بوی مُشک و درس اخلاق و باقی قضایا...

عصر ایران؛ مهرداد خدیر - واکنش آیت الله محی الدین حایری شیرازی به سخنان آیت الله هاشمی رفسنجانی از این منظر که خود را یکی از مخاطبان آن گفته های صریح یافته و درصدد رفع ابهام و اتهام برآمده اند قابل احترام است و همین که تصریح کرده اند:

«این درست نیست که در کنار جماعتی بایستیم و وقتی آنها رفتند نسبت به هر آنچه بر آنها می رود ساکت باشیم کانُّه آنها جز بدی کاری نکرده اند» رفتاری اخلاقی است اما دلایلی که آورده اند جای درنگ دارد.

  آقای هاشمی با تشبیه تزریق نقدینگی به اقتصاد ایران به ابتلا به «بیماری هاری» در آن 8 سال از سکوت یا حمایت برخی روحانیون درقبال اقدامات محمود احمدی نژاد و همکاران او انتقاد کرده بود و حالا آقای حایری شیرازی خود را یکی از مصادیق آن خطاب و عتاب دانسته چون برای آن وزیران و مدیران، درس اخلاق می داده اند و در عین حال معتقد است خدماتی هم در آن هشت ساله انجام شده نه که یک سر ابتلا به بیماری بوده باشد.

  از جمله به «صاحب خانه شدن متوسط مردم» و «تحقق آرزوی راه آهن در استان فارس» اشاره کرده و آورده است: «بگذارید دولت فعلی شق القمر و معجزه ای انجام دهد و وضع مردم را از نظر اخلاقی و اقتصادی بهتر کند آن گاه خواهید دید که مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید.»

  درباره افزایش نقدینگی نیز این گونه توجیه کرده است: «پول رایج جهانی است و نمی توان در حد نقطه جوش عمل کرد و مشکلات را حل کرد.»

  به این بهانه چند نکته را می توان با امام جمعه سابق شیراز - که بیشتر به عنوان یک روحانی سنتی مطرح است تا حکومتی و تابع اقتضائات سیاسی - در میان گذاشت:

1- این که ایشان خود را نسبت به کسانی که به آنان درس اخلاق می دادند متعهد می دانند و شرط انصاف به جا می آورند مستحسن و ستودنی است اما آیا از این که برخی از آن افراد توصیه های ایشان به دست دراز نکردن به اموال عمومی را رعایت نکرده اند و سر و کارشان به زندان و دادگاه افتاده ناخرسند نیستند؟!

این که فردی در حد معاون اول رییس جمهوری از متهم یک پرونده مالی یک میلیارد و دویست میلیون تومان بگیرد و بین کاندیداهای نمایندگی یا نمایندگان توزیع کند کار بدی است یا نه؟ آیا نمی توانست کمک کننده را به امور مالی احزاب و تشکیلات مختلف هدایت کند و حتما خود او باید پول ها را به کاندیداها و نمایندگان می داد تا جایگاهش را تثبیت کند؟ 

خوب است که معلم اخلاق بگویند از این نکات هم می گفته اند و مثلا یادآور می شده اند که منظور از کمک دولت به دانشگاه ها این نیست که 16 میلیارد تومان را به حساب خودت و معاونت بریزی یا نه که اگر به جزییات نمی پرداخته اند انتقاد هاشمی قابل دفاع است و حق دارند از روحانیون حامی گله کنند چون لابد خوب درس اخلاق نداده بودند و اگر هم می گفتند و رعایت نشد چرا به سکوت ادامه دادند؟

2-  از نگاه آقای حایری مهم ترین اقدام در دولت گذشته در سطح ملی اجرای پروژه مسکن مهر و در سطح استان راه آهن فارس بوده است.

خانه دار شدن مردم باعث خوش حالی است اما آیا قبل از این دولت هیچ اقدامی در این زمینه انجام نمی شد و آیا تامین اعتبار مسکن مهر با استقراض از بانک ها و اصطلاحا چاپ پول بدون پشتوانه تورم زا نبوده و نقدینگی را از 100 هزار میلیارد تومان به 600 هزار میلیارد تومان نرسانده و به عبارت دیگر بهای خانه دار شدن بخشی از مردم که حقی است غیر قابل انکار و از وظایف مصرح هر دولت، تحمیل تورم 40 درصدی به همان ها و دیگران نبوده و  اگر صرف احداث راه آهن در استان فارس مبنای قضاوت ایشان است (فارغ از این که این راه آهن چند بار افتتاح شد) آیا درباره حکومت ها و دولت های دیگر نیز بر اساس احداث راه آهن قضاوت می کنند یا این قضاوت مثبت ، منحصر به راه آهن فارس و دولت گذشته است؟

3- از سخنان هاشمی رفسنجانی بر نمی آید که دولت فعلی شق القمر یا معجزه کرده یا می کند و اساسا شخص رییس جمهورکنونی نیز دو سه باری گفته است که نمی تواند معجزه کند.

قرار هم نیست معجزه کند اما اتفاقی که هم اینک در عرصه مناقشه هسته ای در حال انجام است از نگاه ایشان چگونه ارزیابی می شود؟ در نگاه مردم همین هم عجالتا معجزه است چون  کابوس جنگ را دور می کند، زنجیر تحریم را می گسلد و به انزوا پایان می دهد. اما اگر هیچ یک از این اتفاقات هم نیفتد از زشتی دست درازی به بانک مرکزی، فروش زمین های فرودگاه قشم، ماجراهای دکل نفتی و تخلفات مالی دیگر در گذشته نمی کاهد.

  به عبارت دیگر نکوهش تزریق نقدینگی در دولت قبل به معنی ستایش دولت فعلی در هر حالت نیست و همان طور که آیت الله حایری گفته اند مشک آن است که خود ببوید و اتفاقا بوی مشک عملکرد 8 سال کذایی سال هاست که پیچیده وگرنه «عطار»شان که چیز دیگری می گفت و می گوید و ترجیح می دهد به جای توضیح درباره این همه ابهام و اتهام خود را ورای همه این عوالم نشان دهد.

  درباره نکته پایانی ایشان که «چنانچه حکومتی پشتوانه مردمی داشته باشد هیچ فشار و توطئه خارجی نمی تواند آن را شکست دهد» هیچ تردیدی نیست و گزاره کاملا درستی است و از این منظراست که باید شان و جایگاه حکومت و پایگاه آن را فراتر از اقلیت موافق روش های قهرآمیز دانست.

  نامه های سرگشاده یا سرگشوده فی نفسه مفیدند اما کاش معلم اخلاق دولت احمدی نژاد چند نمونه از این مکاتبات با رییس دولت سابق را نیز منتشر کنند تا دریابیم عیب کار کجا بوده چون ظاهرا با یک معلم اخلاق و یکی دو جلسه در هفته کارها به سامان نرسیده که اگر بود یکی به اتهام تخلف مالی زندانی نمی شد و دیگری به اتهام مالی دیگر باز به زندان نمی افتاد و حکایت دزدی و اختلاس و غارت به پرتکرار ترین موضوع سیاسی و اقتصادی روز که در رسانه ها و از زبان مقامات مختلف مطرح می شود تبدیل نمی شد.