بیشعورترین موجود دنیا دل منه !
روزی هزارتا دلیل و منطق براش میارم تا آروم میشه
بازم دم دمای شب که میشه هی ازم میپرسه چرا؟
_______________________
چه خوب است
که انسان بعضی وقت ها به تماشای سحر برود
تا با همه وجود ، باور کند که آفتاب بی گمان خواهد دمید
_______________________
چقدر گمنامی میان واژه ها آسان است
سال هاست از تو می گویم
و حالا همه ی شهر عاشق تو اند
بی آنکه بدانند بر شاعرت چه گذشت
_______________________
شبانگاهانِ بیداری
میان جنبش احساس
خیالم می کِشَد سویی
شبیه مَدِ دریاها
_______________________
کوچه های بن بست
همان خیابانهای غمگینی هستند
که از رسیدن به تو مایوس شده اند
_______________________
لبخند که می زدی
پیش پا افتاده ترین اتفاقی که می افتاد
اختلاف در تشخیص ماه های قمری بود
_______________________
انتظارش ، انتظارم سیر کرد
آنکه میخواهد بیاید دیر کرد
تا به کى در انتظارش دیده بر در دوختن؟
آمدن ، رفتن ، ندیدن ، سوختن
_______________________
وصال با منِ خونین جــــگر چـــــــه خواهد کرد ؟
به تلخکامـــــــی ِ دریـــــا شکر چه خواهد کرد ؟
صائب تبریزی
_______________________
سردم شده است و از درون می سوزم
حالا شده کار هر شب و هر روزم
تو شعر مرا بپوش سرما نخوری
من دکمه ی این قافیه را می دوزم
_______________________
واقعا زیباست در مملکتی که من حاکمم
روزهای بی تو عزای عمومی اند
_______________________
ﻏﺮﻭﺭﻡ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻟﻪ ﺷﺪ، ﺩﻟﺖ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖ ، ﺑﯿﺮﺣﻤﯽ
ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ، ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ! ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟
_______________________
همیشه
یادت می ماند
آنکه باعث و بانی
یک بغض شد و رفت …!!!
سید حسین دریانی
_______________________
خیال کن دل من هم نماز یومیه است
گـنــاه دارد اگـر بـی خیال آن باشی
_______________________
دلتنگی روزهای جمعه
این آخرین سرمایه ام را
با کسی تقسیم نخواهم نکرد
_______________________
وقتی نیستی!
دنیا چیزی کم دارد،
مثل کم داشتن یک وزیدن،
یک واژه!
یک ماه!
در غیابِ چشمانت
همه ی خانههای شهر خالی ست و پنجرهها بسته