تجربه؛ با محسن چاوشی / یک حنجره، یک پنجره

عصر ایران – ماهنامه تجربه در شماره نوروزی خود یک گفت و گوی بلند با محسن چاوشی را به چاپ رسانده و از این خواننده به خاطر صدایش در سریال «شهرزاد» به عنوان «چهره سال 94» یاد کرده است.

محسن چاوشی چندان اهل گفت و گو نیست و حتی تصاویر زیادی هم از او منتشر نشده به همین خاطر تجربه طرحی از بزرگمهر حسین پور را از او بر روی جلد آورده است.

پیش تر نیز چاوشی تنها با تجربه گفت و گو کرده بود. هر چند در مصاحبه قبلی بیشتر درباره جنگ و جنگ زدگی و سال های اقامت در مشهد به عنوان مهاجر جنگ تحمیلی و کمتر پیرامون موسیقی گفته بود و این مصاحبه بیشتر موسیقایی است.

نکته تکان  دهنده در گفته های محسن چاوشی آنجاست که می گوید: « خیلی از همکارانم نامه می فرستادند که چاوشی نباید کار کند و به ارشاد اخبار کذب می دادند».

او درباره برخی سوء تفاهم ها هم گفته است: « از من پرسیدند مشکلت چیست؟ گفتم به من مجوز کار نمی دهند. گفتند در پرونده ات نوشته در شهرری زندگی می کنی و موضوعات دیگری که نشان می داد مرا با شخصی دیگر اشتباه گرفته اند.فکر می کردند کارهایی که از شبکه های خارج از کشور پخش می شد زیر نظر من بوده و من در این زمینه دستی داشته ام.

در حالی که ابدا این طور نبود و کارها را بی آن که روح من خبر داشته باشد از روی اینترنت برمی داشتند منتشر می کردند و ثابت کردم این حرف از اساس درست نیست... وقتی وارد اتاق شدم به من گفتند اصلا فکر نمی کردیم تو این شکلی باشی. فکر می کردیم ریش بلند و موی بلندی داشته باشی و کلا سر و ظاهرت جور دیگری باشد و خیلی متفاوت باشی. بعداز هفت سال رفتار خوبی با من  داشتند.»

تجربه جای دیگر هم به سریال شهرزاد پرداخته است. آنجا که در چهارمین جشنواره خود این سریال را که در شبکه نمایش خانگی توزیع می شود بهترین سریال سال 94 دانسته و از آن با عنوان «عاشقانه سیاسی » یاد کرده است.

 جالب این که به تحسین و ستایش بسنده نکرده و «گاف» های آن را نیز گرفته و نسترن مولوی به مواردی چون استفاده از درام طلقی و ترانه ویگن، انتخاب واحد در دانشگاه، وجود وسایل استریل در پارچه سبز رنگ بیمارستانی، برگزاری مراسم عقد امروزی، خانواده ای در طبقه متوسط بدون خدمتکار، پرتقال در ظرف میوه در میانه مرداد ماه، راگو پختن مادر سنتی و «برباد رفته» با دوبله دهه 60 اشاره کرده است.

اگر در تعطیلات طولانی نوروز کمی تا قسمتی حوصله تان سفر رفته و در سفر یا خانه دوست دارید از این فرصت برای خواندن داستان یا تماشای فیلم استفاده کنید تجربه یک راهنمای کامل را به شما عرضه می کند و این تازه در حالی است که نخواهیم به داستان های خود مجله اشاره کنیم.تجربه یک راهنمای 50 صفحه ای دارد که در آن 42 کتاب پیشنهاد داده به اضافه 24 فیلم.

همین طور 16 سریال و البته 10 آلبوم موسیقی. پس اگر می خواهید به شهرکتاب بروید و یک محصول فرهنگی تهیه کنید توصیه می کنیم تجربه را در دست داشته باشید و یکی از فرآورده های معرفی شده را تهیه کنید.

تاکید دوباره بر فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» هم می تواند یک پیشنهاد ویژه باشد. فیلمی که مدیر مسؤول مجله – کتایون بناساز- نیز آن را بسیار پسندیده و توصیه کرده است. تجربه به این بهانه با صفی یزدانیان کارگردان فیلم گفت و گو کرده و از زبان فیلم برگزیده منتقدین نوشته است: یک ارکستر کامل و هماهنگ را در این فیلم نواخته اند.

اگر اهل عکس و عکاسی هستید گفت و گو با مریم زندی را از دست ندهید. عکاسی حرفه ای که به ذکر نام صاحب عکس حساس است و اگر عکسی از او منتشر شود و به نام صاحب اثر اشاره نکنند با هیچ کس رو در بایستی ندارد. و باز اگر اهل عکس و هنر عکاسی هستید گفت و گو با عباس کیا رستمی هم سخت خواندنی است. کارگردان مشهور و بین المللی سینمای ایران که حرفه خود را نه سینما و عکاسی می داند و می گوید:

« من به هر خانم خانه داری که دچار افسردگی می شود توصیه می کنم یک دوربین دیجیتال بخرد و عکاسی کند شاید عکاس خوبی باشد. عکاس ها البته از این توصیه های من خوش شان نمی آید. ایزوله کردن و جدا کردن یک حرفه درست نیست. من اصلا نان فیلم سازی نخورده ام. چون فیلم سازی نانی نداشت...من 32 سال است که عکاسی می کنم و کار خود را باطبیعت آغاز کردم. هیچ وقت عکاس اجتماعی نبودم و نخواهم بود. خیلی ها فکر می کنند که من انسان گریز هستم. ولی من بدون حضور انسان عکاسی می کنم و فکر نمی کنم موقعیت انسان به خطر بیفتد. عکس جمعیت و انسان و ازدحام زیاد داریم. اگر یکی هم عکس های خالی از انسان بگیرد اتفاقی نمی افتد».

توجه ویژه به عکس و عکاسی در تجربه البته عجیب نیست. وقتی دبیر عکس آن رضا معطریان باشد که اگر او را بهترین عکاس مطبوعاتی در حال حاضر ندانیم قطعا یکی از دو سه نفر اول در این عرصه است و همین شماره نوروزی گواهی بر این است که قلم خوبی هم دارد. کار خوب معطریان در این شماره مروری است بر گالری های عکس در سال 94 و در آن مجموعه ای بسیار دیدنی را در 13 صفحه گرد آورده که هم به کار خواننده عام می آید و هم نگاه تخصصی.

اگر زیاد فرصت ندارید و یک نوشته مشخص را می خواهید پیشنهاد کنیم «سفر به نیستان» توصیه ماست. سفرنامه ای از سعید سلطانی طارمی شاعر، نمایشنامه نویس و پژوهشگر که شرح سفر خود به یوش – زادگاه نیما- را با نثری زیبا نوشته است و آن قدر شیرین و ملموس است که اگر در ایام نوروز فرصت سفر نداشته اید با مطالعه آن احساس می کنید به آن سامان رفته اید.

در همین شماره البته شعربلندی هم از سلطانی طارمی به چاپ رسیده است.

از ویژگی های تجربه رباعیات ایرج زبردست است. رباعی سُرایی در حال و هوای خیام:

پشت سر من، برابر من کلمه/ دنیا و تمام باور من کلمه/ من شیر ز پستان ازل نوشیدم/ من، کودک شعر، مادر من، کلمه

ماهنامه تجربه را می توان موفق ترین نشریه در حوزه هنر و ادبیات دانست زیرا با سردبیر صریح و مسلطی چون مهدی یزدانی خرم نه در مباحث روشنفکری محدود می ماند و نه از نقد ابتذال فروگذار می کند.

شماره نوروزی تجربه را اما با همه مضامین متعدد و متنوع آن با محسن چاوشی باید شناخت. هم او که مدیر مسؤول در سرمقاله مجله درباره اش نوشته است:

«حالا صاحب همین حنجره، پنجره تازه ای را به روی موسیقی و برای موسیقی ما گشوده است. اکنون نه او در روی صحنه می خواند و نه در زیر زمین و نه بیرون مرزها که هراه با یک سریال در شبکه نمایش خانگی ما را به ضیافت صدا می برد.»