندگاری در حکومت از آن استفاده می کنند. امروز در شرایطی قرار داریم که در حوزه های مختلف قدرت میان 2 گروه منفعت طلب، تمامیت خواه و خودمحور کارگزاران و اصلاحات، جنگی با خط آتش مشخص دیده می شود. هر دو گروه یکدیگر را به تفرقه افکنی، فساد اقتصادی – سیاسی، بی هویتی و بحران زیستی متهم می کنند و در عین حال نسبت به فراهم آمدن شرایطی برای بهبود اوضاع در آستانه انتخاباتی دیگر نیز بشدت بدبین هستند. به نظر می رسد در چنین فضایی تلاش برای ایجاد دوقطبی فراحزبی میان هاشمی و گروهی نامشخص که صرفا «دشمن هاشمی» معرفی می شود، دستاویزی برای خوراک سازی درون گروهی و تلاشی ناامیدانه برای کاستن از عمق شکاف های موجود و حرکت به سمت وحدتی استراتژیک باشد. در این میان به نظر می رسد بالارفتن دوز میزان اظهارنظرهای «خودنقیض» هاشمی رفسنجانی در محورهای مختلف متناظر بر سیاست های کلی نظام و تحریک اخیر وی در افطاری مدیران رسانه های زنجیره ای نیز با برنامه قبلی و با هدف دمیدن در آتش فتنه ای جدید صورت می گیرد. اکنون چند جمله فراحزبی ذیل نقشه خوانی اخیر به برافروختگان از یادداشت «استدراج الهی در رفتار هاشمی» عرضه می داریم:

الف- نظام اگر به زعم دلواپسان هاشمیسم تمایلی به کلید زدن برخورد جدی با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام داشت حتی نیازی به سرانگشت اصولگرایان نداشت! در مقابل، فضا به مدد سنت استدراج الهی و با خودنقیضی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به سمت انزوای بدون جرح و محترمانه «هاشمیسم» و نه شخص هاشمی رفسنجانی به سرعت در حال حرکت است. نشانه های این رویداد مهم و تاریخی نیز در سیمای محزون و مضطرب جبهه زخمی هواداران قابل مشاهده است.

ب- جدیدالاسلام یا قدیم الاسلام! نسل انقلاب کرده یا افسران جوان متعهد به آرمان های بلند نظام جمهوری اسلامی! نظام هرگز میان هیچ کدام از این گروه ها که دل در گرو صیانت از مرزهای ایمانی و آرمانی و ملی و بین المللی ایران دارند، تفاوتی قائل نشده است. در مقابل جمع قابل توجهی از قدیم الاسلام های انقلابی همان ابتدا اعدام شدند و برخی مثل مسعود رجوی هنوز از آن سوی جوی سهم شان از انقلاب را طلب می کنند.

پس این مرزبندی ای نیست که از آن شاه ماهی شکار شود! ما همگی سربازان انقلاب هستیم و برای آینده این کشور امیدها داریم. پس تصور نشود نسل جدید برای ساختن ایران باید از «قدیم الاسلام ها» یا «کهنه انقلابی ها» اجازه بگیرد! بنا بر ارث بردن از انقلاب هم اگر بود همگی به واسطه هزار ارتباط سببی و نسبی از انقلاب ارث می بریم! حتی اگر برخی از کهنه انقلابیون تجدیدنظرطلب، فرضا تصمیم به محروم کردن ملت از ارث انقلاب داشته باشند نیز ما از یک سوم ماترک به حکم خدا بهره مندیم! دانشگاه آزاد که در این میان رقمی محسوب نمی شود و بحمدالله در گور بردنی هم نیست!

ج- آنچه حساسیت نیروهای انقلابی را در این ایام برانگیخته و در موقعیت حساس جهانی زمینه ساز نگارش «توصیه نامه دلسوزانه» قبلی و فعلی شده، برخی موضع گیری های اخیر هاشمی رفسنجانی در فضای سیاسی کشور در تقابل با شرع و عقل است که اتفاقا آشکارا نیز اعلام شده است. در همین رابطه ذکر برخی اصول ضروری می نماید:
1- صیانت از مرزهای فرهنگی کشور در شرایط جنگی خطرناک فعلی چیزی نیست که با «سانسورچی» خطاب کردن مسؤولان فرهنگی یا تکه پرانی های مشابه تغییر کرده یا به سمت سیاست های ابلاغی مستکبران حامی نظام لیبرال سرمایه داری شیفت پیدا کند. پس از قدم زدن در خط مقدم با بالابردن زیرپیراهنی سفید وادادگی اجتناب کنید که چنین اقداماتی قطعا هزینه های جدی در پی خواهد داشت!

2- سایبر جدیدترین مرز بین المللی است که به واسطه حساسیت بسیار زیاد آن شورایی عالی، مدیریت قانونگذاری و ساماندهی آن را با حکم رهبر انقلاب عهده دار شده است. بلندگو شدن برای مواضع رسمی آمریکا در حوزه فضای مجازی و تکرار شعار رسمی شورای امنیت ملی این کشور با عنوان جعلی «حمایت از جریان آزاد اطلاعات» مساله ای نیست که نظام و ملت را دچار رودربایستی و خجالت کند و فضا را برای «مستعمره سازی سایبری کشور» باز کند! پس محترمانه اما با صدای رسا از رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام می خواهیم از تکرار مواضع رسمی دشمن در حوزه سایبر پرهیز کند.

3- شاید بهتر باشد شاگردان کندذهن کلاس روابط بین الملل گری سیک- برژینسکی که رفت و آمدشان به اتاق های فکر دشمن در خروار خروار سند رسمی لو رفته افشا شده، فشار بر هاشمی رفسنجانی برای پوشیدن عبای بی اعتبار «مصالحه با آمریکا» را پایان دهند.

4- اقتصاد مقاومتی نسخه شفابخش دارونماهای سمی است که کارگزاران اقتصاد سرمایه داری در داخل کشور سال ها به ملت خوراندند. لطفا تلاش برای بازخورانی خوراک مسموم گذشته را پایان دهید!

جنگ ما با سال ها عقب ماندگی ناشی از بیماری سرمایه داری، توسعه سرطانی و اجرای دقیق نسخه های غلط اندر غلط جهانی در حوزه اقتصاد تازه آغاز شده است. برای پیروزی در این میدان هم قانونگذاری با هدف ایجاد شفافیت اقتصادی لازم است و هم حمایت از تولید کننده ایرانی اما همقدم با سازندگی اقتصادی نیاز داریم پاکسازی فضا از زالوصفتان خو گرفته با یک عمر مفت خوری و گرانفروشی و گردن فرازی را نیز به حول و قوه الهی اجرایی کنیم. ظاهرا دست کم در این یک حوزه با «ناطق» کارگزاران اشتراک فکری داریم...پس پیش به سوی عدالت علوی!

حمایت:رژیم صهیونیستی در سراشیبی سقوط

«رژیم صهیونیستی در سراشیبی سقوط»عنوان سرمقاله روزنامه حمایت به قلم دکتر محمد صادق کوشکی است که در آن می خوانید؛ارتش رژیم صهیونیستی از سه شنبه 17 تیر ماه، دور جدید حملات وحشیانه خود را در نوار غزه آغاز کرده است. این رژیم به بهانه مقابله با حملات موشکی مبارزان فلسطینی به اراضی اشغالی 1948 مناطق مسکونی و زیرساخت های نوار غزه را بمباران می کند. صهیونیست ها از بامداد روز جمعه گذشته نبردهای زمینی علیه غزه را نیز آغاز کرده اند. این در حالی است که جنایات رژیم صهیونیستی در طول شش دهه گذشته شامل اشغال، تجاوز، تنبیه جمعی، اعدام خودسرانه، بکارگیری بدون تمایز و وحشیانه زور، ضبط و مصادره زمین های فلسطینیان از طریق شهرک سازی، ساخت دیوار حائل و انتقال غیرقانونی شهرک نشینان، بازداشت خودسرانه و زندانی کردن بیش از 6 هزار فلسطینی، استفاده از شکنجه و دیگر اقدامات غیر قانونی علیه شهروندان غیر نظامی و تخریب خانه ها و انتقال اجباری شهروندان بوده است.در مقابل اما نیروهای مقاومت هم دست بسته نبوده و به توفیقاتی دست یافته اند.

گروه های مقاومت فلسطین در واکنش به تجاوزات اخیر رژیم صهیونیستی صدها موشک و گلوله دست ساز به سمت شهرک های صهیونیست نشین مجاور باریکه غزه شلیک کردند که به اذعان منابع صهیونیستی برای ارتش این رژیم غیرمنتظره بود. از سوی دیگر اخیرا یک سرباز صهیونیست را به اسارت خود درآورده اند، که اکنون انعکاس وسیعی در رسانه ای جهان داشته است. رژیم صهیونیستی تا امروز با داشتن یکی از قوی ترین و پیشرفته ترین ارتش های جهان و برخورداری از همه گونه کمک های مالی، تسلیحاتی و سیاسی نتوانسته اراده مقاوم یک ملت تنها و بی پناه محاصره شده را در هم بشکند. این رژیم با چنین ارتشی هنوز نتوانسته بیش از 500 متر در باریکه غزه پیشروی کند. لذا اسارت این نظامی صهیونیست در حقیقت نماد شکست این رژیم با چنین ارتشی است.

غزه نوار باریکه ای با عرض 11 کیلومتر و طول 45 کیلومتر و جمعیتی در حدود 2 میلیون نفر است که متراکم ترین منطقه جهان به لحاظ جمعیتی است. به همین دلیل است که در اثر حملات رژیم صهیونیستی بیشترین تلفات مردم و غیرنظامیان را دارد. با وجود همه محدودیت های مردم غزه و همچنین به رغم برخورداری رژیم صهیونیستی از همه نوع امکانات مالی و تسلیحاتی، این رژیم صهیونیستی است که تقاضای آتش بس دارد. بدیهی است اکنون که یکی از نظامیان آنها به اسارت نیروهای مقاومت درآمده می بایست تلاش کند که مبادله ای همچون مبادله ای که در خصوص گلعات شالیت صورت گرفت، انجام پذیرد. در این راستا رژیم صهیونیستی مجبور است شروط و خواسته های مردم فلسطین را بپذیرد. البته این در صورتی است که مبارزین فلسطینی مبادله را بپذیرند. همانطور که اشاره شد رژیم صهیونیستی نتوانسته به عمق بیش از 500 متر در داخل غزه پیشروی نماید. علل و عوامل متعددی در این روند تأثیرگذار بوده است. تاکنون تعداد بیش از 15 نظامی اسرائیلی خودکشی کرده اند و بیش از 35 نظامی اسرائیلی به دلیل خودداری از اجرای دستور و ورود به غزه بازداشت و محاکمه شده اند. کسانی نیز که وارد غزه شده اند سرنوشتی جز مجروح شدن و مرگ نداشته اند. بر اساس آخرین آمارها، تعداد کشته های ارتش رژیم صهیونیستی در غزه به بیش از 50 تن رسیده؛ از سوی دیگر تعداد زخمی های این رژیم نیز به بیش از صدها نفر رسیده است. در اینجا دیگر صحبت از زمین گیر شدن ارتش صهیونیستی نیست بلکه سخن از شکست این رژیم است. فقدان انگیزه ارتش رژیم صهیونیستی برای حمله و انگیزه بالای مدافعین غزه در دفاع از سرزمین، ناموس، و دین و آرمان هایش علل اصلی این شکست های رژیم صهیونیستی بوده است. همچنین می توان دست برتر مبارزین فلسطینی در طراحی های تاکتیکی و نظامی در مقابل ارتش مجهز رژیم صهیونیستی را دلیل دیگر برتری مبارزین مقاومت در برابر مهاجمین صهیونیستی دانست. رژیم صهیونیستی حدود 1 هفته است که به دنبال برقراری آتش بس افتاده، اما این نیروهای مقاومت هستند که این موضوع را نمی پذیرند. در حقیقت این رژیم صهیونیستی است که در موضع ضعف و حتی التماس افتاده است. به همین دلیل هیچ افق مثبتی فراروی این رژیم برای پیشروی در غزه وجود ندارد. البته تاکتیک رژیم صهیونیستی در تمامی جنگ های گذشته، کشتار وسیع مردم بوده تا مردم را رودرروی مقاومت قرار دهد و از این طریق بتواند بر مقاومت فشار وارد سازد. تاکتیکی که در جنگهای 33 روزه،22 روزه و 8 روزه هم به اجرا در آمد. البته این تاکتیک شکست خورده و هیچ گاه به نتیجه نرسید، هر چند امروز نیز در حال اجرا و پیگیری است. این تاکتیک از قبل از تشکیل رژیم صهیونیستی توسط گروه های شبه نظامی آرگون، اشترن و هاگانا ایجاد شده و تاکنون نیز تداوم داشته است.

نطفه و بنیاد این رژیم از ابتدا بر پایه کشتار وسیع مردم بیگناه و ایجاد وحشت در بین ملت های منطقه بسته شده است. با توجه به حجم وسیع کشتار فلسطینی ها و نیز به رغم حملات گسترده نظامیان رژیم صهیونیستی و همچنین حمایت های گسترده غرب، این رژیم هنوز نتوانسته به اهداف راهبردی خود از جمله خلع سلاح مقاومت و نابودی آن دست یابد. هرچند که حزب الله لبنان اعلام کرده که از مقاومت غزه حمایت می کند اما احتمال ورود مستقیم آن به صحنه تحولات غزه بسیار اندک است. حزب الله لبنان همواره بیشتر تلاش کرده به جای ورد مستقیم به میدان نبرد، حمایتهای لجستیکی از مقاومت فلسطین به عمل آورد. با توجه به مجموعه عوامل دخیل در تحولات غزه، می توان چشم انداز آتی این تحولات را چنین ترسیم کرد که رژیم صهیونیستی در سراشیبی سقوط قرار گرفته و جز شکست و نابودی راه دیگری ندارد. کشورهای منطقه و همچنین سایر ملل مستقل و حامی مظلومین سراسر جهان می توانند با حمایت های سیاسی، حقوقی و حتی اقتصادی از مردم مظلوم غزه، دین خود را به مقاومت ادا کنند و بکوشند تا با مقابله حقوقی و سیاسی در سراسر جهان با این رژیم کودک کش، نقش ویژه خود را ایفا کنند.

جوان:روز جهانی قدس در فضایی متفاوت

«روز جهانی قدس در فضایی متفاوت»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم دکتر ید الله جوانی است که در آن می خوانید؛فردا روز قدس است، اما روزی متفاوت با تمامی روز های جهانی قدس در سال های پیشین خواهد بود. فردا حق مداران عالم و تمامی مستضعفان جهان اعم از مسلمان و غیر مسلمان، ندای مظلومیت مردم روزه دار و به خاک و خون کشیده شده غزه را فریاد خواهند زد. فردا علاوه بر ایران اسلامی، جهان شاهد خروش آزادیخواهان و ظلم ستیزان علیه رژیم خون آشام صهیونیستی و حامیان منطقه ای و فرا منطقه ای اش خواهد بود. فردا روز خلق حماسه هایی خواهد بود که پیامش در دو کلام می گنجد: «صهیونیست ها فرو می ریزند و قدس شریف آزاد خواهد شد.»

حضرت امام خمینی در سال 1358 با اعلام آخرین روز جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس، ملت های مسلمان و دیگر آزادیخواهان و مستضعفان جهان را به حرکت در مسیری فراخواندند که اینک شاهد ثمراتش هستیم. اکنون و پس از 35 سال از آن زمان، برای مقاومت فلسطین آنچنان عمق استراتژیکی ایجاد شده که هیچ قدرتی قادر به فروریختن آن نخواهد بود.

حضرت امام (ره) با اعلام روز قدس تمامی مسلمانان و مستضعفان جهان را به همراه شدن با ملت مظلوم فلسطین فراخواندند و اینک اهداف راهبردی از اعلام روز قدس محقق شده است. روز قدس در سال 1358 در فضایی اعلام شد که بسیاری بر این تصور بودند که با آغاز روند سازش میان اعراب و رژیم جعلی اسرائیل، حقوق ملت مظلوم فلسطین برای همیشه تاریخ پایمال خواهد شد و در نهایت صهیونیست ها موفق خواهند شد به رؤیای حکومت نیل تا فرات خود جامه عمل بپوشانند اما اینک همه کار شناسان و صاحب نظران بر این اعتقاد هستند که رژیم صهیونیستی در تنگنای استراتژیک قرار گرفته است. صهیونیست برای رهایی از این تنگنای استراتژیک در غزه حمام خون به راه انداخته است، لکن هیچ تردیدی نیست که این دست و پا زدن، نه تنها هیچ گشایشی برای آنان در پی نخواهد داشت، بلکه مسیر فروریختن شان راه هموارتر می سازد.

حضرت امام (ره) روز قدس را روز اسلام و روز فریاد زدن بر سر مستکبران معرفی کرده و فرمودند: «مسلمانان جهان باید روز قدس را روز همه مسلمین، بلکه همه مستضعفین بدانند و از آن نقطه حساس در مقابل مستکبرین و جهانخواران بایستند و تا رهایی مظلومان از زیر ستم قدرتمندان از پای ننشینند و مستضعفان جهان که اکثریت قاطع جهان را تشکیل می دهند، مطمئن باشند که وعده حق تعالی نزدیک است و ستاره نحس مستکبران رو به زوال و افول است.»

تحولات سال های اخیر در جهان اسلام و خصوصاً غرب آسیا نشان می دهد که چگونه ستاره نحس مستکبران رو به افول است. طی 10 سال گذشته، همه سیاست ها و طرح های راهبردی امریکا و رژیم صهیونیستی و متحدین شان در این منطقه با شکست مواجه شده است.

تمام ظرفیت های نظام سلطه در قالب یک جبهه غربی – عربی – صهیونیستی و ترکی در سال های اخیر فعال شد و پیچیده ترین توطئه ها را در کشورهایی چون سوریه و عراق به اجرا در آورد تا شاید بتواند محور مقاومت شکل گرفته در برابر صهیونیست ها را در هم ریزد، لکن تمام نشانه ها از شکست این توطئه ها و رسوا شدن بازیگرانش حکایت می کند. صهیونیست با این تصور که عقبه مقاومت ضعیف شده و کشورهایی چون ایران، سوریه، عراق و حزب الله لبنان درگیر مسائل خود و بحران های داخلی شده اند، جنگ علیه غزه را با هدف از بین بردن قدرت دفاعی گروه های مقاومت فلسطینی آغاز کردند، اما در همان روزهای آغازین این جنگ نابرابر مشخص شد که صهیونیست ها بار دیگر دچار اشتباه محاسباتی شده و به خطا رفتند.

آری، روز قدس امسال در فضایی برگزار می شود که بی سابقه ترین جنگ میان صهیونیست ها و مقاومت فلسطینی در جریان است.

فضای روز جهانی قدس امسال از جهاتی متفاوت از روزهای قدس در سال های پیشین است که مواردی از این تمایزها عبارت است از:

1- در این فضای جدید و متفاوت، برای آشکارسازی چهره خون آشام صهیونیست ها و حامیان اروپایی و امریکایی آنها، نیازی به واگویی جنایات هولناک آنها در صبرا و شتیلا و دیر یاسین و ... نیست. اکنون تمامی مردم دنیا به چشم، نظاره گر توحش مدرن هستند و در قاب تلویزیون های خود هر ساعت و هر لحظه، صحنه های هولناک، جگرسوز و باور نکردنی به خاک و خون غلتیدن زنان و کودکان بی گناه و مظلوم غزه در مناطقی چون «شجاعیه» را مشاهده می کنند. مردم جهان و خصوصاً جوانان در هر کشوری، به چشم می بینند که صهیونیست ها چگونه علیه بشریت جنایت مرتکب شده و به نسل کشی فلسطینی ها روی آورده اند. بمباران 25 بیمارستان در غزه از سوی صهیونیست ها، برای همگان ثابت نمود که سردمداران این رژیم به هیچ یک از اصول انسانی پایبند نیستند.

2- در این فضای جدید و متفاوت، وجدان های بیدار به ویژه در کشورهای اروپایی و حتی در درون امریکا و سرزمین های اشغالی، تحرک آفرین شده و امواج انسانی را برای مخالفت و مقابله با آدم کشی ها و جنایات ضدبشری صهیونیست ها پدید آورده است. اینک در بسیاری از شهرهای جهان، مردم روانه خیابان ها می شوند تا با فریادها و پلاکاردهایشان، از ظلم و ستم صهیونیست های آدمکش و خونخوار، ابراز انزجار نمایند و با اهالی غزه مظلوم و خانواده های داغدار فلسطینی اعلان همدردی کنند. در این فضای جدید، در کشورهای غربی صف ملت ها در حال جدا شدن از صف حاکمان است. در حالی که رهبران کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری با نتانیاهو تماس برقرار کرده و از جنایات صهیونیست ها حمایت می کنند، مردم همین کشورها در تظاهرات گسترده و اجتماعات وسیع خیابانی، علیه صهیونیست ها شعار داده و از ملت مظلوم فلسطین حمایت می کنند، حتی اگر در کشورهای مدعی آزادیخواهی و طرفدار حقوق بشر مانند فرانسه، مورد هجوم پلیس قرار گیرند و برای پراکنده کردنشان از گازهای اشک آور استفاده شود.

3- روز قدس امسال در فضایی برگزار خواهد شد که پرده از چهره های نفاق در امت اسلامی فرو افتاده و جریان حامی رژیم صهیونیستی در منطقه افشا شده است. اکنون برای اکثریت مسلمانان جهان این واقعیت آشکار شده که جریان تکفیری داعش طی سال های اخیر، با بحران آفرینی در سوریه و عراق و به راه انداختن جنگ خانگی در میان امت اسلام با بر ادر کشی، بیشترین خدمت را به رژیم صهیونیستی کرده است. اینک برای همگان روشن شده که فرقه تکفیری و تروریستی داعش، دست پرورده صهیونیست ها و امریکایی ها بوده و با آتش افروزی در جهان اسلام و هدف قرار دادن محور مقاومت، به دنبال تأمین امنیت رژیم صهیونیستی و منافع امریکا است. حوادث خونین این روز های غزه و سکوت داعشی ها و کشور های حامی این فرقه در منطقه مانند عربستان، قطر، اردن، ترکیه و ... در قبال این حوادث، ماهیت وابسته این مجموعه به نظام سلطه و صهیونیسم بین الملل را افشا نمود.

4- در فضای روز قدس امسال، امید میان آزادیخواهان و مستضعفان برای فروریخته شدن نظام سلطه و صهیونیسم بین الملل، بیش از هر زمان دیگر جلوه گر خواهد شد. حوادث غزه و جلوه گری روحیه مقاومت و شهادت طلبی مردان و زنان فلسطینی از یک طرف و استیصال و در ماندگی صهیونیست ها برای ادامه نبرد یا پذیرش شروط مقاومت برای پایان جنگ از طرف دیگر، از پیروزی خون بر شمشیر و گزینه مقاومت بر سازش خبر می دهد.

آفرینش:چشم پوشی یا ترس از مطرح شدن مشکلات

«چشم پوشی یا ترس از مطرح شدن مشکلات»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی ایران می گذرد و به قولی جوانان امروز نسل سومی های انقلاب هستند. اما این نسل سومی ها به سبب هجوم فرهنگی غرب و گسترش امکانات ارتباطی و از همه مهمتر عدم توجه به امورات جوانان در معرض مشکلاتی قرار گرفته اند.

پس از گذشت سه دهه هنوز نتوانسته ایم در قالب یک نهاد و یا برنامه جامع به امورات و نوع خواسته های جوانان رسیدگی کنیم.

امروز نحوه ارتباط دختر و پسر و دوستی های متفاوت آنها به سبب بی برنامگی به یکی از معضلات جوانان و خانواده ها تبدیل شده است. دوستی های خیابانی، دوستی های اینترنتی، دوستی های تلفنی، دوستی در محیط های دانشگاهی و آموزشی و...، همه این ها از جمله مواردی هستند که جوانان با آن روبه رو هستند که در برخی موارد سازنده بوده و در بسیاری از موارد به علت نبود مدل های سالم و کارشناسی شده به ضرر و سردرگمی جوانان منجر شده است.

نبود موقعیت های اجتماعی مناسب در جامعه و خانواده ها و عدم فراهم سازی شرایط لازم برای روابط سالم در محیط های آموزشی علت اصلی این امر است که امروز مشاهده می کنیم دوستی ها و ارتباط دخترو پسر به پایه مدارس راهنمایی و پایین تر کشیده شده است.

اما اشکال اساسی ترعدم پذیرش این واقعیت در جامعه می باشد. جامعه باید این واقعیت را قبول کند و برای آن برنامه ریزی نماید و به جای اینکه به فکر ازبین بردن این روابط و جدا کردن آن باشیم باید این ارتباط را سامان دهیم و برای آن برنامه ریزی کنیم.

سوال اینجاست که کدام نهاد یا سازمان وظیفه هدایت و الگوسازی برای ارتباط بین دختر و پسر را بر عهده دارد؟ کدام نهاد وسازمان باید بر نحوه ارتباط این جوانان نظارت داشته باشد؟ آیا وظیفه رسانه ملی ، سازمان ملی جوانان، وزارت فرهنگ و ارشاد، نهادهای آموزشی و دانشگاهی است که این ارتباط را مدیریت کنند؟ آیا وظیفه نیروی انتظامی است که فرهنگ ارتباط و سطح دوستی های جوانان را مشخص کند و برای آن خط قرمز بکشد؟!

خانواده ای که دختر و پسر خود را به بطن جامعه می فرستد، به امید نظارت و رسیدگی کدام نهاد و سازمان باید باشد تا جوانش از گزند انحرافات و مفسده های اجتماعی مصون بماند.

اگر وظیفه این نهادهاست باید اعلام کنند که چه اقدامی تاکنون برای بهبود وضعیت جوانان داشته اند تا دوستی های ناسالم خیابانی به مدارس راهنمایی و ابتدایی کشیده نشود! و یا اصلا توانایی و صلاحیت رسیدگی به ارتباطات و خواسته های جوانان را دارند.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اجتماعی، راهکار جامعه شناسانه و منطقی برای کنترل روابط بین دختر و پسر در مدیریت دانشگاه ها و مراکز تربیتی و آموزشی به دست متخصصان و بر اساس اصول علمی می باشد که می تواند گره گشای این کلاف سردر گم باشد.

متاسفانه ما در چندین سال گذشته و فقط بیماری را تشخیص داده ایم و از شدت تخریب آن سخن گفته ایم، آیا اقدامی هم برای بهبود این وضعیت انجام داده ایم.

شانه خالی کردن از زیر بار مسولیتی که به علت عدم توجه کافی در سال های گذشته دچارپیچیدگی و سردرگمی شده، نمی تواند برآورده کننده انتظارات جامعه باشد.

امروز بسیاری از جوانان به سبب عدم نظارت کافی و غیرکارشناسی در دام بسیاری از فسادهای اخلاقی و اجتماعی گرفتار شده اند که بسیاری از آنها حتی قادر به بازگشت در کانون خانواده نیستند. حال بیایید یک سوال از خودمان بپرسیم؛ مسول رسیدگی و نجات این جوانانی که به خطا و اشتباه طی مسیرکرده اند برعهده کیست؟ آیا با بی تفاوتی های ما محکوم به سرزنش و نابود شدن هستند!.

شرق:روز قدس، همه با هم

«روز قدس، همه با هم»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم مصطفی ایزدی است که در آن می خوانید؛«غزه» مظلوم در خون است، چون پرنده ریزجثه پروبال شکسته گرفتار در چنگال کرکسی خون آشام و گرسنه. مقاومت و ارزش مقاومت یعنی همین. فلسطینیان، سال های بسیاری است که چون غزه امروز در معرض بلعیدن توسط غاصبان بی رحم سرزمینشان هستند.

اما این رنج دیدگان و مظلومان قرن بیستم، بزرگ تر از آن هستند که به این شیوه های خونباری که بر شهر و زندگی آنان تحمیل شده، تن دهند و تسلیم صهیونیست های ستمگری شوند که متاسفانه از طرف قدرت های بزرگ جهان نیز حمایت و پشتیبانی می شوند. صدای مظلومیت زنان و کودکان غزه و تمامی شهروندان بی دفاعی که در زیر فشار ددمنشانه رژیم جعلی و بدنام اسراییل قرار دارند، صدایی نیست که در حاشیه مدیترانه خاموش شود.

امروز در بسیاری از کشورهای جهان، به ویژه در شهرهای بزرگ و کوچکی که برای راهپیمایی و اعتراض، مجوز دولتی نیاز ندارد، صدای مظلومیت این مردم مصیبت دیده، توسط دیگر مردم مسلمان و غیرمسلمان به فریاد تبدیل شده است. حتی در کشورهایی که دولتمردان آنها رغبت چندانی به معرکه جاری در غزه و فلسطین ندارند و آشکارا از حمایت مظلومان سر باز می زنند، صدای فلسطینیان در خاک و خون غلتیده، بازتاب مناسب داشته است.

این جریان های مردمی حامی مظلومان فلسطینی، می تواند به مرور بر حاکمان کشورها فشار وارد کند تا لااقل قدری از حمایت های ظالمانه دولت ها از رژیم غاصب صهیونیستی بکاهد. اما در ایران اسلامی، در این چند روز جز از رسانه ها و دولتمردان، حمایت خیابانی مشاهده نشد. علی الظاهر با نزدیک شدن روز جهانی قدس که روز فریاد علیه ستمگران صهیونیست است، تحرکی جز در آن روز دیده نخواهد شد. روز جمعه آینده، سوم مرداد، اما روز حضور جمعیت های میلیونی و بزرگ در سراسر ایران اسلامی است. در این روز که آخرین جمعه ماه مبارک رمضان است، در هر گوشه از جهان که برای مردم فرصت فریادزدن علیه صهیونیست ها پیدا شود، مردم به صحنه خواهند آمد و ادای تکلیف می کنند.

امسال با شرایط خاصی که در غزه خونین پیش آمده، این فریادها بلند و بلندتر خواهد شد و البته باید متضمن بازخواست از حاکمان ساکت در اقصی نقاط گیتی هم باشد. در ایران، روز جمعه، همه خواهند آمد. همه جناح های سیاسی، همه مردم طرفدار مظلومان، همه حقیقت طلبان و همه کسانی که با خشونت و خونریزی و مظلوم کشی مخالفند، در صحنه خواهند بود. حق هم همین است. مسلمانان با هر دیدگاه سیاسی و فکری که در معادلات اجتماعی روز می گذرانند، در روز قدس همگام با یکدیگر و به دور از رقابت های روزمره، به داد مظلومان فلسطین، به ویژه مردم بال و پر شکسته غزه، پاسخ شایان خواهد داد.

مردم سالاری:تفکر هیتلری صهیونیست ها در غزه

«تفکر هیتلری صهیونیست ها در غزه»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم علی مددی است که در آن می خوانید؛17 روز از تهاجم نظامی صهیونیستها به مردم مظلوم غزه می گذرد در حالی که ده ها سال از اشغال فلسطین می گذرد و اگر امروز تعداد شهدای این تهاجم نابرابر از مرز 500 نفر گذشته، آمار دقیقی از تعداد شهدای فلسطینی که به دست صهیونیستها جان باخته اند، در دست نیست. اما باید پاسخ بدهیم که گناه این مردم بی دفاع چیست؟ آیا درست است که مردم فلسطین را از وطنشان بیرون کنند؟ سالها در محاصره غذایی و دارویی قراردهند و یک باره با بهانه ای واهی، جان و مالشان را تهدید کنند؟ آیا درست است که در برابر دیدگان مادران فلسطینی، فرزندانشان را به خاک و خون بکشند؟ آیا درست است خانه و محل کار این مردم مظلوم را با سلاح های ویرانگر مورد هجوم قرار دهند و از همه بدتر آنکه بیمارستان را در غزه بمباران کنند در حالی که بر اساس توافقنامه های جهانی، بیمارستان نباید در معرض تهدید جنگی قرار گیرد و این نوع تهاجم، کاری غیر انسانی شناخته شده است.

اما جنگ همواره مورد نکوهش تمامی انسان های فهیم بوده و کشتارهای بی رحمانه ای که در جنگ جهانی اول و دوم یا جنگ بین کشورها از جمله جنگ ویتنام رخ داده، هرگز از ذهن مردم پاک نمی شود. هیچ کس به خود جرات نمی دهد از هیتلر به نیکی یاد کند یا از خونخواران تاریخ همچون چنگیز، اسطوره بسازد. اما امروزه سردمداران رژیم اشغالگر قدس مورد حمایت قرار می گیرند و در حالی که زنان، کودکان و غیر نظامیان را در غزه می کشند، از سوی کشورهای مدعی حقوق بشر از جمله انگلیس، آلمان و آمریکا حمایت می شوند.

اما به راستی این تهاجم را چگونه می توان تحلیل کرد؟ کشتار مردم غزه، جنگی مذهبی، سیاسی و غیر انسانی است. امروزه صهیونیست ها نه به عنوان یک یهودی، بلکه به عنوان صهیونیست دست به کشتار مسلمانان می زنند تا جنگ مذهبی را در اذهان عمومی تداعی کنند. این در حالی است که ادیان الهی با هر نوع کشتار به ویژه انسانهایی که پیرو دین الهی باشند، هیچ موافقتی ندارند. بنا بر این جنگ غزه، جنگ عده ای تندرو، علیه دین اسلام است. نکته دیگر رویکرد سیاسی در حمله به غزه است.

امروزه مذاکرات ایران با 1+5 به نتایج خوبی رسیده و به زودی رابطه ایران با جهان به حالت عادی در می آید و این چیزی است که برای رژیم اشغالگر قدس قابل قبول نیست. بنابراین کشوری که بقای خود را در تفرقه دیده، سعی می کند عقده خود را در قالب کشتار مسلمانان غزه به نمایش بگذارد. از سوی دیگر به روز جهانی قدس نزدیک می شویم و در این روز مسلمانان، بلکه آزادی خواهان دنیا به رفتار صهیونیستها اعتراض می کنند. بنابراین صهیونیستها با فرار رو به جلو و تهاجم به غزه سعی می کنند اعتراض جهانیان را تحت شعاع قرار دهند، غافل از اینکه بر خشم مسلمان افزوده شده و صهیونیست در اذهان جهانیان منفورتر می شود. بحث بعدی زیاده خواهی صهیونیستها است.

این رژیم اعلام کرده که تهاجم خود را تا اشغال کامل غزه ادامه خواهد داد. بنا بر این زنگ خطر برای کشورهای مسلمان به صدا درآمده و باید مراقب باشند، زیرا امکان دارد گزینه بعدی کشور مسلمان دیگری باشد. کشورهای مسلمان باید بدانند که تفکر صهیونیست، تسخیر کامل جهان و ادامه تفکر هیتلری است. به همین دلیل باید نگران همه گیر شدن این تفکر باشیم. اما در پایان لازم است به این جمله امام حسین (ع) برسیم که فرمودند «اگر دین ندارید، آزاده باشید».

اکنون سخن مردم مظلوم غزه با انسانهای آزاده جهان از این نوع است. آزادگان جهان و آنها که به معنای واقعی، مدعی حقوق بشر هستند، نباید سکوت کنند. اگر کشته شدن یک کودک در کشورهای پیشرفته با واکنش گروه های حقوق بشری رو به رو میشود، اکنون زمان آن است که تمامی گروه های حقوق بشری و البته هر کس که خود را انسان می داند، نسبت به کشتار غزه واکنش نشان دهد و خواهان مجازات متجاوزان صهیونیست شود. بی شک روز قدس بهترین زمان برای حضور است برای آنکه انسانها اعلام کنند که مسلمان هستند و اگر هم مسلمان نیستند، ثابت کنند که ازاده هستند.

دنیای اقتصاد:تقویت رقابت یا بسط انحصار؟

«تقویت رقابت یا بسط انحصار؟»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم رضا بخشیانی است که در آن می خوانید؛طی هفته های گذشته، ایده شکل دهی قطب سوم خودروسازی از سوی مسوولان محترم دولت یازدهم به طور متناوب در رسانه ها مطرح شده است. این موضوع به ویژه در مصاحبه مشاور عالی رئیس جمهور با روزنامه دنیای اقتصاد مورخ 29/4/93 به طور مشروح تبیین شد. با وجود جذابیت اولیه ای که در ظاهر این طرح و ایده به چشم می خورد، اما تجربه منفی سه دهه گذشته کشور در بحث صنعت خودرو سبب شده است تا تحلیلگران اقتصادی با نگاه تردید و ابهام به این طرح بنگرند.

تردید و ابهامی که نه از ناحیه اهداف برنامه ریزان دولت یازدهم، بلکه از ناحیه ساز و کارهای حاکم بر بازار و صنعت خودرو کشور نشأت گرفته است. آن طور که مهندس ترکان در مصاحبه خود عنوان داشته است هدف دولت از شکل دهی قطب سوم خودروسازی، برخورداری کشور از «خودروسازی رقابت پذیر و دارای قدرت صادرات» است.
مسلما این هدف از منظر تمام کارشناسان اقتصادی هدفی مطلوب است؛ اما آنچه در این میان محل پرسش است سازوکار دستیابی به چنین هدفی است. آیا چنین هدفی در گذشته برای شکل دهی قطب دوم خودروسازی کشور مدنظر نبوده است و آیا فضای صنعت و بازار خودرو کشور با شکل گیری قطب دوم خودروسازی رقابتی تر و پویاتر شده است؟ آیا حجم صادرات صنعت خودرو کشور پس از شکل گیری قطب دوم خودروسازی افزایش چشمگیری یافته است؟

با بررسی تجربه سه دهه گذشته صنعت خودرو می توان دریافت که پاسخ اکثر پرسش های فوق منفی است. درواقع شکل دهی قطب دوم خودروسازی در کشور نه تنها سبب ایجاد بازار و صنعت رقابتی خودرو نشده است، بلکه به نوعی می توان آن را گامی جهت تضعیف میزان رقابت در بازار خودرو نیز ارزیابی کرد. اگر پیش از این منافع یک خودروساز ایجاب می کرد تا بازار خودرو ایران، بازاری غیررقابتی، بسته و انحصاری باشد، امروز منافع تعداد بیشتری از شرکت های خودروساز، این مهم را ضروری می سازد. درواقع شکل گیری شرکت های متعدد خودروسازی در داخل، حلقه بسته ای را در اقتصاد ایران شکل داده است. در حلقه اول، دولت به خاطر حمایت از تولید داخل و شرکت های خودروساز، اقدام به وضع تعرفه بالای واردات خودروهای خارجی می کند. در حلقه دوم خودروسازان داخلی با بهره گیری از رانت بازار انحصاری داخلی، اقدام به تولید خودروهای کم کیفیت، با تیراژ پایین و قیمت های بالا می کنند. در حلقه سوم، منافع درآمدی دولت و شرکت های خودروسازی ایجاب می کند تا وضعیت موجود– وضع تعرفه های بالا و شکل دهی بازار انحصاری– برای مدت طولانی و در دولت های مختلف همچنان حفظ شود. این امر به معنای انکار تلاش و زحمات گسترده بخش ارزنده ای از مهندسان و کارکنان با تجربه صنعت خودرو کشور نیست؛ اما باید توجه داشت در یک بازار انحصاری، تیراژ پایین، هزینه های حاشیه ای سرسام آور و کیفیت پایین شرکت های خودروسازی در طول زمان آنها را به بنگاه های غیرقابل رقابت با شرکت های مشابه خارجی تبدیل کرده و سبب از بین رفتن تمامی این تلاش ها و زحمات شده است.

در این میان آنچه مغفول مانده این است که کیفیت بالای خودرو عامل رقابت نیست، بلکه این فشار بازار رقابتی است که سبب می شود تا تولیدکننده برای حفظ و بقای خود در بازار، مجبور به ارائه بهترین محصول با بالاترین درجه از کیفیت باشد. مسوولان محترم دولتی طی دهه های گذشته به خودروسازان توصیه کرده اند به منظور کسب توانایی رقابت با بنگاه های خارجی، کیفیت محصولات خود را افزایش دهند که این درواقع نقض اصل فوق الذکر است.

همچنین صرف تاکید بر خصوصی بودن قطب سوم خودروسازی ـ آن طور که در مصاحبه مشاور عالی رئیس جمهوری ـ مورد تاکید قرار گرفته با توجه به تجربه گذشته نیز درمان درد صنعت خودرو نخواهد بود. همان طور که اشاره شد از منظر نگارنده، مساله اصلی صنعت خودرو، بازار انحصاری و غیررقابتی آن است که انگیزه و فشار لازم برای ارتقای کیفیت خودرو و حضور در بازارهای خارجی را از شرکت های داخلی گرفته است. به نظر می رسد پس از گذشت سه دهه از سیاست های حمایتی دولت از شرکت های خودروساز و مشاهده نتایج عینی آن، دیگر چنین توجیهی برای حفظ وضعیت موجود منطقی نباشد. نگارنده بر این نظر است که گام مهم و اساسی دولت محترم یازدهم، جهت ایجاد تغییر، می تواند کاهش تدریجی وضعیت انحصاری بازار خودرو باشد. در صورت اتخاذ چنین سیاستی، حضور قطب سوم خودروسازی می تواند نویدبخش روزهای خوب برای آینده صنعت خودرو باشد.