تازه ترین تحقیقات دیرینه شناسی که بر روی فسیل یک خزنده صورت گرفته به دانشمندان کمک کرده است تا یکی از بزرگترین معماهای علم را حل کنند: اینکه مارها چگونه پاهای خود را از دست دادند.

دانشمندان معمای از بین رفتن پای مارها در گذر زمان را کشف کردند.

خزندگان

سرنخهای اخیری که در اختیار دانشمندان دانشگاه ادینبورگ قرار گرفته با بررسی جمجمه ای متعلق به ۹۰ میلیون سال پیش به دست آمده است.

بررسی های مقایسه ای صورت گرفته از طریق تصویربرداری سی تی اسکن بر روی این فسیل خزنده و نمونه های امروزی آن گویای آن است که مارها پاهای خود را زمانی از دست دادند که اجدادشان فرآیند تکاملی را طی کردند تا زنده بمانند. آنها در حفره های زیرزمینی شکار می کردند و این همان تکنیکی است که بسیاری از مارهای امروزی نیز انجام می دهند.

یافته های این بررسی نشان می دهد که مارها برای اینکه در دریاها زنده بمانند پاهای خود را از دست ندادند. این درحالی است که پیشتر اینگونه تصور می شد.

دانشمندان از اسکن های به دست آمده از سی تی اسکن برای بررسی بافت استخوانی گوش داخلی جمجمه این خزنده موسوم به Dinilysia patagonica را مورد بررسی دقیق قرار دادند. این خزنده دو متری را می توان با مارهای امروزی مرتبط دانست.

دانشمندان اعلام کردند که کانالهای استخوانی و حفره های آن که مشابه آنها نیز در استخوان مارهای امروزی نیز دیده می شود سیستم شنوایی و حفظ تعادل جانور را کنترل می کنند.

آنها مدلهای مجازی سه بعدی از این ساختار ارایه کردند تا بافت استخوانی مورد نظر در فسیل را با مارها و مارمولکهای امروزی مقایسه کنند.

دانشمندان در خلال بررسی های خود متوجه ساختار ویژه ای درون بافت استخوانی حیواناتی شده اند که به طور فعال در حفره های زیرزمینی زندگی و شکار می کنند. آنها متوجه شده اند که این ساختار در گوش مارهای امروزی که در آب یا روی زمین زندگی می کنند وجود ندارد.

این یافته ارزشمند به دانشمندان کمک می کند تا شکافهای موجود در نظریه تکامل مارها را پرکنند.

نتایج این یافته که با حمایت مالی جامعه سلطنتی انگلیس انجام شده در نشریه Science Advances منتشر شده است.

منبع: مهر

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه