مردم در هوای آلوده خفه می شوند، بودجه را نهادهای فرهنگی می بلعند!

بسیاری از مشکلات بشر، مانند ایدز ، راه درمان شناخته شده ندارند و لذا کسی را به دلیل عدم درمان ایدز سرزنش نمی کنند ولی مسائلی نظیر آلودگی هوا، هم صورت مشخصی دارند و هم راه حل شان با تمام جزئیات تعریف شده است. با این حال، دولت ها اهتمام خاصی نسبت به آن ندارند و تو گویی این دردی است که همه به آن خو گرفته اند.

امروز رئیس جمهور روحانی گفت که در سه سال اخیر، بیش از 800 هزار خودروی فرسوده از رده خارج شده اند. این آمار خوب و بی نظیری است اما باید پرسید که این خودروها با چه چیزی جایگزین شده اند؟ واقعیت این است که خودروسازان داخلی، اغلب خودروهایی می سازند که صفرشان هم فرسوده است چرا که با تکنولوژی قرن گذشته تولید می شوند و آلایندگی شان از همان روز نخست استارت خوردن، از خودروهای روز دنیا بیشتر است.

بنابر این تا تولید خودروهایی مانند پژو 405 ، پراید، نیسان (معروف به نیسان آبی)، پیکان وانت و نظایر این ها متوقف نشود، جایگزینی خودروها، تنها کمی از مشکلات را حل می کند و برنده این پروسه خودروسازها هستند و نه مردم و حتی دولت.

وانگهی دولت برنامه عملی قابل توجهی برای خارج کردن موتورسیکلت ها ندارد و این در حالی است که هر موتورسیکلت فرسوده به اندازه 4 خودرو، تولید آلودگی می کند.

درست است که مضیقه مالی دولت را می آزارد ولی راه هایی نیز وجود دارد که اگر دولت بدان اهتمام کند، مردم نیز از آن حمایت خواهند کرد. مثلاً پیشنهاد می شود دولت در بودجه سال آینده، بودجه بخش فرهنگی را که به بخش های زیادی داده می شود و خروجی مشخصی هم ندارد، به کاهش دهد و به جز نهادهایی مانند صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نهادهای رسمی حکومتی هستند، بودجه بقیه موسسات متفرقه مانند موسسه آیت الله مصباح، سعدی، دعبل خزایی ، صدرا، کتاب شناسی شیعه، طرح زیارت، آینده روشن، نشر آثار امام، هیات رزمندگان اسلام و ... را حذف کند و با عدد و رقم مشخص کند که با بودجه این بخش ها، دقیقاً چند خودروی فرسوده را با خودروهای روز دنیا، تعویض می کند؟

اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، با یک سوم بودجه فرهنگی کشور که به موسسات مختلف داده می شود و عملاً هدر می رود، می توان تمام با تمهیداتی مانند حذف موردی سود گمرکی، تمام تاکسی های فرسوده کشور را با خودروهای متعارف روز دنیا تعویض کرد و با همین یک گام ساده، آلودگی هوا را به طرز ملموسی کاهش داد. هیچ اشکالی ندارد که چند سال بنیاد سعدی به خارجی ها زبان فارسی یاد ندهد یا چند سال همایش های پرخرج و بیهوده بین المللی با بودجه فرهنگی در کشور برگزار نشود ولی در مقابل، مردم از شر آلودگی هوا آسوده شوند.

البته می توان علاوه بر بودجه فرهنگی، بودجه های دیگر را نیز مورد بازبینی قرار داد و هر جا بودجه ای داده می شود و خروجی مناسبی گرفته نمی شود را نیز بدان افزود و برای کارهای مهم تری چون حل مصیبت آلودگی هوا اختصاص داد.
این،البته منوط به عزم دولت است، چه نام رئیس آن احمدی نژاد باشد و چه روحانی. مردم می خواهند نفس بکشد و راضی نیستند قبل از برآورده شدن این نیاز اولیه، پول هایشان صرف جاهای دیگر شود.