اس ام اس شعرها و دلنوشته های زیبا

وقتی حصار غربت من تنگ می شود

هر لحظه بین عقل و دلم جنگ می شود

از بس فرار کرده ام از خویش خویشتن

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود





___________________



خصلت فردا…

دیر بودن آنست…

همین امروز…

باید دوستت بدارم …





___________________



نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار

با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان





___________________



کاش می دانستم بعد از مرگم

اولین اشک از چشمان چه کسی جاری می شود

و آخرین سیاه پوش که مرا به فراموشی می سپارد

چه کسی خواهد بود…

تا قبل از مرگم ، جانم را فدایش کنم





___________________



هیچ گاه

برای دیدارت

زمان تعیین نمیکنم…

شاید ساعت حسادت کند و خواب بماند…





___________________



مرد اگر عاشق شود

دشوار خوابش می برد

مثل بیماری که بلاجبار خوابش می برد





___________________



وقتی کسی توانایی گند زدن به اعصابتون رو داره

بدونید که متاسفانه دوستش دارید …





___________________



حافظه ی آدم های غمگین قویست

می دانند کجای آن روز

مُرده اند …





___________________



زندگی ام به چشمانت گیر کرد

و نخ کش شد …





___________________



بگذر ز من ای آشنا

چون از تو من دیگر گذشتم

دیگر تو هم بیگانه شو چون دیگران با سرگذشتم





___________________



گاهی عکس ها  دعوت نامه ای می شوند

برای سفری خیالی به آرزوهایت ، نداشته هایت

به سرزمینی بین آنچه که هستی

و

آنچه که بودی …

به سرزمین سادگی ها…





___________________



همیشه با من قایم موشک بازی می کردی،

تو می بردی !

و من !

پیدایت نمی کردم

"همیشه عاشق باختن به تو بودم”





___________________



در سختی ها

” صــبـــر "

اوج احترام به حکمت خداوند است





___________________



دلم غریبانه بهانه اش را می گیرد

دلتنگ سیب سرخی است که

همسفر هر روز و هر لحظه اش بود





___________________



زمان همیشه حسادت خود را به من نشان داده

وقتی که در کنارم بودی دقایق سریعتر میگذشتند

و در نبودنت هر ثانیه برایم روزی گذشت