- زنی پس از استفاده از شامپوی... دچار ریزش شدید مو شد.
- در یک آرایشگاه، یک نو عروس بعد از آرایش چشم هایش نابینا شد.
- در سیستان و بلوچستان ، مردی بعد از خرید یک جفت کفش دست دوم به دلیل انتقال نوعی باکتری به پاهایش، ابتدا ناگزیر از قطع پا شد و نهایتاً درگذشت.
- کودک 5 ساله ای بعد از خوردن شکلات... دچار مسومیت حاد شد.
- ... .

این ها ، خبرهایی هستند که گاه و بیگاه در رسانه ها منتشر می شوند و البته بسیاری از اتفاقات مشابه نیز، هیچگاه رسانه ای نمی شوند.

کالاهای قاچاق، البته همه شان باعث کوری و مسمومیت و مرگ نمی شوند اما ریسک بالاتری نسبت به کالاهایی دارند که از مجاری قانونی وارد کشور می شوند.

کالاهایی که به طور قانونی وارد کشور می شوند، فرایندی خاصی را طی می کنند. مثلاً اگر یک ماده غذایی یا بهداشتی و آرایشی بخواهد وارد شود، ابتدا باید نمونه های کالا در سازمان غذا و دارو، آزمایش شود و اسناد تولید آن مورد بررسی قرار گیرد تا چنانچه مضر به سلامت نباشد، اجازه ورود یابد. کالاهای دیگر هم به فراخور حال، در نهادهای مرتبط بررسی می شوند.

ولی در خصوص کالاهای قاچاق، چنین فرایندی متصور نیست. ضمن این که گاه در پروسه ورود به کشور از مسیرهای طولانی کوه و بیابان و دریا و در سرما و گرما، نگهداری های لازم به ویژه در خصوص مواد غذایی و بهداشتی میسر نیست و لذا گاهی اوقات، حتی جنس دارای تاریخ مصرف معتبر نیز، مشکل زا می شود.

گذشته از این، کالاهایی که قانونی وارد می شوند، عمدتاً دارای وارد کننده مشخص هستند و عنداللزوم می توان پیگیری های لازم را انجام داد ولی کالای قاچاق، جنسی است که فروخته می شود و هیچ کس مسؤولیتی در قبالش نمی پذیرد.

این که گفته می شود با نخریدن کالاهای قاچاق، به اقتصاد کشورمان کمک کنیم، حرف درستی است اما واقعیت این است که کمک به اقتصاد ملی باید در وهله نخست از سوی تولید کنندگان داخلی با تولید با کیفیت و قیمت مناسب صورت گیرد و بعد مردم از آنها حمایت کنند. لذا اگر به خاطر تولید ملی هم به سمت کالاهای قاچاق نرویم، دستکم این یک گزینه عقلانی است که به خاطر حفظ سلامتی خود و خانواده خودمان هم که شده، اجناس قاچاق به ویژه در خصوص کالاهای غذایی، بهداشتی، دارویی و آرایشی را نخریم.

سلامت عزیزان ما، بسیار بیشتر از مابه التفاوت قیمتی است که ممکن است یک شکلات قاچاق با مشابه غیرقاچاقش داشته باشد.