در این میان هادی ساعی، قهرمان پرآوازه تکواندوی جهان و مرد طلایی المپیک آتن با دریافت مبلغی در حدود 50 میلیون تومان، سقف قراردادها را در جمع رزمی‌کاران به خود اختصاص داده است.

منابع اطلاعاتی این گزارش در درج رقم قراردادها، یا روسای فدراسیون‌ها مدیران روابط عمومی و دست‌اندرکاران فدراسیون‌های مربوطه بودند و یا مربیان و خود ورزشکاران. نیکبخت واحدی برای یک سال240 میلیون تومان می‌گیرد. والیبالیستی همچون محمد ترکاشوند برای یک فصل 120 میلیون تومان و کشتی‌گیری مثل فردین معصومی برای 8 کشتی 6 دقیقه‌ای 50 میلیون تومان می‌گیرد!

علیرضا واحدی نیکبخت 250 میلیون تومان برای یک سال، آرش برهانی 220 میلیون تومان برای یک سال، علی انصاریان 190 میلیون تومان برای یک سال، مجتبی جباری 110 میلیون تومان برای یک سال، وحید شمسایی 100 میلیون تومان برای یک سال، تازه این آخری بازیکن فوتسال است، نه فوتبال.

جام جم در ویژه نامه نوروزی خود به بررسی رقم قراردادهای برخی ورزشکاران در رشته های مختلف پرداخته است.

در گزارش جام جم آمده است: اگر قرار باشد اسامی تمامی بازیکنانی را که در فوتبال ایران مبالغ این چنینی دریافت می‌کنند، بنویسیم، مطمئناً تعدادشان از شمار انگشتان 2ـ3 دست هم تجاوز می‌کند و نکته جالب آن که همه آنها هم به نوعی تکذیب می‌کند، اما مگر می‌شود مرفه بودن را هم تکذیب کرد.

نکته دیگر این که وقتی از آنها درباره مبالغ بالای قراردادشان می‌پرسیم، می‌گویند پولی که ما می‌گوییم در مقایسه با بازیکنان کشورهای دیگر واقعاً کم است.

البته بنده خداها حق هم دارند. وقتی به همین جواد کاظمیان خودمان برای 4 ماه بازی در الجزیره امارات مبلغ یک میلیارد و صد میلیون تومان پیشنهاد می‌شودع باید هم فوتبالیست‌های شاغل در لیگ ایران از مبالغ قراردادهایشان ناراضی باشند.

اگر تا اینجای گزارش را خواندید و فکر کرده‌اید که از همین فردا می‌توانید با ورزشکار شدن، میلیاردر شوید، باید بگویم اشتباه کرده‌اید. پول در همه رشته‌های ورزشی علف خرس نیست که بی‌حساب و کتاب بذل و بخشش شود.

اگر فوتبالیستی مثل نیکبخت واحدی برای یک سال 250 ـ 240 میلیون تومان می‌گیرد، اگر بسکتبالیستی مثل صمد نیکخواه بهرامی ترکاشوند برای یک سال 140 میلیون تومان می‌گیرد، اگر والیبالیستی همون محمد ترکاشوند برای یک فصل 120 میلیون تومان می‌گیرد و بالاخره اگر کشتی‌گیری مثل فردین معصومی برای 8 کشتی 6 دقیقه‌ای 50 میلیون تومان می‌گیرد! بله، 35 میلیون ریال!

به گزارش فردا در ادامه این گزارش آمده است: جالب است بدانید قرارداد علی مظاهری در بین بوکسورها یک رکورد محسوب می‌شود و برای بقیه گرفتن همین 5/3 میلیون تومان هم یک آرزو به حساب می‌آید.

مرتضی سپهوند را که حتماً می‌شناسید. او بعد از علی مظاهری نفر دوم بوکس ایران به شمار می‌رود و به همراه مظاهری 2 سهمیه المپیکی بوکس کشورمان در پکن 2008 را به دست آورده‌اند. با او صحبت کردیم تا ببینیم سهم او از قراردادهای ناچیز رشته ورزشی بوکس چقدر است.

سپهوند می‌گوید: من برای یک فصل مبارزه در لیگ بوکس 3 میلیون و 300 هزار تومان می‌گیرم؛ یعنی بعد از علی مظاهری بیشترین پول را به من می‌دهند. من این مبلغ را برای 5 تا 8 مبارزه سنگین در طول فصل می‌گیرم!

اگر مبلغ دریافتی مرتضی سپهوند را بر 12 ماه سال تقسیم کنیم، درآمد ماهیانه این قهرمان ملی بوکس می‌شود 275 هزار تومان! تازه این وضعیت بهترین بوکسورهای ماست، اگر نگاهی به رقم قرارداد سالیانه هومن کرمی که نفر سوم بوکس آسیا است، بیندازید، بیشتر تعجب خواهید کرد. هومن برای یک فصل رقابت فقط یک میلیون و 500 هزار تومان می‌گیرد و این در حالی است که او شانس سوم بوکس ایران برای کسب سهمیه المپیک به شمار می‌رود.

سپهوند می‌گوید: ما در لیگ بوکس قراردادهای 750 هزار تومانی هم داریم. بعضی‌ها هم اصلاً پیش قراردادی نمی‌گیرند فقط به ازای هر بردشان 100 یا 200 هزار تومان دریافت می‌کنند که این فاجعه است.

مبلغ قراردادها در رشته‌هایی چون بوکس و دوچرخه‌سواری به حدی پایین است که بچه‌های سانشو کار در بین آنها پادشاهی می‌کنند. اعضای تیم ملی سانشو چیزی حدود 7 و 8 میلیون تومان دریافت می‌کنند، اما برای یک بوکسور فکر کردن به این ارقام زیاده خواهی محسوب می‌شود. سپهوند رد این باره به نکته جالبی اشاره می‌کند: علی مظاهری قهرمان بلامنازع بوکس آسیاست، اما همین آدم اگر برای یک فصل رقم 9 میلیون تومان را در خواست می‌کند، می‌گویند خیلی انتظارش بالاست. این در حالی است که یکی دیگر از دوستان من که در لیگ بسکتبال بازی می‌کند و یار ذخیره است، با آن که فقط برای دقایقی در هر بازی به میدان می‌رود، 95 میلیون تومان برای یک فصل گرفته است!

برخلاف کشتی‌گیرها که برای حضور در اردوهای تیم ملی هم روزانه 20 هزار تومان دریافت می‌کنند، بوکسورها، دوچرخه‌سوارها و حتی ملی‌پوشان ورزش‌های رزمی از حضور و عضویت در تیم ملی هم درآمدی ندارند و فقط در صورت کسب مدال یا قهرمانی است که می‌توانند به دریافت جوایز ناچیزی دل‌خوش کنند.

یک پله پایین‌تر از فوتبال بروبچه‌های بسکتبال قرار دارند. سقف قراردادها در بسکتبال 140 یا 150 میلیون تو مان است که در این میان صمد نیکخواه بهرامی بیشترین مبلغ را برای بازی در یک فصل دریافت می‌کند. در بین بسکتبالی‌ها در مجموع 6 نفر رقمی بیشتر از 100 میلیون تومان دریافت می‌کنند که حامد حدادی، مهدی کامرانی و صمد نیکخواه بهرامی از آن جمله هستند.

این ارقام نجومی فقط مختص ملی‌پوشان بسکتبال نیست. نفراتی چون پویا تاجیک و ایمان زندی که در آخرین رادوی تیم ملی حضور نداشتند هم چیزی بین 80 میلیون تومان برای یک فصل بازیدر لیگ دریافت می‌کنند. حداقل قراردادها در لیگ بسکتبال هم 15 میلیون تومان است. یعنی باز 3 برابر درآمد یک کارمند رسمی دولت.

بسکتبالیست‌ها علاوه بر این دریافت‌های بالا، پاداش‌هایی هم دارند که پس از پیروزی در بازی‌های مهم به آنها داده می‌شود. مبلغ این پاداش‌ها هم از 100 هزار تومان برای هر بازیکن تا 600 هزار تومان متغیر است.

اگر علاقه‌ای به فوتبال ندارید و یا از پرتاب کردن توپ به درون حلقه خوشتان نمی‌آید، می‌توانید از راه والیبال میلیونر شوید. نجومی‌ترین قراردادها بعد از فوتبال و بسکتبال در والیبال بسته می‌شود. سرآمد بازیکنان این رشته هم محمد ترکاشوند است که برای یک فصل بازی 120 میلیون تومان دریافت کرده است.

پس از ترکاشوند بیشترین پول را پیمان اکبری می‌گیرد، مبلغ قرارداد یکساله پیمان چیزی حدود 100 میلیون تومان است.

قراردادهای سالانه دیگر ملی‌پوشان والیبال هم کمتر از 85 میلیون تومان نیست و مبالغ دریافتی آنها بین 85 تا 100 میلیون تومان متغیر است.

در ادامه این گزارش آمده است: والیبالیست‌ها هم مثل فوتبالیست‌ها و بسکتبالیست‌ها از بابت حضور در اردوهای تیم ملی پولی دریافت نمی‌کنند اما پاداش‌های آنها حسابی دندانگیر است. اگر تورنمنت‌ها و بازی‌های رسمی تیم ملی والیبال بین‌المللی و خارج از ایران باشد، هر بازیکنی 300 دلار می‌گیرد، ضم این که برای هر پیروزی بین 50 تا 200 دلار به تک تک اعضای تیم پاداش داده می‌شود. البته بیشترین پاداش بعد از پیروزی والیبالیست‌های جوان مقابل ایتالیا در جام جهانی پرداخت شد که رهر نفر 300 دلار دریافت کرد.

با جمشید حمیدی، کارشناس برجسته والیبال صحبت کردیم تا نظر او را درباره درآمد والیبالیست‌ها را با قشر تحصیلکرده جامعه که الان یا راننده تاکسی هستند یا بیکار و یا در شغل‌های غیرتخصصی فعالیت می‌کنند، مقایسه کنیم، باید بگوییم وضع والیبالی‌ها خوب است. پولی که در کشور ما به بازیکنان والیبال می‌دهند، معادل پولی است که در کشور پیشرفته‌ای چون فرانسه به والیبالیست‌ها می‌دهند، اما تمرینات حرفه‌ای آنها کجا و تمرینات ما کجا؟ اینجا فقط چند بازیکن از جمله پیمان اکبری، محمد ترکاشوند و امیرحسینی هستند که موقعیت حرفه‌ای خودشان را درک می‌کنند، اما بسیاری دیگر فقط در این اندیشه هستند که امسال از سال گذشته پول بیشتری بگیرند و هیچ احساس مسوولیتی در قبال پول دریافتی‌شان نداشته باشند، این گروه را مقایسه کنید با برخی والیبالیست‌های قدیمی ما همچون حسن کرد، مسعود صالحیه، یدالله کارگر پیشه و مرحوم چنگیز انصاری که آن زمان در حد بازیکنان اروپایی بازی می‌کردند، اما پول کفش و لباس خود را هم از جیب خودشان می‌دادند.

وقتی از جمشید حمیدی درباره حداقل قراردادها در والیبال پرسیدیم، او در پاسخ گفت: حداقل قراردادها در والیبال 10 میلیون تومان است، اما در سوپر لیگ والیبال کسی کمتر از 25 میلیون تومان نمی‌گیرد.

بازیکنان خارجی هم که چیزی حدود 100 هزار دلار می‌گیرند یعنی 80 تا 90 میلیون تومان.

یک کشتی و یک معصومی

اما کشتی؛ اگر قرار است از راه کشتی پولدار شوید، حتماً باید شماره یک وزن خود در تیم ملی و آسیا باشید. کمی سخت است، نه؟!

سقف قراردادها در این رشته 50 میلیون تومان است که آن هم به فردین معصومی تعلق دارد. فدرین این مبلغ را به شرطی گرفت که در هر 8 مبارزه فصل روی تشک برود. به عبارتی او برای هر کشتی 6 دقیقه‌ای بیش از 6 میلیون تومان گرفت. یا به عبارتی هر دقیقه کشتی بیشتر از یک میلیون تومان!

البته سقف این قرارداد سال گذشته برای مراد محمدی و علیرضا رضایی 20 میلیون تومان بود. با وجود این مهدی رستم پور کارشناس کشتی معتقد است، در حق کشتی‌گیران با این پول‌ها ظلم شده است. او می‌گوید: پول‌هایی که کشتی‌گیران می‌گیرند، با فوتبالیست‌ها که اصلاً قابل مقایسه نیست، اما در قیاس با والیبالیست‌ها و بسکتبالیست‌ها هم خیلی کم است. ما در لیگ کشتی با توجه به این که تیم‌ها در بعضی اوزان تا 3 کشتی‌گیر می‌توانند معرفی کنند، قراردادهای رایگان، پانصد هزار تومانی و یک میلیونی هم داریم. اردوهای تیم ملی هم نفع چندانی برای ملی پوشان ندارد. آنها برای هر روز حضور در اردو 20 هزار تومان دریافت می‌کنند که این رقم برای تمرین کشتی‌گیران که 3 ماه در سال در اردوی تیم ملی هستند، باز به 2 میلیون تومان نمی‌رسد.

رقم پاداش کشتی‌گیران هم به نسبت دیگر رشته‌ها ناچیز است. فقط این را در نظر بگیرید که اگر بازیکنان تیم‌های فوتبال برای یک نتیجه مساوی با قطر در دیداری دوستانه 1000 دلار پاداش می‌گیرند، حمید سوریان برای قهرمانی جهان، آن هم با 6 پیروزی متوالی 600 دلار پاداش گرفت، یعنی برای هر پیروزی 100 دلار!

حالا که صحبت از کشتی‌فرنگی شد، بد نیست بدانید سقف قراردادها در فرنگی 20 میلیون تومان است که اتفاقاً به همین حمید سوریان تعلق دارد.

ساعی، پرچمدار رزمی‌کارها

حکایت ورزش‌های رزمی این گونه است که ووشوکارها و جودو کارها با حسرت به قراردادهای کاراته‌کارها نگاه می‌کنند و البته خود کاراته‌کاها هم در آرزوی این هستند که مثل تکواندوکارها پول بگیرند.

پس از ساعی بیشترین پول را بهزاد خداداد و یوسف کرمی گرفته‌اند. رقم قرارداد آنها برای حضور در یک فصل لیگ تکواندو، حدود 35 میلیون تومان است.

بقیه تکواندوکاران لیگی هم چیزی بین 10 تا 20 میلیون تومان گرفته‌اند.

در کاراته شرایط کاملاً فرق می‌کند و خبری از پرداخت‌های 50 یا 35 میلیونی نیست. گفته می‌شود در جمع کاراته‌کاها جاسم ویشگاهی با 19 میلون تومان، بیشترین پول را می‌گیرد و البته قرارداد حسین روحانی هم چیزی در حدود یک یا 2 میلون ویشگاهی کمتر است.

خلاصه آن که در کاراته کسی بیشتر از 20 میلیون تومان نمی‌گیرد، حتی اگر قهرمان آسیا و جهان باشد، با این حال این رقم خود دو برابر سقف قراردادها در جودو و ووشوست.

بالاترین پول را در جودو آرش میراسلماعیلی و محمود میران می‌گیرند، درست مانند حسین اوجاقی در ووشو. قرارداد اینها نزدیک به 10 میلیون تومان و شاید اندکی بیشتر باشد.اگر چه ووشوکارها باید بیش از جودوکارها راضی باشند، چون لیگ ووشو در سال 86 برای اولین بار راه‌اندازی شد.

البته در تمام این رشته‌های ورزشی قراردادهای یک و 2 میلیون تومانی هم دیده می‌شود و حتی بعضی تیم‌ها فقط از پس تامین رفت‌ و آمد و لباس ورزشکارانشان برمی‌آیند. به هر حال از قدیم گفته‌اند هر چقدر پول بدهی، آش می‌خوری. البته یک ضرب‌المثل دیگر هم داریم که می‌گوید: هر که بامش بیش، برفش بیشتر، در خصوص کیفیت قراردادها رزمی‌کاران با انوشیروان دادگر، کارشناس رشته‌های رزمی صحبت کردیم: حساب فوتبال از بقیه رشته‌ها جداست، اما واقعاً نمی‌دانم در لیگ‌های حرفه‌ای بسکتبال و والیبال بر چه اساسی پول می‌دهند.

رشته‌هایی مثل کارادته، تکواندو، جدود و کتشتی، هم با استقبال بیشتری از سوی تماشاگران روبه‌روست وهم در مبحث مدال‌آوری در سطح بالاتری قرار دارند، اما پولی که ورزشکاران این رشته‌‌ها می‌گیرند، در حد ثلث بسکتبالیست‌ها و والیبالیست‌ها هم نیست. با این حال آرزوی دادگر این است که روزی درآمدها در ورزش‌های محروم به بسکتبال و والیبال برسد، نه این که درآمد ورزشکاران این 2 رشته پایین بیاید.

ورزش مادر؛ دارا و ندار

دو و میدانی یا همان ورزش مادر که اتفاقاً پر مدال‌ترین ورزش در المپیک‌هاست، در کشور ما چندان مورد توجه سرمایه‌داران قرار ندارد و جز 3 باشگاه نفت، ذوب آهن و دانشگاه آزاد بقیه باشگاه‌ها با قراردادهای 2، 3 میلیونی اداره می‌شوند.

مهران تیشه‌گران، مسوول روابط عمومی فدراسیون دو و میدانی، با تایید این مطلب می‌کوید: متاسفانه همین طور است. فعلاً وضعیت در دو و میدانی ایران به گونه‌ای است که باشگاه‌ها هر چقدر برای قرار داد بگویند، ورزشکاران باید قبول کنند.

سقف قراردادها در دو و میدانی 28 میلیون تومان است و احتمالاً شما هم می‌توانید حدس بزنید این پول را کدام ورزشکار می‌گیرد. بله! درست حدس زدید؛ احسان حدادی، رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا و یکی از 6 پرتابگر برتر دنیا.

بعد از احسان، سجاد مرادی بیشتری پو رادر دو و میدانی می‌گیرد. رقم قرارداد سجاد حدود 25 میلیون تومان است. مهدی شاهرخی، رکورددار پرتاب وزنه کشور نیز چیزی حدود 17 میلوین تومان می‌گیرد. میانگین قراردادهای سالانه دیگر ملی‌پوشان دو و میدانی از جمله عباس صمیمی، روح‌الله عسگری و محمد ارزنده هم بین 13 تا 15 میلیون تومان است.

نکته جالب این که در 3 باشگاه متمول نفت، ذوب‌ آهن و دانشگاه آزاد، حداقل قراردادها 10 میلیون تومان است؛ اما در سایر تیم‌های لیگی این رقم، سقف قراردادهای آنها به شمار می‌رود. در قسمت بانوان هم ورزشکاران براساس امتیازهایی که می‌گیرند، پول دریافت می‌کنند. مثلاً باشگاه‌های نفت و دانشگاه آزاد برای هر امتیازی که شرکت‌ کننده‌ها در لیگ به دست می‌آورند، 50 هزار تومان می‌دهند. یعنی اگر دونده‌ای در مسابقه‌ای 7 امتیاز بگیرد، 350 هزار تومان دریافت می‌کند. این 2 باشگاه به بهترین خود حدود 2 میلیون تومان هم پیش پرداخت داده‌اند.

وزنه برداران؛ ناراضی

وزنه‌برداران هم همچون کشتی‌گیران، دونده‌ها و رزمی‌کارها خود را کم درآمدترین و محروم‌ترین اقشار جامعه ورزشی می‌دانند. استدلال آنها هم این است که وقتی هم المپیکی هستیم و هم جهانیع چرا باید اینقدر کم‌ درآمد باشیم.

میانگین قرارداد ملی‌پوشان در لیگ وزنه برداری 13 تا 15 میلیون تومان است که البته حساب حسین رضا زاده جداست.

رضا زاده که تقریباً افتخارات و مدال‌های جهانی‌اش از چشم هیچ کس پوشیده نیست، برای یک فصل رقابت در لیگ وزنه‌برداری 40 میلیون تومان می‌گیرد که البته شاید از نظر خودش از کم هم کمتر باشد. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که رضا زاده، سال گذشته 100 میلیون تومان گرفته بود. در لیگ وزنه برداری هم قراردادهای 2، 3 میلیونی زیاد است اما وزنه‌بردارانی که کمی مطرح‌تر هستند، بین 7 تا 14 میلیون تومان می‌گیرند.

پینگ پنگ‌ بازها، راضی

در پینگ‌پنگ رقم قراردادها ایده‌آل است. نه خیلی بالا و نه خیلی پایین. به همین دلیل هم تقریباً همه راضی‌اند. این را شاهرخ شهنازی، رئیس فدراسیون پینگ پنگ می‌گوید. سقف قراردادها در تنیس روی میز 25 میلیون تومان است و این پول را برخی اعضای ثابت تیم ملی از جمله افشین نوروزی، شاهین اخلاق‌پسند و مهران احمدی می‌گیرند. حداقل قراردادها هم در لیگ پینگ پنگ حدود 3 میلیون تومان است.

شهنازی با مقایسه این ارقام و پولی که پینگ پنگ بازها حدود 10 سال پیش می‌گرفتند، می‌گوید: زمانی که من به عنوان رئیس فدراسیون پینگ پنگ انتخاب شدم، قراردادها بین 50 تا 100 هزار تومان بود و مجید احتشام زاده با 700 هزار تومان رکورددار بود، اما حالا بازیکن خوش آتیه و نوجوان چون نوشاد عالمیان برای یک فصل چیزی در حدود 10 میلیون تومان می‌گیرد که این خوشحال کننده است. و ختم کلام به امید روزی که بشریت به آن اندازه از سخاوت برسد که خوشی خودش را در خوشی همه مردم ببیند. امید به روزی که این سفره باز طبیعت را بیشتر بگسترانیم تا همه از نعمت‌های آن بهره‌مند شوند. نه این که سفره را مال خود بدانیم و دیگران را از بهره‌مندی از آن محرورم کنیم.

2 نکته مهم

رقم این قرارداد ورزشکاران هم مثل بازیگران سینما و بسیاری دیگر از اقشار جامعه سکرت و یا به قول خودمان محرمانه است. برخی می‌گویند شاید به دلیل فرار از پرداخت مالیات باشد، اما به هر حال باید پذیرفت که این یک مساله شخصی است. از این رو، از تمام ورزشکراانی که در این گزارش به صورت تقریبی به رقم قراردادهای سالانه آنها در سال 86 اشاره شده است، عذرخواهی می‌کنیم.

منابع اطلاعاتی ما در درج رقم قراردادها یا روسای فدراسیون‌ها مدیران روابط عمومی و دست‌اندرکاران فدراسیون‌های مربوطه بودند و یا مربیان و خود ورزشکاران.

با این حال ورزشکاران عزیز ما را ببخشند اگر رقم قرارداد آنها دقیقاً همان چیزی نبوده که آنها در سال 86 گرفته‌اند ... .

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه