چگونه خودمان را انتقاد نکنیم؟

در مورد انتقاد بارها مقالاتی را منتشر کرده‌ایم مثلاً اینکه چگونه انتقاد پذیر باشیم؟ یا اینکه چگونه با انتقاد کنار بیاییم؟ اما تمام این مقالات درمورد انتقاد دیگران از ما بوده است، حال اگر ندای درونی ما از خودمان انتقاد کند تکلیف چیست؟

به گزارش آی بانو؛ بی‌خاصیت. پشت گوش انداز. مردد. این‌ها القابی هستند که دوستم خودش را مستحق آنها می‌داند که البته موجب حیرت من می‌شود. در واقع از نظر من او هم موفق است و هم زیبا که در اوقات فراغتش شیرینی‌های فوق‌العاده‌ایی برای خانواده‌اش می‌پزد. بله، آشپزی می‌کند! (گیج شدم چون من نه آشپزی بلدم و نه وقت آن را دارم). اما این روزها زمزمه‌های منفی درون بر او غالب شده و موفقیت‌هایش را با خاک یکسان می‌کند.

بیائید درباره‌ی واگویه‌های منفی درون که همه‌ی ما گاه و بیگاه داریم، صحبت کنیم. چرا باید این واگویه‌ها که فقط بر زخم‌های نمک می‌پاشند، تحمل کنیم؟ این هفته، می‌خواهم به خودتان در قالب من یا خودتان به عنوان یک مادر، خواهر، بهترین دوست نگاه کنید. قسم می‌خورم که تلاشتان را می‌کنید و معرکه‌تر از آنچه تصور می‌کنید، هستید. بعلاوه، ازآنجایی که همه‌ی ما به کمک نیاز داریم، ازاین چهار نکته‌ بهره ببرید.

۱. از سکون دست بردارید و وارد عمل شوید.

تمرکز بر عواقب ناخوشایند، دست‌یابی به راه حل را معدوم می‌کند. به جای آنکه وقت خود را معطوف افکار مغلوبانه نمائید، به اندیشه‌های برتری‌جویانه متمایل شوید تا انرژیتان به سوی اقدامات متمایز هدایت شود. گام‌های موثق یا دیدگاه‌های جدید که اکنون یا دفعه‌ی بعد که با موقعیتی مشابه مواجه شدید، می‌تواند نتیجه را تغییر دهند، چه هستند؟ هدفمند بودن نیروبخش است و تمرکز ما را از ناکامی‌های جاری به سمت امیدواری سوق می‌دهند.

۲.با خودتان مهربان باشید.

تجسم کنید عزیزترین فرد زندگیتان از آنچه به خودتان نسبت می‌دهید، چه تصوری خواهد کرد و یا اگر دیگری این حرف‌ها را درباره‌ی او می‌زد، شما چه تصوری از او پیدا می‌کردید. هنگامی که انتقادات درونی‌ام آغاز می‌شود، از خودم می‌پرسم که آیا می‌خواهم دخترم نیز چنین نگرش را نسبت به خودش داشته باشد؟ فقط همین تفکرات مجبورم می‌کنند تا سناریوی انتقادات درونی را کنار بگذارم.

۳.استنتاجات منفی خود را به چالش بکشید.

آیا یک انتقادات از سوی رئیستان حقیقتا بدان معناست که نحوه‌ی عملکرد شما پایین‌تر از حد متوسط است؟ آیا رفتارهای کودکتان که شما را عصبانی می‌کند حاکی از آن است که او به مشاوره نیاز دارد؟ از خودتان بپرسید که آیا استنتاجات ناخودآگاه و انتقادی شما صحیح هستند، یا خیر؟ آیا حقیقتا قابل اثبات هستند؟ خودتان قاضی شوید، عدله و حقایق را یکی یکی برشمارید.
تذکر: هنگامی که آشفته و نگران هستید، این امر چندان سهل و آسان نیست. بنابراین برای آنکه روند درستی در پیش گیرید، ابتدا باید آرامش پیدا کنید.

۴. از تمرکز بر خود دست بکشید و به دیگران توجه کنید.

(این نکته‌ی مورد علاقه‌ی من است). تحقیقات حاکی از آن است که یکی از بهترین شیوه‌های عدم تمرکز بر نقص‌ها و کبودهای خود، خرسند نمودن دیگران است. پس بیائید شروع کنیم. احساستان در روزهایی که دوستتان اخلاق فوق‌العاده‌ی شما را تحسین کرده یا شما از تمجید کرد را به خاطر آورید. همین حالا همین کار را برای دیگران انجام دهید. هنگامی که این مقاله را به اشتراک می‌گذارید، آن را برای دوستان خود نیز بفرستید و از سه صفت فوق‌العاده‌ی او تمجید کنید، زیرا ممکن است او نیز مانند شما، از واگویه‌های منفی درونش رنج می‌برد.

امیدوارم روزی برسد که از شر این زمزمه‌های منفی خلاص شویم، اما تا آن زمان ما به کمک یکدیگر نیاز داریم. شجاعت به خرج دهید و زمزمه‌های درونی را با فریادهای عاشقانه و حمایتی بیرون بریزید.