یارانه و اقتصاد مرغ عشقی

عصرایران؛ سعید افشار - چندی پیش با یکی از دوستان صحبت می کردم، از همه جا حرف به میان آمد از جمله اینکه تعریف می کرد که در چند سال اخیر "مرغ عشق"ی خریده و پس از مدتی در قفس نگهداشتن، حال که درِ قفس و پنجره اتاق را باز می کند، پرنده آنقدر وفادار و قدردان شده که دیگر فرار نمی کند و دوباره به قفس بر می گردد ... و کلی تعریف و تمجید از مرغ عشق!

به ایشان گفتم: دوست عزیز! شما که برای این مرغ عشق تان خانه رایگان، آب و دانه رایگان و فراوان، بهداشت رایگان و بالاخره جفت زندگی هم فراهم کرده ای، کجا برود که این همه فراوانی نعمت داشته باشد؟ وانگهی کجا برود؟ این حیوان اصلاً نیاموخته که چگونه دنبال دانه و آب و مکان بگردد و کلاً ناتوان شده است؛ رفتن از این قفس همان و از بین رفتن همان!

زندگی در اقتصاد دولتی و یارانه ای دقیقا مصداق همین مثال است.
شهروند تربیت شده در اقتصاد دولتی و یارانه ای معمولا همان شخصیت مرغ عشق را پیدا می کند، نمی تواند کار مولد بکند، نه انگیزه ای برای تولید ثروت دارد و نه تلاش برای ادامه بهتر زندگی.

قصه پرداخت 45000 تومان ها هم در همین راستا می گنجد و چندی پیش هم سخنگوی دولت اعلام کرده که یارانه خارج نشین ها قطع خواهد شد، جالب است مگر ایرانیان مقیم خارج هم یارانه می گرفتند؟!

شاید به مذاق برخی خوش نیاید ولی واقعیت این است که پرداخت مقرری ماهانه علاوه بر اینکه اشتیاق کار مولد و تلاش کردن برای رسیدن به ترفیعات را از اکثریت مردم، به ویژه روستائیان می گیرد، باعث از بین رفتن عزت نفس و شخصیت انسانی می شود. شاید گفته شود که عده ای واقعاً نیازمند این یارانه اند. این سخن درستی است و می توان نیازمندان واقعی یارانه را حتی با رقم های حمایتی بالاتری تحت پوشش قرار داد ولی دهها میلیون ایرانی را حقوق بگیر دولت کردن، شاید از نظر فردی، شیرین جلوه کند ولی یک خسران جمعی است.

پیشنهاد می کنیم که ریاست محترم جمهوری، رئیس محترم مجلس و رئیس محترم قوه قضائیه هر سه نفر به اتفاق هم در تلویزیون ظاهر شوند (البته بدون مجری) و رو در رو با مردم صادقانه مشکلات کشور را بگویند و صادقانه اعلام دارند که توان مالی کشور محدود است.

اقتصاد یک علم است و هیچ تعارفی هم با کسی ندارد. یارانه نقدی اما، یک اقدام سیاسی بود که برخلاف نظر اقتصاددانان اجرا شد و اینک آثار زیانبار آن بر پیکرده اقتصاد ملی مشهود است. بیایید این بار، شجاعانه به جای سیاستمداران به حرف اقتصاددانان گوش کنیم.