تحليلگران غربي در توصيف ترقي ناگهاني احمدي نژاد با مشكل مواجه بوده اند. اين تحليلگران با فقدان درك عميق سياست هاي ايران و شبكه هاي وسيع و پيچيده قدرت و حمايت كه موجب يكپارچگي جمهوري اسلامي مي شود، به توصيف احمدي نژاد با اصطلاحات ساده متوسل شده اند. اكثر اين اصطلاحات حول اين موضوع مي گردد كه احمدي نژاد يك اصولگراي حاد و معتقد به عصر سعادت است كه بر پيشبرد كشورش به سمت منازعه با غرب پافشاري مي كند.

پايگاه اينترنتي آسيا تايمز در مقاله اي به قلم ماهان عابدين نوشت: ظهور ايران به عنوان يك قدرت بومي در خاورميانه اغلب به تغييرات ژئوپلتيكي در منطقه به ويژه سقوط طالبان و صدام نسبت داده مي شود. اهميت رويدادهاي خارجي با وجود پويايي شناختي داخلي جديد نيز بعد مهمي از اهميت ژئوپلتيكي فزاينده ايران است.

به گزارش رجا، در ادامه ابن مطلب چنین آمده است: ترقي ناگهاني محمود احمدي نژاد و ظهور نخبگان سياسي همگن تر در تهران در تاريخ بيست و هفت ساله دولت ايران پس از انقلاب بي سابقه بوده است . احمدي نژاد در خلال يك سال، قدرت خود را در داخل تحكيم بخشيد و همان طور كه سفرش به ونزوئلا و تعميق رابطه با هوگو چاوز رئيس جمهور اين كشور نشان داد به سرعت به يك بازيگر مهم در عرصه جهاني تبديل مي شود.

در حاليكه وحدت داخلي به روشني نفوذ فزاينده آيران را در منطقه و فراسوي آن تقويت مي كند، تاثير درازمدت اين همگني بر توسعه سياسي اين كشور چندان روشن نيست. به احتمال زياد تغييرات دوازده ماه گذشته و ظهور يك نظام رياست جمهوري تر، تاثير پايداري بر مشخصه هاي اساسي نظام سياسي ايران خواهد داشت. احمدي نژاد كه نزدیک ترین فرد به اين تشكيلات روحاني قلمداد مي شود ممكن است در نهايت به بلاي جان همين تشكيلات تبديل شود. درك ترقي احمدي نژاد و وحدت سياسي كه وي پديد آورد مستلزم درك عميق سياست هاي جناحي پيچيده جمهوري اسلامي است. نظام سياسي اي كه پس از انقلاب ايران شكل گرفت پيچيده و درهم بافته است و در قلب اين پيچيدگي آمال دوگانه مذهبي و دموكراتيك اين رژيم قرار دارد.

بدبين ترين تحليلگران يك گام فراتر نهاده و ترقي احمدي نژاد را به تقلب انتخاباتي وسيع نسبت مي دهند كه سرويس هاي امنيتي و نيروهاي شبه نظامي تحت كنترل محافظه كاران آن را هماهنگ كرده بودند. اين نوع تحليل پيش پا افتاده اشتباه و منعكس كننده بدترين جنبه هاي ژورناليسم غربي درخاورميانه است. احمدي نژاد با همه رفتارهاي عجيب و نقاط ضعفي كه دارد از طرف اكثريت وسيع مردم ايران انتخاب شد. مهم تر آنكه موفقيت احمدي نژاد به عنوان رئيس جمهور در دوازده ماه گذشته ريشه در شيوه مردم باورانه و شهرت اوليه وي در مورد زمامداري صادقانه دارد.

احمدي نژاد بسيار متفاوت از پنج رئيس جمهور قبلي ايران است و علت ان اصليت بي خدشه وي از طبقه كارگر است. برخواستن وي از طبقه كارگر كه فورا از رفتار و سخنانش آشكار بود احتمالا او را به محبوب ترين رئيس جمهور در تاريخ بيست و هفت ساله تبديل كرده است. در سطح راهبردي ترقي احمدي نژاد را مي توان به قدرت يافتن انقلابيون نسل دوم نسبت داد. كلا انقلابيون نسل دوم هوشياري عقيدتي و پيوند هاي سياسي شان را در عرصه جنگ ايران و عراق تقويت كردند. اينها جوان و به لحاظ فرهنگي محافظه كارند و گرچه به جناح راست اسلامي نسل اول نزديكند ولی جزء تشكيلات محافظه كار نيستند.

احمدي نژاد و متحدانش با گذشت اندكي بيش از يكسال از در دست گرفتن قدرت، چشم انداز سياسي را به شدت تغيير داده اند. جمهوري اسلامي كه زماني دچار مناقشات جناحي و مباحثات عقيدتي بغرنج بود هرچه بيشتر همگن و متكي به خود مي شود. اين همگني فزاينده ريشه در چهار عامل دارد: اول و مهمتر از همه آن كه احمدي نژاد از حمايت شبكه وسيعي از فعالاني برخوردار است كه عمدتا انقلابيون نسل دوم انها را سازمان دهي كرده اند. دوم آنكه شيوه مطمئن و مردم باورانه احمدي نژاد، قدرت فزاينده نسل دوم را در انقلاب اسلامي تقويت كرده است. سوم آنكه سرخوردگي عمومي فزاينده از اصلاح طلبان و محافظه كاران و تشكيلات روحاني جناج چپ و راست كه آنها را كنترل مي كنند، خلائي ايجاد كرده است كه انقلابيون نسل دوم آن را پر مي كنند و بالاخره آنكه احمدي نژاد از حمايت عمومي قوي آيت الله سيد علي خامنه اي رهبر جمهوري اسلامي برخوردار است.

آيت الله خامنه اي كه اغلب به اشتباه محافظه كار قلمداد مي شود، در واقع يك نظريه پرداز به شدت متعهد است كه از ميان همه مقامات عالي رژيم به توده هاي حزب اللهي نزديك تر است. در حالي كه آيت الله خامنه اي مشكلات مهمي با رفسنجاني و خاتمي داشت به نظر مي رسد احمدي نژاد را دست پرورده خود مي داند. اين حمايت تمام عيار است كه تشكيلات محافظه كار را از حمله به احمدي نژاد و متحدانش بازداشته است و اين درحالي است كه برخي اصلاحات دولت احمدي نژاد مستقيما منافع محافظه كاران عميقا ريشه دار را تهديد كرده است.

اين همگني فزاينده با اتحاد طبيعي بين احمدي نژاد و آيت الله خامنه اي تقويت شد و تاثير مهمي بر تصور جمهوري اسلامي از نفوذ خود در روابط بين المللي داشت. اكنون اهداف سياست خارجي اين كشور روشن تر است و اين امر نخبگان سياست خارجي را قادر به تصميم گيري هاي به موقع و مطمئن تر مي سازد. اين اطمينان درهيچ كجا مشهودتر از عرصه انرژي هسته اي نيست. گروه مذاكره كننده جديد به رياست علي لاريجاني كه فردي سرسخت و باهوش است به موفقيت هاي مهمي در دوازده ماه گذشته دست يافته است.

در تجزيه و تحليل نهايي كه اهميت ژئو پلتيكي اين كشور به تدريج براي آينده قابل پيش بيني افزايش مي يابد به خوبي روشن نيست پيدايش اين همگني سياسي چه تاثيري بر جمهوري اسلامي خواهد داشت، اما تاكنون هيچ گونه مقاومت جدي در برابر احمدي نژاد و خط مشي سياسي وي وجود نداشته است. اين امر فرصت هاي بي سابقه اي براي احمدي نژاد به ويژه در زمينه سياست خارجي كه وي به سرعت در حال تبديل شدن به صادق ترين و پر جذبه ترين رهبر در جهان درحال توسعه است ايجاد كرده است اما اعتبار فزاينده احمدي نژاد همچنين چهره رياست جمهوري ايران را به عنوان يك نهاد ارتقا مي بخشد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه