درك این نكته زمانی راحت تر صورت می‌گیرد كه بدانیم كمتر از یك سال دیگر به پایان فعالیت دولت نهم باقی مانده و چیزی شبیه به این طرح از مهمترین برنامه های انتخاباتی نامزد رقیب رئیس دولت نهم در انتخابات ریاست جمهوری قبلی بوده است.

آفتاب - دولت نهم نوید طرحی را به مردم داده است كه براساس آن هر شهروند ایرانی واجد شرایط، سالانه مبلغی حدود پانزده میلیون ریال از دولت بابت یارانه مستقیم دریافت خواهد کرد. با تخصیص این مبلغ روند آزاد سازی قیمت‌ها شتاب بیشتری خواهد گرفت و قیمت كالاها وخدمات عمومی به بهای تمام شده از شهروندان اخذ خواهد شد.

دیدگاه اقتصاد دانان در این مورد بسیار متفاوت و گاهی متناقض است. برخی این امر را به نفع صنایع داخلی و اقتصاد ملی دانسته و آن را گامی در جهت پیوستن اقتصاد ایران به اقتصادهای آزاد می دانند و برخی دیگر چگونگی تخصیص این یارانه‌های مستقیم را از بزرگترین ابهامات طرح می دانند چراكه عملاً ضمن افزودن بر بوروكراسی موجود به دلیل تمركز طرح در دستان دولت، حاشیه رانت خوار اقتصاد كشور را منتفع خواهد نمود.

از دیگر مشكلات و آسیب های طرح ایجاد تب كاذب مصرف در میان شهروندان است امری كه اثرات مستقیمی بر نرخ تورم و دیگر شاخصهای اقتصادی خواهد داشت.

اما در این میان شتاب دولت در تدوین و اعلام عمومی طرح، پرسشهای بسیاری را به ذهن متبادر می‌كند . به نظر می رسد در شرایطی كه هدفمند كردن یارانه‌ها از مهمترین دغدغه های دولتهای گذشته بوده است و ایشان سعی نموده‌اند با استفاده از خرد جمعی اقتصاد‌دانان و مدیران كشور راهی میان مدت و كم هزینه برای آن بیابند عجله دولت نهم در راه اجرا و عملیاتی كردن آن چندان عادی نباشد.

بدون آنكه در ماهیت و تاثیرات اقتصادی طرح قضاوت كنیم با نگاهی به سابقه طرحهای مشابه در مدیریت كلان كشور در خواهیم یافت كه شتاب در تصمیم گیری‌ها و یكجانبه گرایی، در اغلب موارد به شكست برنامه‌ها منجر شده است.

ورود دستگاههای نظارتی همچون مجلس و نیز استادان صاحب صلاحیت در عرصه نظریه پردازی درباره این طرح از بدیهی ترین الزاماتی است كه برای طرحی با گستردگی و اهمیت هدفمندسازی یارانه‌ها الزامی به نظر می‌رسد .

در حالی كه نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری آرام آرام در تدارک ورود به صحنه هستند و خود را برای رقابت با محمود احمدی نژاد آماده می سازند، دولت راهی دیگر را برای جلب دوباره توده های اجتماعی منتقد خود در پیش گرفته است. در غیاب مطبوعات و احزاب بازهم این توده‌های سرگردانند كه روزی با نویدی شیرین به جهتی و روزی دیگر با نویدی تازه به سویی دیگر می روند . آیا این سناریو ادامه خواهد داشت؟

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه