آبان 95/ پدیده ترامپ و مرگ خُنیاگر بزرگ

عصر ایران- آبان، ماه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکاست و هر چهار سال یک بار دنیا منتظر است تا اگر 8 سال به پایان رسیده باشد با نام رییس جمهوری جدید آمریکا آشنا شوند و اگر 4سال گذشته باشد ببینند دوباره انتخاب می شود یا جای خود را به دیگری می دهد.

پیروزی دونالد ترامپ بر هیلاری کلینتون به قدری غیر قابل باور بود که از هشتم نوامبر 2016 به مثابه 11 سپتامبر 2001 یاد می شود. زیرا همان گونه که تاریخ معاصر ایالات متحده به قبل و بعد از 11 سپتامبر تقسیم می شود دیر و دور نخواهد بود که از هشتم نوامبر 2016 نیز به مثابه یک نقطه عطف یاد شود.

روزی که یک تاجر و در واقع سرمایه گذار املاک که دور ازشئون سیاسی رفتار کرد و می کند به کاخ سفید راه یافت. این بار نیز مجموع آرای فرد پیروز جدای آرای الکترال از کاندیدای شکست خورده کمتر بود اما ترامپ بازی را به خاطر کارت های الکترال برد و حالا او رییس جمهوری آمریکاست.

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که در آبان 95 خورشیدی برگزار شد به تمام معنی با شگفتی همراه بود. نه فقط به خاطر شخصیت ترامپ که به زن بارگان هوس باز و دلالانی که جز پول به موضوع دیگری ننمی اندیشند شبیه تر است تا سیاست مداران که به دلایل عدیده دیگر و کافی است بدانیم با این که او از جانب حزب جمهوری خواه حمایت می شد یا دست کم تا روزهای آخر نامزد آنان به حساب می آمد اما حتی جرج بوش پدر که در سال های 67 تا 71 خورشیدی رییس جمهوری آمریکا بود و یک جمهوری خواه به حساب می آید به هیلاری کلینتون رقیب دموکرات او رأی داد و جرج بوش پسر و همسرش اصلا در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکردند و تنها به نمایندگان رأی دادند.

مهم ترین پرسش که هنوز پاسخ خود را نیافته این است که آیا می توان پیروزی ترامپ را نمادی از پیروزی پوپولیسم دانست یا این فرضیه را باید جدی تر گرفت که بزرگ ترین آفت دموکراسی، پوپولیسم است و هنوز راهکاری جدی برای آن یافت نشده است.

برخی بر این باورند که پیروزی ترامپ بر بستری از پوپولیسم رخ داد منتها همان گونه که فوتبال آمریکایی با جاهای دیگر دنیا تفاوت دارد پوپولیسم آمریکایی نیز مختصات و مشخصات خود را دارد به شکلی که کارگران و شغل از دست داده ها به یک میلیاردر رأی می دهند چون اصل برای آنان شغل است نه چیز دیگر. مهم ترین جنبه کارنامه هر رییس جمهوری در ایالات متحده این است که چقدر شغل ایجاد کرده است و مؤلفه های دیگر در مرتبه های بعد قرار می گیرند.

انتخاب ترامپ به قدری غیر منتظره بود که  پل کروگمن تحلیل گر سیاسی در نیویورک تایمز نوشت: « ما گمان می کردیم که هم وطنان آمریکایی مان کاندیدایی تا این حد مضحک و هراسناک را انتخاب نخواهند کرد. ما گمان می کردیم ملتی هستیم به دور از تعصبات نژادی، زن ستیزی و مخالف نابرابری های جنسیتی و نژادی اما با انتخاب ترامپ روشن شد دغدغه بسیاری از سفید پوستان نه هنجارهای دموکراتیک و احترام به دموکراسی که موضوع سرزمین و خون است و هنوز مرد سالاری سنتی زنده است و هنوز تفکرات برتری های قومی وجود دارند.»

پیروزی ترامپ پوپولیست های دنیا را شادمان کرد و در ایران اگرچه دلواپسان به خاطر تهدیدات او نمی توانستند شادی خود را ابراز کنند اما نامه نگاری محمود احمدی نژاد و این ادعا که « شرایط تغییر کرده» نشان دهنده آن است که این جریان به روی کار آمدن ترامپ به مثابه نشانه ای از شکست دموکراسی لیبرال می نگرند و بعید نیست در پی تکرار در ایران باشند.

فرانسیس فوکویاما اما از منظری دیگر تحلیل کرد و گفت: « پیروزی ترامپ نشان داد دموکراسی آمریکایی از یک منظر هنوز کار می کند زیرا ترامپ در بسیج یک بخش نادیده گرفته شده رأی دهندگان یعنی طبقه کارگر سفید پوست توفیق یافت.»

مهم ترین خبر آبان ماه در داخل نیز رأی اعتماد مجلس دهم به سه وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی و ورزش و جوانان بود.

روز سه شنبه 11 آبان 1395 را می توان روزی دانست که انتخبات هفتم اسفند 94 به ثمر نشست و فراکسیون امید به بار نشست و تفاوت مجلس اصول گرای نهم با مجلس اعتدالی دهم خود را نشان داد.

تفاوت مجلس نهم با چهره هایی مانند حمید رسایی و مهدی کوچک زاده را با مجلس دهم و در غیاب چهره های شاخص دلواپس در آیینه فاصله آرای دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی علوم در سال 92 با همین رأی اعتماد ترسیم شد چرا که فخر الدین احمدی دانش آشتیانی برای وزارت علوم تنها 70 رأی از مجلس نهم به دست آورد اما هم او برای وزارتخانه ای مهم تر و از مجلس دهم 157 رأی گرفت و « فتنه فتنه» کردن های « نقوی حسینی» درباره دانش آشتیانی و مخالفت های دیگر نمایندگان منتسب به جبهه پایداری به جایی نرسید و صدای نماینده جانباز رشت در صحن پیچید که گفت: « این داستان فتنه تا کی قرار است ادامه پیدا کند؟ کسی که فتنه 88 را استارت زد و در طول هشت سال هر بلایی که خواست سر مملکت آورد راست راست دارد در خیابان راه می رود آن وقت مدام به دیگران انگ می زنید؟»
در محافل اجتماعی و فضای مجازی اما بیش از هر نام و اتفاق دیگر یک نام تکرار شد: سعید طوسی و اتهامی که به لحاظ اخلاقی متوجه او شد و شایعات مختلف که پیرامون این قضیه شکل گرفت.

خبرگزاری قرآن یا ایکنا هم خبر داد: « جمعی از شاکیان پرونده سعید طوسی در حال تهیه نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه هستند که در آن ضمن اعلام برائت از رسانه های معاند رسیدگی به پرونده را خواستار شده اند.»

محمد گندم نژاد طوسی معروف به حاج سعید طوسی به خاطر قرائت قرآن در آیین های مهم چهره ای شناخته شده به حساب می آید و چند مرتبه در مسابقات داخلی و خارجی نفر اول شده است.

حجت الاسلام محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضاییه نیز در همان آبان ماه خبر داد: « پرونده برای مشورت به یک قاضی متدین و باتجربه سپرده شده و هنوز این مسأله ثابت نشده و پرونده در حال رسیدگی است و با حساسیت بیشتر روال آن ادامه می یابد.»

خبر مهم جهانی در آبان ماه و در عرصه هنر و موسیقی مرگ لئونارد کوهن بود. نوازنده و سراینده و خواننده کانادایی. در ایران باستان به کسی که هم می سروده و هم می نواخته و هم خود می خوانده « خنیاگر» گفته می شد و لئونارد کوهن نیز به معنی واقعی کلمه یک خنیاگر بزرگ بود. خاصه این که یک ماه قبل از آن جایزه نوبل ادبیات به یک چهره موسیقی – باب دیلن-  اعطا شد و بسیاری گفتند با همان معیارهایی که جایزه ادبیات به جای یک داستان نویس یا یک شاعر سهم باب دیلن شد باز حق لئونارد کوهن بود...