یک فینال دراماتیک / جامی که آرش برهانی هوا کرد

عصرایران؛ احسان محمدی-  فضای مجازی پر شده از شوخی های برخی از هواداران پرسپولیس با استقلالی ها. همان کُری خوانی های معمول. انگار لذتی که در شکست خوردن تیم رقیب است در پیروزی تیم محبوب آدم نیست. نوشته اند:

« استقلالیا ریختن تو خیابون. میگن تو لیگ سوم شدیم ریختیم بیرون، الان دوم شدیم چرا نریزیم بیرون؟».

هنوز قرمز و آبی با هم می جنگند ولی یک حقیقت وجود دارد: نام تیم قهرمان ذوب آهن اصفهان است!

استقلال در فینال جام حذفی که به میزبانی خرمشهر برگزار شد در حالیکه با تک گل امید ابراهیمی بازی را به ضربات پنالتی کشاند که امیدوار بود به لطف مهدی رحمتی بتواند جام را به تهران بیاورد اما ... مثل همیشه اما!

آنچه می خوانید 10 نکته در خصوص این فینال دراماتیک است.

1-یحیی گل محمدی: برخی از هواداران پرسپولیس او را تحسین کرده اند که باز هم استقلال را شکست داد. دومین بار متوالی است که مانع از جام گرفتن آبی ها می شود.

عده ای اما یاد پرسپولیسی ها آوردند که بعد از شکست ذوب آهن مقابل استقلال خوزستان و بر باد رفتن رویای قهرمانی قرمزها در لیگ برتر چه توهین ها و تهمت ها را در صفحه اینستاگرامی نثار او کردند. مرز میان عشق و نفرت در ایران چه باریک است!...یحیی هنوز همان است که بود؛ آرام، کم حرف، خجول و البته موفق!

2-آرش برهانی: دقیقه 120، سانتر امید ابراهیمی که بعید بود حتی سعید معروف با دست هم بتواند چنین توپی را به پیشانی آرش برهانی برساند، موقعیت تک به تک و ضربه ای که به هوا رفت. 

برهانی در سال های اخیر خود را به عنوان یک گلزن باهوش و البته یک فرصت سوز شگفت انگیز معرفی کرده است. اگر نیمی از موقعیت هایی که هدر داده را گل می کرد الان بالاتر از علی دایی نشسته بود. کار یک مهاجم تنها« خود را در موقعیت گلزنی قرار دادن» نیست، گلزنی است. خداحافظ جام قهرمانی و شاید خداحافظ آرش برهانی!

3-جوان‌گرایی: همه منتقدان پرویز مظلومی او را به خاطر بازی دادن به جوان ها تحسین می کنند. اینکه بازیکنانی را رو کرد که حتماً در آینده به تیم ملی کمک می کنند اما همین منتقدان یک «اما» به حرف هایشان اضافه می کنند که آن تحسین را زیر سوال می برد. موضوع ساده است؛ همه جام می خواهند و کسی جوانگرایی برایش اهمیتی ندارد.

4- مهدی رحمتی: خیلی ها بر این باور بودند که رحمتی حق بازی در فینال جام حذفی را نداشت اما او بازی کرد و اتفاقاً تنها گل ذوب آهن با ذخالت مستقیم این دروازه بان پرحاشیه به ثمر رسید. از بهترین پنالتی گیر چند سال اخیر فوتبال ایران، در شب فینال تنها پشت به توپ کردن هایش به یاد ماند. رحمتی در جایی که می توانست یکبار دیگر خودش را به اوج برساند، خلاف جهت شیرجه زد. از آب به خشکی!

5-داربی: بازیکن ها و مربیان قبل از برگزاری داربی می گویند این هم یک بازی است مثل همه بازی ها. سه امتیاز دارد. خودشان هم می دانند این حرف حقیقت ندارد. استقلال بعد از شکست 4-2 در داربی پایتخت هرگز نتوانست زیر فشارهای ناشی از آن ناکامی رنج آور کمر راست کند. داربی حتی اگر سه امتیاز داشته باشد، اما سرنوشت ساز است بازیکن های ایرانی هنوز با قلب شان بازی می کنند.

6-  تراکتورسازی تبریز: قرمزهای تبریز اینجا چکار می کنند؟ در شبی که همه فکر می کنند تهران و اصفهان قلب تپنده فوتبال ایران هستند، آذری ها چشمشان به خرمشهر بود. آنها که امیدوار بودند با قهرمانی استقلال بتوانند فصل آینده در آسیا حضور داشته باشد، این فرصت را از دست دادند و این تیم سال آینده در رقابت‌های آسیایی حضور نخواهد داشت.

7-رشید مظاهری: برای اینکه در فوتبال ایران دیده شوید باید بازی های شما از شبکه های سراسری تلویزیون پخش شود. باید مقابل استقلال و پرسپولیس بدرخشید. محمدرشید مظاهری دروازه بان ذوب آهن اهل گچساران است، در بازی‌های آسیایی گوانگژو هم برای تیم ملی زیر ۲۳ سال به میدان رفته و در چند سال اخیر از کلیدی ترین بازیکن های ذوب آهن بود. از درخشان ترین دروازه بان ها که هرگز اندازه شلوار باب اسفنجی سوشا مکانی از سوی رسانه ها مورد توجه قرار نگرفت! او علاوه بر چند سیو فوق العاده، پنالتی سرنوشت ساز بازی را مهار کرد تا ذوب آهن قهرمان شود.

8- مهدی رجب زاده و قاسم حدادی فر: انگار از زمان جدا شدن قاره ها از همدیگر در چند میلیون سال پیش آنها به ذوب آهن چسبیده اند! دو بازیکن کلیدی، تاثیرگذار و موفق که با هم جام قهرمانی را بالای سر بردند. رجب زاده هر چه از حجم موهایش کم کرد بر کیفیت بازی اش افزوده شد. حدادی فر اگر در پرسپولیس یا استقلال بازی می کرد شاید الان بیش از 50 بازی ملی داشت!

9-پرویز مظلومی: بهومیل هرابال نویسنده اهل چک کتاب مشهوری دارد به نام تنهایی پرهیاهو. کتاب روایت تک‌گویی درونگرایانه یک کارگر پرس به نام آقای هانتا است. او در زیر زمینی مرطوب که انبار کاغذ باطله است روزگار می‌گذراند و کتاب‌هایی را که از سوی اداره سانسور به آن‌جا می‌آورند را خمیر می‌کند. دیشب پرویز مظلومی بعد از شکست وقتی همه به رختکن رفتند، تنها روی نیمکت استقلال نشست. غرق در فکر. در اینکه دو جام را در کمتر از یک ماه از دست داد. بعید است او به زیرزمین فوتبال ایران برود اما حتماً باید سعی کند خاطرات بد این روزها را پرس کند. فراموش کند.

10- خرمشهر: امسال این شهر دوست داشتنی میزبان محترمی برای فینال جام حذفی بود. جشن در نیمه های شب و در سکوت سکوها، شایسته برگزار شد. با شاخه گل هایی به یاد شهدای جنگ تحمیلی.

« ممد نبودی ببینی، شهر آزاد گشته» و حالا میزبان رنگ و نور و صدا و شادمانی و هلهله و آتش بازی است... خرمشهر آزاد شده اما هنوز آباد نشده. این را چند سالی است که می شنویم.

شُکر و شکایتی توامان. به امید اینکه شهر خاطره انگیز ایرانی ها آبادتر از پیش شود. خرداد و خرمشهر هنوز نمادهای شادی ایرانیان هستند