آلودگي هوا، طنز جالب روزگار ماست

يك روز ديگر مدارس ابتدايي و مهدهاي كودك تعطيل شدند و در ظاهر بارترافيكي شهر كاسته شد، اما تغيير در ميزان آلودگي ايجاد نشد و ناسالم بودن هواي پايتخت همچنان ادامه دارد. البته چشم اميد مردم و مسئولان بر موج بارش‌هايي است كه گفته مي شود از شنبه شاهد آن خواهيم بود.

روزنامه آفرینش نوشت: درمورد اينكه كدام دستگاه مسئول كنترل هواي تهران است و كدام نهاد وظيفه مبارزه با آلودگي هوا را دارد و كدام سازمان نقش نظارت بر كيفيت اقدامات و تصميمات دراين حوزه را دارند، بسيار گفته شده و بي نهايت درموردش مباحث نافرجام داشته‌ايم.

اما همچون هميشه نتيجه‌اي درپي نخواهد داشت و صرفاً پس از پاك شدن هوا از اين آلودگي‌ها همه چيز فراموش مي‌شود و مسئولان درحال شمارش روز‌هايي خواهند بود كه هواي شهر سالم بوده تا آن را به عنوان كارنامه مثبت عملي خود ثبت و ضبط كنند!. اين عبث بودن تعطيلي‌ها و تشكيل جلسات اضطراري براي مديريت آلودگي هواي تهران صرفاً از اين جهت است كه هيچگاه علت اصلي آن و مسببان اصلي مورد استنطاق قرار نمي‌گيرند و همواره در هنگام بروز آلودگي هوا، دستگاه‌ها و نهادهاي مرتبط با اين موضوع براي فرار از زير بار مسئوليت يكديگر را متهم مي‌كنند.

ريشه اصلي اين آلودگي‌ها را كه جان و سلامت مردم پايتخت را به خطر انداخته، بايد در كارخانه‌هاي حومه شهر ديد. بايد بركيفيت بنزين كه طي سال‌هاي گذشته روند ابتلا به سرطان را تشديد كرد، توجه نمود. بايد نگاهي بر وضعيت كيفيت خودروهاي داخلي داشت، بايد بي توجهي به معاينه فني را ديد، بايد سري به مجوزها و تراكم فروشي در ساخت‌ و سازهاي سال‌هاي اخير زد و غير اصولي بودن آن را پذيرفت و ده‌ها بايد ديگر مجال گفتنش نيست.

اما درعوض ما با كجا برخورد كرديم؟ با كدام يك از عوامل تشديد كننده را مورد توجه و نظارت قرار داديم؟ نتيجه تمام بررسي هاي ما در مبارزه با آلودگي هوا، تعطيلي آموزش و پرورش بوده است!! جايي كه بايد ضعف و كمبودهاي مارا در تمام نواقص ياد شده آموزش دهد و جبران كند. مدارس را تعطيل مي‌كنيم كه علاوه بر آلودگي هوا با معضلي رفتاري "كم كاري" نيز مواجه شويم؟!

امروز در بطن تمامي مشكلاتي كه همچون آلودگي هوا مديريتش نافرجام و بي متولي مانده، فرهنگ كم كاري به عينه مشاهده مي‌شود. چرا كه روي ديگر سكه كم كاري، سود جويي است. امروز فرهنگ كم كاري و سودجويي آفتي است كه در ساختار اجرايي كشور ريشه كرده است. از افراد جز گرفته تا نهادها و سازمان‌هاي عريض و طويل و از توليدكنندگان كوچك گرفته تا غول‌هاي صنعتي كشور، نمود كم كاري و سودجويي كاملا واضح است.

كم كاري صرفاً به كم بودن كارمفيد و ساعات انجام كار باز نمي‌گردد، بلكه بي توجهي به استانداردها و عدم رعايت كيفيت لازم در انجام تمامي امور و در توليد تمامي كالاها در زمره فرهنگ كم كاري قرار مي‌گيرند. از سوي ديگر سودجويي نيز صرفاً به احتكار و قاچاق محدود نمي‌شود، چرا كه بي توجهي به سلامتي مردم در توليد يك محصول، بي توجهي به وضعيت سلامت جامعه در گرفتن يك تصميم اداري، بي توجهي به منافع عمومي به خاطر منافع اقتصادي و... همه ازجنس سود جويي هستند كه امروز به وفور درامورات كشور مشاهده مي‌شود.

اي كاش به جاي تعطيلي مدارس به ازاي هر روز كه هوا آلوده بود، كارخانه‌هاي غير استاندارد تعطيل مي‌شدند، جلوي توليد خودروهاي غيراستاندار گرفته مي‌شد، واردكنندگان بنزين مواخذه مي‌شدند، و... تا بالاخره مردم مشاهده كنند كه در كشورشان روند امور اجرايي و اداري در راستاي حفظ سلامت و آرامش آنها درحال پيگيري است نه ارجحيت‌هاي سياسي و اقتصادي!.

ما مدارس را چند روز تعطيل مي‌كنيم به اين نيت كه آلودگي كم شود و جان مردم به خطر نيفتد، درحالي كه با اين تعطيلات مردم عزم سفر مي‌كنند و ميليون‌ها ليتر بنزين مي‌سوزانند و سوار برخودروهايي مي‌شوند كه هيچيك از استانداردهاي امنيتي را ندارند و پا درجاده‌هايي قرار مي‌دهند كه حاصلش ده‌ها كشته و صدها زخمي خواهد بود.

كاملاً مشاهده مي‌كنيم كه مديريت و تصميم گيري‌هاي فعلي در حوزه آلودگي هوا دچار دوري باطل شده است كه نه تنها مشكلي را حل نمي‌كنند بلكه برمعضلات و خسارات جاني و مالي مردم مي‌افزايند. باشد كه روزي برسد و فرهنگ درست تصميم گيري برامورات كشور محقق گردد.