عصر دیپلماسی نوشت:

پرده اول: در اکتبر سال ۱۹۸۳؛ ۲۴۱ تفنگدار آمریکایی و فرانسوی در اثر یک انفجار انتحاری در مقر تفنگداران آمریکایی در بیروت کشته می شوند. جنبش جهاد اسلامی مسئولیت این انفجار را می پذیرد، ولی آمریکایی ها ایران را به دست داشتن در این انفجار متهم می کنند و تحریم هایی علیه کشورمان وضع می کنند. یکی از این تحریم ها ممنوعیت مبادلات و سرمایه گذاری های دلاری ایران در آمریکا است.

پرده دوم: قانون ممنوعیت تبادلات دلاری با ایران در سال ۱۹۹۵ توسط رئیس جمهور وقت این کشور جرج بوش پدر بدون اینکه اصل قانون ملغی شود، نادیده گرفته شده و مبادلات و U-Turn دلاری با ایران از سر گرفته می شود.

پرده سوم: در سال ۲۰۰۳ میلادی، پرونده‌ای در دادگاه فدرال آمریکا به جریان می‌افتد که موضوع آن پرداخت غرامت به خانواده‌های انفجار بیروت بود؛ دادگاهی که در نهایت در سال ۲۰۰۷ مصادف با سال ۱۳۸۶حکمی مبنی بر پرداخت ۲ میلیارد و ۶۵۰ میلیون دلار به بازماندگان این واقعه، صادر می کند اما به جهت اینکه ایران پولی در بانک های آمریکایی نداشته حکم به اجرا در نمی اید.

پرده چهارم: در سال ۱۳۸۶ دولت دهم، برغم صدور چنین حکمی از سوی دادگاه فدرال ( ولو اینکه بدوی بوده ) و با نادیده گرفتن هشدارهای کارشناسان بانک مرکزی ناظر بر وجود چنین حکمی و ناظر براینکه قانون ممنوعیت تبادلات دلاری با ایران همچنان برقوت خود باقی است و شرایط به گونه ای است که هر آن ممکن است با دستور رئیس جمهوری پول های ایران در این کشور بلوکه شود، نزدیک به دو میلیارد دلار اوراق قرضه با کارگزاری سیتی بانک آمریکا خریداری با سودی اندک خریداری می کند.

پرده پنجم: قانون ممنوعیت تبادل دلاری و (U-Turn) با ایران که در سال ۱۹۹۵ توسط رئیس جمهوری وقت آمریکا نادیده انگاشته شده بود مجددا با دستور رئیس جمهور آمریکا لازم الاجرا شده و پول های ایران در بانک های آمریکا بلوکه شده اعلام می شود.

پرده ششم: در همان زمان یعنی اواخر سال ۲۰۱۰ میلادی ، (۱۳۸۹) خانواده‌های قربانیان بمبگذاری بیروت متوجه سرمایه گذاری ایران در اوراق بهادار و وجود اموال مرتبط با بانک مرکزی ایران در حسابی در«سیتی بانک» نیویورک می شوندو بر دادگاه فدرال برای نهایی شدن حکم و برداشت غرامت از پول های موجود ایران در آمریکا فشار می آورند.

پرده هفتم: در سال ۱۳۹۱ ( ۲۰۱۲ ) کنگره آمریکا قانونی را با عنوان «کاهش تهدیدهای حقوق بشری ایران و سوریه» به تصویب می رساند که بر اساس آن برداشت از حساب های بانک مرکزی ایران و پرداخت غرامت به قربانیان انفجارهای تروریستی که به ادعای آمریکایی‌ها ایران در آن مشارکت داشته را قانونی اعلام می کند. چند روز بعد رئیس جمهور آمریکا مصوبه کنگره را نیز که دست دادگاه های آمریکایی برای برداشت از حساب های بلوکه شده ایران در این کشور را باز می گذارد امضاء می کند.

پرده هشتم: در آوریل ۲۰۱۶، دیوان عالی فدرال آمریکا، حکم پیشین دادگاه های کشور مبنی بر پرداخت حدود دو میلیارد دلار غرامت از محل دارایی‌های توقیف شده ایران در ایالات متحده به خانواده‌های قربانیان حملات تروریستی که ایران در آنها مسئول شناخته شده است، را تایید کرد.

پرده نهم: دلواپسان که همواره بر کوس دشمنی آمریکا با ملت ایران دمیده اند این بار نیز به جای اینکه انگشت اتهام را به سمت دشمن غدار ملت ایران بگیرند و این کشور را محکوم کنند دولت جمهوری اسلامی ایران و دستگاه دیپلماسی را به باد انتقاد گرفته اند.
حال آنکه اگر قرار بر این باشد که دشمنی دشمن را فراموش کنیم و در جستجوی مقصر برآییم این سوال پیش می آید که چه کسی مسئول به باد رفتن و به تاراج دادن اموال ملت ایران در آمریکا بوده است؟

اگر دولت قبل یک بانک آمریکایی را به عنوان کارگزار اوراق بهادار خریداری شده خود قرار نمی داد اکنون پولی در بانک های امریکا نمی بود که ابتدا بلوکه شده و اکنون توقیف شود. در دشمنی آمریکا تردیدی نیست. چرا دولت دهم که می دانسته آمریکا دشمن ایران است و از هر فرصتی برای ضربه زدن به منافع ملی ما استفاده می کند به هشدار کارشناسان توجه نکرده و حاضر به سرمایه گذاری دلاری در شکل خرید اوراق بهادار با کارگزاری سیتی بانک آمریکا شده است؟

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه