کم آورده ام
اعـصاب من هرزه نــیست
کـه روز و شـب مورد تجــاوز قــرارش می دهند
________________________
تنها نشسته ام و چای می نوشم و بغض می کنم
هیچکس مرا به یاد نمی آورد
این همه آدم روی کهکشان به این بزرگی
و من حتی آرزوی یک نفر هم نبودم
________________________
خدایا مرا چه طعمی آفریدی
که همه از من زود سیر می شوند
________________________
کـا ش می شـد
خودمو یـه جایی جا بذارم
و برگـردم ببینم دیگه نیستم
________________________
پروانه ی من در تاری افتاده است که عنکبوتش سیر است
نه می تواند پرواز کند نه می میرد …
________________________
خــــدایــا یــه بُــــر بــه ایــن زنــدگیــمون بــزن
شایــد دو تــا حکــم افتــاد دستمــون
که هــر نامــــردی آســش رو بــه رخ مــا نکــشــه
________________________
خَـــــــــــسته ام
ولـــــــــــــــی هَــــــــــنوز
بــــــوی دوســــــــــتت دارم میـــــــــدهم
________________________
گله نمی کنم
ولی کاسه ام را اینقدر خالی دیده اید
که هر چه خواسته ام را در کاسه ام می گذارید
________________________
باید کسی را پیدا کنم که دوستم داشته باشد
آنقدر که یکی از این شب های لعنتی آغوشش
را برای من و یک دنیا خستگیم بگشاید
هیچ نگوید و هیچ نپرسد فقط مرا در آغوش بگیرد
بعد همانجا بمیرم تا نبینم روزهای آینده را
روزی که دروغ میگوید
روزی که دیگر دوستم ندارد
گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری
وَ حآل هــَم کِه گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی
گریـــه کنی