رفتار زشت چند‌‌ ثانیه ای و رفتار زشت‌‌تر چند ساله

عصر ایران ؛ جعفر محمدی - ماجرای برخورد وزیر راه و شهرسازی با یک خبرنگار از دو منظر قابل بررسی است.

چند روز پیش خبرنگار باشگاه خبرنگاران - متعلق به صدا و سیما - سؤالی از عباس آخوندی درباره خرید هواپیماهای برجامی پرسید و وزیر راه، با عصبانیت میکروفن را از دست او می گیرد و پرخاش می کند.



نکته اول این است که نه وزیر راه و نه هیچ مقام دیگری حق ندارد در برابر سؤال خبرنگاران، برخورد تند و خشن داشته باشد. حداکثر حقی که یک مسؤول  در برابر سؤال یک خبرنگار دارد این است که به او بگوید من با تو یا رسانه تو مصاحبه نمی کنم یا به این سؤال پاسخ نمی دهم.
فرقی هم ندارد که آن خبرنگار، از صدا و سیما مأموریت تخریبی داشته یا از روزنامه دولت آمده باشد.

بنابر این، آنچه وزیر راه مرتکب شده، هم غیر حرفه ای بوده و هم غیراخلاقی و جای هیچ گونه توجیهی وجود ندارد جز عذرخواهی علنی و رسمی وزیر و عدم تکرار رفتارهای تکانشی.

نکته دوم اما رفتارهای غیر رسانه ای برخی رسانه هاست که قصدشان نه آگاه سازی که تخریب است و رویکردشان نه حرفه ای و منصفانه که لجبازانه و کینه توزانه.

صدا و سیما مدت هاست که تمام همّ و غمّ خود را صرف تخطئه و تخریب دولت کرده است. باشگاه خبرنگاران نیز که متعلق به صدا و سیماست، یکی از بازوهای این رویکرد غیراخلاقی و غیرمنصفانه است.
برای سال های متمادی، حمل و نقل هوایی ایران تحت تحریم مطلق بود و به ویژه در سال های گذشته، قریب به نیمی از هواپیماهای مسافری ایران زمینگیر شده بودند و اگر ایران می توانست هواپیما بخرد، فقط قادر بود هواپیماهای فرسوده سایر شرکت های دست چندم جهان را بخرد، آن هم به لطایف الحیل.

اما در دولت روحانی و بعد از برجام، ایران توانست بعد از 37 سال هواپیمای نو بخرد، آن هم نه به واسطه دلالان و به قیمت گران که از شرکت اصلی تولید کننده و به قیمت اصلی و البته با اقساط دراز مدت.


دلواپسان که این موفقیت ملموس را می دیدند، از همان روز اول، بنای نانجیبی گذاشتند و به جای این که خدا را به خاطر شکستن تحریم های هوایی کشورشان شاکر باشند، هر روز دروغی ساختند: یک روز گفتند که اصلاً هواپیما می خواهیم چه کار؟ (البته خودشان جزو اولین افرادی بودند که سوار هواپیماهای برجامی شدند).
روز دیگر گفتند درست است که قرارداد بسته اید ولی ایرباس بدعهدی خواهد کرد و هیچ هواپیمایی تحویل ایران نخواهد داد.
هواپیماها که به نوبت از راه رسیدند ( و بقیه شان در راهند)، گفتند چرا این همه پول داده اید و چون معلوم شد که هواپیماها از طریق فاینانس خریداری شده اند و عمده پول شان از محل فروش بلیط در دراز مدت تأمین خواهد شد(مانند همه جای دنیا) بهانه آوردند که این هواپیماها حق پرواز به خارج ندارند چون امکان دارد مصادره شوند(!) و وقتی چند پرواز خارجی هم رفتند، گفتند چرا خارج رفتید؟

و سرانجام وقتی دیدند که همه چیز روی اصول است گفتند اولین هواپیمای برجامی، مرجوعی و دست دوم بود و هر چه مسؤولان توضیح دادند که این گونه نیست و حتی خلبانی که هواپیما را از فرانسه تحویل گرفته بود تصریح کرد که شخصاً آن را از خود کارخانه سازنده تحویل گرفته و به ایران آورده است، به گوش شان نرفت که نرفت و عناد و لجاج و تخریب را ادامه دادند و برای چندمین بار، این سوال را از وزیر پرسیدند و او را عصبی کردند (که صد البته واکنش وزیر نامناسب بود).

به راستی کجا بود صدا و سیما وقتی برای خرید یک هواپیمای فرسوده، باید چندین دلال ایرانی و خارجی وارد عمل می شدند و هواپیماهای 25 - 20 ساله ای که شرکت های دیگر، می خواستند از رده خارج کنند را به ایران می فروختند؟


کجا بود باشگاه خبرنگاران صدا و سیما وقتی که هواپیمای فرسوده از یکی از شرکت های هواپیمایی افغانستان  در فرودگاه مهرآباد به صورت صد در صد نقدی به ایران فروخته شد و افغان ها با چمدان های پر پول به کشورشان برگشتند و ما هم دلمان خوش بود که تحریم ها را دور زدیم و هواپیمایی که افغانستانی ها می خواستند دور بیندازند را از آنها خریدیم؟

کجا بودند رسانه های مخالف خوان زمانی که دلالان قطعات هواپیما را به سه تا 10 برابر قیمت به ایران می فروختند؟

کجا بودند خبرنگاران دلواپس، زمانی که به دلیل نبودن قطعات، هواپیماهای ایرانی یکی پس از دیگری زمینگیر می شدند و کجا هستند همین خبرنگاران که خبر برخاست دوباره هواپیماهای زمینگیر شده ایران را به دلیل رسیدن قطعات، اعلام کنند؟

اگر وزیر لحظه ای خشمگین شد و آن رفتار نامناسب را بروز داد، به دلیل این عقبه ماجراست که "تصمیم گرفته اند نفهمند" و به هزار تأسف، رسانه هایی که با پول مردم اداره می شوند را نیز در اختیار دارند. رفتار چند ساله دلواپسان، بسیار زشت تر از رفتار چد ثانیه ای وزیری است که با این قبیله لجوج سر و کله می زند.
ای کاش دلواپسان این قدر خردمندی داشتند که اگر قدردان کسانی که برای کشور زحمت می کشند  نیستند، لااقل خدا را شاکر باشند.
خداوند از هیچ بنده ای، انصاف و نجابت را نگیرد.