1- برخي مي‌گويند من سيگاري نمي‌شوم؛ چون تفنني سيگار مي‌كشم و هر وقت خودم بخواهم، مي‌توانم آن را كنار بگذارم. اشتباه مي‌كنيد! قضيه به اين سادگي‌ها نيست. آمارها نشان مي‌دهد از هر 10 نفري كه همين امروز سيگار را مي‌گذارند روي لب‌هايشان و شروع مي‌كنند به پُك زدن‌هاي هوسي و تفنني، لااقل 4 نفرشان سيگاري‌هاي قهاري مي‌شوند كه تا آخر عمرشان به سمت و سوي ترك سيگار نمي‌روند.

2- بعضي‌ها تصور مي‌كنند بهترين روش ترك سيگار اين است كه هر روز، يك نخ كمتر از ديروز بكشيم تا روزي برسد كه فقط يك نخ بكشيم و فردايش سيگار را براي هميشه بگذاريم كنار.

بالاخره اين هم روشي است اما قطعا بهترين روش، اين نيست. بر مبناي آمارها و شواهد موجود، بيش از 80 درصد از سيگاري‌هايي كه بالاخره موفق مي‌شوند سيگار كشيدن را براي هميشه ترك كنند، از روش «قطع ناگهاني» استفاده مي‌كنند.

در اين روش، شما بايد از يك روز به طور كاملا ناگهاني شروع ‌كنيد به سيگار نكشيدن و اين كار را براي هميشه ادامه دهيد. با اين وجود، سيگاري‌هاي افراطي و آنهايي كه شديدا به نيكوتين وابسته شده‌اند،‌ مي‌توانند از برنامه‌هاي منسجم‌تري نيز براي ترك سيگار استفاده كنند: خودياري، مشاوره پزشكي، دارودرماني، آموزش‌هاي رفتاري و گروه‌درماني.

3- برخي مي‌گويند من فقط روزي يكي دو نخ سيگار مي‌كشم. هنوز به سيگار معتاد نشده‌ام كه بخواهم آن را ترك كنم!

اعتياد به سيگار از نظر سازمان جهاني بهداشت، دو تعريف كاملا مشخص دارد. تعريف اولش اين است:‌ «هر كسي كه تا اين لحظه از عمرش 100 نخ سيگار كشيده باشد، ‌به سيگار اعتياد پيدا كرده است.» و تعريف دوم هم مي‌گويد: «هر كسي كه در طول يك هفته لااقل 6 نخ سيگار بكشد، ‌به سيگار معتاد شده است.»

يعني شما حتي اگر روزي يك نخ سيگار بكشيد، باز هم يك معتاد به سيگار محسوب مي‌شويد و اين در حالي است كه تاكنون 4560 ماده سمي و 60 ماده سرطان‌زا در سيگار شناسايي شده و طبق آخرين آمارهاي سازمان جهاني بهداشت، لااقل 40 درصد از مرگ و ميرهاي قلبي و 5/12 درصد از كل مرگ و ميرهاي جهان، زير سر همين سيگار است.

به طور متوسط در هر 10 ثانيه يك نفر به علت مصرف سيگار در گوشه‌اي از دنيا جان خود را از دست مي‌دهد و پيش‌‌بيني مي‌شود كه تا سال 2025 نيز رقم مرگ و مير سالانه سيگاري‌ها به 10 ميليون برسد.
جام جم آنلاين

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه