صنعت گردشگری یکی از صنایع با رشد بسیار سریع و حاشیه سود بسیار بالاست که بخش مهمی از تولید ناخالص داخلی و اشتغال بسیاری از کشورهای در حال توسعه را شکل می دهد. علاوه بر مورد اقتصادی، گردشگری از اهمیت فرهنگی و اجتماعی خاصی نیز برخوردار است. گردشگری بین المللی علاوه بر موارد یاد شده میتواند در کنار تلاش‌های دیپلماتیک به ارایه چهره مناسبی از کشورها بپردازد.

گردشگری در داخل مرزهای یک کشور نیز می‌تواند به همبستگی ملی در آن کشور کمک نماید. از این رو سرمایه گذاری در این بخش یکی از اولویتهای اقتصادی بسیاری از کشورها است که در برنامه ریزی اقتصادی و استراتژیک آنها قرار گرفته است.

ایران نیز بدلیل برخورداری از اقلیم‌های مختلف و فرهنگ‌های متفاوت، جاذبه‌های تاریخی و میراث فرهنگی و معنوی غنی، برخورداری از زیارتگاه‌های مذهبی و سایر پتانسیل‌ها از مقاصد جذاب برای گردشگران است. با وجود اینکه ایران یکی از 10 کشور برتر از نظر جذابیت برای گردشگران است، جایگاه ایران در سطح جهانی در رتبه 114 است که نشان از وجود پتانسیل‌های عظیم استفاده نشده در این حوزه است.

سودآوری صنعت گردشگری و ظرفیت‌های بلا استفاده موجود ممکن است بسیاری از افراد و سازمان‌ها را به ورود به این صنعت ترغیب کند.

در بسیاری از کشورهای جهان، صنعت گردشگری، به مثابه نیروی محرکه توسعه ملی از طریق تحصیل درآمدهای خارجی و ارزآوری به داخل کشور عمل میکند. همچنین ورود گردشگران خارجی به طور مستقیم یا غیر مستقیم موجب ایجاد فرصتهای شغلی فراوانی می‌شود.

شرکت مادر یا هلدینگ شرکتی است که با دارا بودن چند شرکت تابعه و اعمال نفوذ و کنترل بر آنها شرکتهای تحت پوشش را در مسیر ارزش آفرینی و هم‌افزایی هدایت و رهبری می‌کند.

مجموعه شرکت‌های تابعه یک هلدینگ میتواند یک گروه را ایجاد کند؛ بطوریکه فعالیت هر کدام، کل گروه را تقویت کند.

هر شرکت بخشی از منابع گروه را به کار گرفته و در مقابل با یکدیگر ارزش افزوده یا هم‌افزایی ایجاد می‌کنند. مشخصه اصلی این شرکتها، همبستگی و وابستگی است. این همبستگی در زمینه‌های مختلف میتواند صورت گیرد.

اگر شرکت‌های هلدینگ بتوانند شرکت‌های تحت پوشش خود را بهتر از حالت مستقل آنها و همچنین بهتر از هر سازمان مدیریت کننده دیگر اداره کنند، در واقع ارزش آفرینی صورت گرفته است و این همان مزیت رقابتی در شرکتهای بزرگ است.

هلدینگ مادر معمولا از چهار راهکار کلی برای ارزش آفرینی استفاده می‌کنند:

تاثیرگذاری بر عملکرد شرکتهای زیر مجموعه در قالب شرکتهای مستقل

تاثیرگذاری بر روابط میان شرکتهای زیرمجموعه (نفوذ اتصالی)

انجام فعالیتهای تخصصی و ارائه خدمات توسط شرکت مادر (نفوذ عملیاتی و خدمات مرکزی)

تاثیرگذاری بر ترکیب فعالیتهای کل بنگاه (نفوذ توسعه ای)

امروزه هلدینگ‌ها نمونه بارزی از اصل همافزایی و سینرژی هستند. سینرژی با همافزایی، همکاری مجزای چند عامل است بطوریکه اثر کلی آنها از جمع اثرات آنها بصورت مستقل بدست میآید، بیشتر باشد.

حرکات دسته جمعی و V شکل غازهای وحشی نیز نمونه بارزی از سینرژی است. شکافته شدن هوا و کاهش مقاومت جریان هوا برای دسته پرندگان و صرف انرژی کمتر برای پرواز - ضمنا با این روش، پرندگان جلوی دید یکدیگر را سد نمیکنند.

درخصوص هلدینگ، همافزایی به این مفهوم است که ستاد هلدینگ تلاش میکند در کل عملکردی بیش از مجموع عملکردها و فعالیت‌های هر کسب و کار یا شرکتهای تابعه (اجزا) داشته باشد. یعنی در هلدینگ، مجموع عملکرد تک تک شرکتها بیش از جمع جبری آنها خواهد بود.

سه سبک غالب مدیریتی را در شرکتهای مادر شناسایی کرده اند:

امروزه سازمانها برای حفظ بقای خود باید با یک ذهنیت جهانی به سمت فضای رقابتی حرکت کنند. در این راستا باید با شناخت نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها، موازنه تجاری را به نفع خود برهم زده و از توانمندیهای خود بطور کامل استفاده کنند.

برای این منظور معمولا شرکتهای کوچکتر، از طریق همافزایی توانمندیهای خود را به اشتراک گذاشته و ضعفهای یکدیگر را پوشش میدهند. سازمانهای هلدینگ میتوانند از طریق ادغام مراکز تحقیق و توسعه، مدیریت تام تجاری، حذف داراییهای مضاعف، تمرکز بر شایستگیهای رقابتی(مزیت رقابتی) و.. از منافع ناشی از هم‌افزایی بهره مند شوند.

همچنین سازمان‌های هلدینگ میتوانند از طریق توسعه مبادلات بین شرکتی (از طریق انتصاب اعضای هیئت مدیره مشترک)، انتقال دانش از طریق نشستهای مشترک، مستند سازی و نشر تجارب و خدمات مشاوره ای در زمینه مالیات، برنامه ریزی راهبردی، تامین منابع مالی و...، منافع جمعی خود را ارتقاء میبخشد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه