عصر ایران؛ مصطفی داننده - جان و آبرو دو موضوعی است که برای هر انسانی بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد. از دست رفتن آبرو و جان یک انسان، می‌تواند زندگی یک خانواده را برای سال ها مختل کند. در این نوشتار کار به موضوع آبرو نداریم و می‌خواهیم بیشتر به مقوله جان انسان بپردازیم.

انسان‌ها تمام تلاش خود را انجام می‌دهند که به هر شکل ممکن جان خود را حفظ کنند حتی حاضرند تمام سرمایه خود را صرف این تلاش کنند تا زنده بمانند. همین انسان به واسطه همین معنا دوست دارد و یا بهتر بگوییم انتظار دارد دولت که وظیفه تامین آرامش و امنیت برای زندگی بهتر شهروندان را دارد برای حفظ جان و سلامت انسان‌ها اولویت قایل باشد و هر چه با جان و سلامت انسان سرکار دارد به گونه‌ای مدیریت شود تا حفظ جان انسان در اولویت باشد.

نمونه این معنا وضعیت بحرانی آب‌وهوای این روزهای کشور به ویژه پایتخت است. آسمان بیشتر نقاط کشور خاصه پایتخت روزهاست که به دلیل تجمع آلاینده‌ها تیره شده و نفس کشیدن برای انسان‌ها دشوار شده است و حتی این آلودگی باعث شده عده‌ای جان خود را از دست بدهند و بسیار دیگری راهی بیمارستان‌ها بشوند. انتظار این بود که دولت دم دست ترین روش ممکن برای مقابله با این آلودگی خطرناک را اجرایی و چند روز شهرهای آلوده را تعطیل کند تا هم از میزان آلودگی کاسته شود و هم سلامت انسان‌ها به خطر نیفتد.

دولت اما در حرکتی عجیب به بررسی میزان آلودگی هوا به صورت روزانه پرداخته و در جلساتی که در پشت درهای بسته برگزار می‌شود حکم به تعطیل شدن مدارس یا نشدن آنها می‌دهد. نمونه بازر این جلسات همین جلسه روز گذشته بود که با وجود آلودگی شدید هوا مدارس تهران تعطیل نشد و دانش آموزان تهرانی مجبور شدند در هوای آلوده به مدرسه بروند و علم بیاموزند.

البته دولت برای تعطیل نکردن دلایلی دارد مانند امتحان مدارس، پایین آمدن سطح تولید و کار در کشور و خیل دلایل منطقی و شاید غیر منطقی دیگر. اما نباید فراموش کنیم که حفظ جان انسان‌ها مهم ترین وظیفه و اولویت است. جان انسان را نباید با هیچ موضوع‌ دیگر در یک ترازو بگذارند تاببینند کدام ارجح است. زیرا در تمام مقولات جان آدمی مهم تر از هر چیز دیگری است. کما این که داوران فوتبال آموزش دیده اند ابتدا به جان بازیکن اهمیت دهند و بعد به هر موضوع دیگری.

مگر می‌شود به خاطر امتحان‌ها یا پایین آمدن سطح کیفی کار کارمندان در ادارات دولتی، جان انسان‌ها را به خطر انداخت؟ درست است دولت تلاش می‌کند که میزان کار ایرانیان را با میزان کار مفید در جهان برابر کند اما این دلیل نمی‌شود که جان آنها را به خطر بیندازیم تا چند ساعت کار مفید انجام دهند.

این حرکت بیشتر شبیه به استثمار است تا یک تصیم منطقی از سوی یک دولت برآمده از رای مردم. در تصمیمات دولت که با جان مردم روبرو است نباید هدف وسیله را توجیه کند.

امروز مردم با خود می‌گویند نه به دولت قبل که تاهوا ابری می‌شد به دلیل آلودگی هوا کشور را تعطیل می‌کرد نه حالا که اگر آلودگی هوا تا کف خیابان‌ها هم بیاید فقط مهد کودک‌ها را تعطیل می‌کند. افراط و تفریط همیشه آفت این کشور بوده است و امروز شاهدیم در مسئله جان آدمی نیز کشور دچار این مسئله شده است.هر چند که می توان حدس زد نگرانی اصلی به خاطر پیوسته شدن تعطیلات و هجوم مردم به جاده هاست که اسباب دردسر پلیس راه می شود. از این رو هفته پیش قابل حدس بود که چهارشنبه دیگر تعطیل نخواهد شد زیرا به پنج شنبه و جمعه متصل می شد. یا در هفته جاری با توجه به تعطیل بودن سه شنبه روزها قبل را تعطیل نکردند. این احتمال اگر در حد شایعه هم باشد پسندیده نیست.

درباره جلسات کمیته اضطرار نیز این نکته جالب است که روز یکشنبه نشست در حال برگزاری بود اما استاندار تهران در بیرون جلسه خبر می داد که قطعا مدارس تعطیل نمی شود و همین نشان می داد کمیته اضطرار در واقع نهاد عالی تصمیم‌گیر درباره تعطیل کردن یا نکردن نیست!

البته که باید راهی اساسی و ریشه ای برای مشکل آلودگی هوا یافت ولی عجالتا نمی‌توان و نباید جان انسان‌ها را به خاطر این کار به خطر انداخت. شاید تعطیل کردن چند روزه برای حل این موضوع بهترین راه حلی نباشد اما ضروری می بود. شاید با تعطیل کردن مقطعی مشکل آلودگی به تمامی حل نشود اما سلامت انسان ها در مخاطره کمتری قرار می‌گیرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه