چرا روحانی در کنفرانس خبری بیشتر محتاط بود و گاهی صریح؟

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- مواضع و پاسخ های رییس جمهوری را در کنفرانس خبری دیروز (سه شنبه 28 دی 95) برخی از تحلیل گران و رسانه های داخلی به نسبت محتاطانه  و محافظه کارانه توصیف کرده اند.

این در حالی است که آقای روحانی هر جا که لازم می دانست به تندی به منتقدان برجام و خرید هواپیماهای نو تاخت و اگر در جایی گفت «ما را با شورای نگهبان دعوا نیندازید» دلیلی نمی دید بر پایه یک شایعه اظهار نظر کند و در دامی بیفتد که احتمالا دیگرانی گسترده اند که دوست دارند به هر طریق ممکن ریاست جمهوری او را یک دوره ای کنند.

یا در جایی که درباره  ممنوعیت حضور رییس جمهوری اسبق ایران در مراسم تشییع پیکر رییس جمهوری قبل از خود سؤال شد هم هر پاسخی می داد سوژه ای می شد برای کسانی که اگر گرم و پرحرارت به سود رییس دولت اصلاحات بود او را هدف قرار می دادند و اگر سرد، پایگاه اصلی رأی او را که اصلاح طلبان هستند از رأی مجدد برحذر می داشتند.

این در حالی است که آقای روحانی در عمل و با توجه به تصمیم به انتصاب یک چهره شاخص اصلاحات به ریاست کتابخانه ملی گرایش خود را نشان داده و همین را می توان پاسخ عملی دانست.

لحن او البته به نسبت آرام تر بود اما فراموش نکنیم این کنفرانس خبری تنها 9 روز پس از درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی برگزار شد و رییس جمهوری  نیز مثل بسیاری از مردم همچنان مبهوت و مغموم این سوگ سترگ است و آثار آن در چهره او هویداست ولو گاهی لبخند بزند. این مرگ ناگهانی چنان کمر شکن بوده که همین که راست قامت می ایستد و مصاحبه می کند مغتنم و مهم شمرده شود.

طعن اصلی اما آنجا بود که گفت: «لوکس نقد نکنید. بگویید اگر برجام نبود چه می شد» و آن گاه توضیح داد: «اگر برجام نبود کل درآمد نفتی امسال به 33 هزار میلیارد تومان می رسید» و اگر می خواست ادامه دهد می توانست بپرسد: با این 33 هزار میلیارد تومان بودجه دستگاه های متبوع شما را از کجا تأمین می کردم؟! اما به جای این طعنه ترجیح داد بگوید: « بعضی ها شب می خوابند و صبح منتظرند که برجام بر هم خورد. با این که هر چه در این ده بیست سال پیش بینی کرده اند به عکس در آمده اما باز هم پیش گویی می کنند.»

می توان حدس زد منظور رییس جمهور این است که نه خواب دلواپسان برای بر هم خوردن برجام تعبیر می شود و نه پیش گویی های دیگر. اما پیش گویی های دیگر کدام هایند؟

یکی در قالب پرسشی و از زبان خبرنگاری که البته خود چنین آرزویی ندارد مطرح شد ( رد صلاحیت رییس جمهور به دست شورای نگهبان) و دیگری شاید تکاپوی اصول گرایان باشد که بنا دارند نامزدهای متعدد بفرستند و در مناظره ها رییس جمهور را در گوشه رینگ تنها بگذارند و به او حمله کنند و به طرق مختلف آرا را بشکنند تا کار به مرحله دوم بکشد.

روحانی البته این موارد را نگفت اما پیش گویی های دلواپسان و چند روزنامه و رسانه خاص را پیشاپیش باطل دانست و شاید می خواست بگوید: «برجام را که نشدنی می دانستید. اما شد. دیگر شدن ها هم اتفاق می افتد و خواب تان تعبیر نخواهد شد!»

با این که فضای کنفرانس خبری محتاطانه و محافظه کارانه بود اما پرهیز و سوگ واری روحانی سبب نشد به مخالفان هواپیماهای نو طعنه نزند و نگوید « خوب، شما کهنه هایش را سوار شوید»!

مخالفت دلواپسان با هواپیماهای نو در بخش هایی از افکار عمومی به منزله کهنه گرایی آنان نیز تلقی شده و تأکید رییس جمهور بر دو واژه « نو و کهنه» نیز ماهرانه بود.

مخالفت با ایرباس و دل سوزی برای بودجه عمومی درحالی است که ایرباس ها با پول نقد خریداری نشده و تجهیز شرکت های هواپیمایی به هواپیماهای نو و مدرن مانند 100 فروند ایرباس و 80 فروند بویینگ که درراه اند پولی را که به جیب شرکت های عربی و غربی می ریزد نصیب داخلی ها می کند.

اصول گرایی ایرانی دچار پارادوکس است و همین گرفتاری در تناقض های متعدد رییس جمهوری را از طعنه های بیشتر و به تعبیر ناظران خروج از احتیاط بی نیاز کرده بود.

وقتی مهم ترین مخالف برجام در دنیا دونالد ترامپ است دیگر نمی توان با داعیه انقلابی گری بر طبل مخالفت با برجام بکوبند چون تازه به ترامپ می رسند.

وقتی پس از 37 سال تحریم هوایی شکسته می شود و هواپیمایی را که می گفتند کاغذی است در مهرآباد می نشیند استهزا می کنند که 99 فروند دیگر چه شد و چرا جشن گرفته اید و  چرا درِ دیزی بازه یا چرا دم روباهه درازه و بهانه های دیگر...

روحانی اما سخنگوی ایرباس نیست که در وصف این نوع هواپیما سخن بگوید و تنها توصیه می کند که اگر هواپیمای نو دوست ندارید کهنه سوار شوید!

سوگ هاشمی رفسنجانی اگرچه بزرگ بود اما کمیت و کیفیت تشییع جنازه او چنان بالا بود که روحانی نگران تأثیر فضاسازی های دلواپسان بر افکار عمومی نباشد و کار خود را جلو ببرد. راز احتیاط کنفرانس خبری دیروز همین است...