عشق یعنی آن نخستین حرفها
عشق یعنی در میان برفها
عشق یعنی یاد آن روز نخست
عشق یعنی هر چه در آن یاد توست
________________
مثل گنجشک ها بغض میکنم
وقتی پنجره را می بندی
و میمانم پشت شیشه زیر برف
و یخ میزنم از شب
________________
برف پاک کن خاطــــرات بیهوده جان می کند
یاد تو این سوی شیشه است
________________
دست از این همه باران بردار
برای رسیدن به تو چترهم باز نمیکنم
میخواهم تنم خیس این همه باران شود
دست از این همه برف بردار
پاهایم که درمانده شود
به زانو افتاده میدوم
________________
نه برف باریده ، نه عمر گذشته
و نه من در آسیاب سفید کرده ام موهایم را
فقط روزی که رفتی دنیا تمام شد
________________
برای ساختن آدم برفی ، برف لازم نیست
یک برخورد سرد کافیست
________________
تنهایی یعنی
گلوله برف درست کنی، اما کسی نباشه بزنی بهش!
گلوله ات رو پرت کنی یه طرف
________________
سرت را نشانم بده
تا ببینم بر شب موهای سیاهت
چند برف زمستان نشسته
تا من به بهار برسم
________________
دارد برف میبارد همه خوشحال اند و من غمگین
آخر برف دارد رد پاهایت را می پوشاند
________________
برف آمد و پاییز فراموشت شد
آن گریه ی یک ریز فراموشت شد
انگار نه انگار که با هم بودیم
چه زود همه چیز فراموشت شد
________________
تنهایى شاخه ى درختى است پشت پنجره ام
گاهى لباس برگ مى پوشد
گاهى لباس برف مى پوشد
اما همیشه هست
________________
اومدم تو این هواى سرد قهوه درست کنم
و کنار شومینه با آرامش قهوه بخورم
و از پنجره بارش برف رو تماشا کنم
دیدم تو خونه نه شومینه داریم نه قهوه. برفم که نمیاد
هیچى دیگه نشستم منتظرم شلغما بپزن