اعتمادملی: همخوان نبودن شماره سيمكارت و سند آن اتفاقي است كه خريداران را براي رفع اين مشكل مدتها به دردسر مياندازد اما اين تنها بخش كوچكي از نگراني و دردسر مشتركان است؛ اين بيتوجهي مخابرات ميتواند بستر بسياري از جرائم را بيافريند و خطرناكتر از آن چيزي باشد كه فكرش را ميتوان كرد.
چون شمارهاش با 1006 تمام ميشد براي خريدنش ترديد نكردم و پس از تحويل دادن تمامي پول، سيمكارت و سند را در حالي تحويل گرفتم كه بسته پلمپشده مخابرات به من اجازه نداد در مورد همخوان نبودن سند با سيمكارت شك كنم. سيمكارتهاي همراه اول طوري بستهبندي ميشوند كه شماره آن در بستهبندي مشخص است و روي سيمكارت شماره خط نوشته نشده است. پس از باز كردن بسته و قراردادن سيمكارت در گوشي، متوجه شدم شماره آن 1007 است! خيلي جا خوردم و با فروشنده تماس گرفتم، چون تنها دليلم براي خريد اين خط، شماره آن بود. البته براي تماس و پيگيري موضوع دليل مهمتري هم داشتم؛ تلفن همراه اصليترين راه رديابي مجرمان و جنايتكاران است. كارآگاهان در روبهرو شدن با هر حادثه جنايي اولين كارشان رديابي تلفن همراه است و با اين روش بسياري از بزهكاران مجال انجام دادن نقشههايشان را پيدا نميكنند. وارد شدن موبايل به كشور و همهگير شدن آن فرصت خوبي را براي كارآگاهان اداره آگاهي فراهم كرده است تا زودتر به متهمان برسند. در پروندههاي قتل، آدمربايي، مزاحمت، باجگيري و كلاهبرداري معمولا رديابي موبايل راحتترين راه است كه در بيشتر موارد به نتيجه ميرسد و بررسي ريز مكالمات متهم يا قرباني واقعيات زيادي را رو ميكند. <همراه> بودن اين تلفنهاي تازهوارد يك فرصت عالي است، چون پليس با يافتن مكان قرار داشتن موبايل، صاحب آن را پيدا ميكند.
در حالي كه سند 1006 در يك دست و سيمكارت 1007 در دست ديگرم بود پروندههايي را كه از طريق تلفن همراه كشف شدهاند در ذهنم مرور كردم. كارآگاهان در اكثر پروندههاي به سرانجام رسيده، مديون موبايل هستند كه به عقيده بعضيها جز دردسر و هزينه چيز ديگري ندارد. سند 1006 در دستم بود با سيمكارتي كه هيچ نشاني از من نداشت. همين سيمكارت بينام و نشان كه برايم كلي دردسر درست كرد اگر دست يك مجرم ميافتاد يك فرصت طلايي بود.